Υπάρχει ένα σημείο εκεί πέρα στα βουνά, απ' όπου έχω αυτή την υπέροχη θέα προς τη θάλασσα, τη Σάμο και στις καλές μέρες ακόμη και πιό πέρα στις Τουρκικές ακτές. Το να κάθεται κανείς εκεί είναι ο απόλυτος διαλογισμός.
25/09/2017 - 09:03Το ξαφνικό! #IstoriesErota
Γράφοντας την ιστορία της αγάπης μου για το νησί και ζώντας αυτό το λαβ στόρυ κάθε Πάσχα και Καλοκαίρι, είχα πλέον αφεθεί και από καιρό ξεχάσει πως θέλω να ερωτευτώ και κάποιον άλλο! Πως ψάχνω γι’ αυτόν τον «συμβατό» που θα καταλαβαίνει κάποια βασικά πράγματα για μένα, όπως ότι την κουβαλώ πάντα μαζί μου τη «Νικαριά μου» και δεν πρέπει ποτέ να τολμήσει να με χωρίσει από κείνη!
22/09/2017 - 12:19Η πρώτη διακομιδή #IstoriesErota
Μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές σε κάποια Κυκλαδίτικα νησιά, ο τελικός προορισμός του καλοκαιριού ήταν η Ικαρία. Ήταν ένα συνδυαστικό ταξίδι δουλειάς και διακοπών. Είχα επιλεχθεί μ’ ένα φοιτητικό εθελοντικό πρόγραμμα της Ιατρικής σχολής να δουλέψω για δέκα μέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Ικαρίας.
20/09/2017 - 10:54Το παιχνίδι #IstoriesErota
Εκείνη ήταν μουσικός. Όχι, ηθοποιός. Ή μήπως αρχιτέκτονας; Φοβόταν πως αν τη ρωτήσει για δουλειά θα γίνει ένας από αυτούς τους πολλούς, τους ίδιους, και θα χάσει την ευκαιρία του. Θα τον βαρεθεί πριν τον γνωρίσει. Οπότε προτιμούσε να το φαντάζεται.
18/09/2017 - 00:16Της ζωής μου η παράδοξη ιστορία #IstoriesErota
Μόνη ήμουν και χωρίς έσοδα. Ήρθε ο αδερφός του πρώην αγαπημένου ένα ταξίδι από την Αμερική στο χωριό. Παρ΄ολίγον κουνιάδος μου θα γινόταν, κάναμε κουβέντα. Είχε στενοχωρηθεί από τη συμπεριφορά του αδερφού του, το παράπονό μου το άκουγε, τη μοναξιά μου την ένιωθε.
14/09/2017 - 00:01Να δεις που μ' αγαπάει #IstoriesErota
Κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου, μετά τη συνθηκολόγηση της χώρας, ένα σωρό άντρες, μα και γυναίκες, είχαν φύγει από την Ελλάδα για να πάνε να πολεμήσουν στο πλευρό των Συμμάχων. Πάρα πολλοί από αυτούς χάθηκαν, σκοτώθηκαν, δε γύρισαν ποτέ πίσω, αφήνοντας χήρες, ορφανά και μάνες χαροκαμένες.
11/09/2017 - 07:10Ένα γλυκό για το τέλος
Νομίζω πως ήρθε η στιγμή να γράψω για ένα παράπονο μου, και είναι η κατάλληλη γιατί έχω να εμφανιστώ σε μαγαζί για φαγητό αρκετό καιρό λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και έτσι δεν θα είναι σαν να φωτογραφίζω κάποιον για να το πάρει προσωπικά!
08/09/2017 - 14:36Ερώτηση κρίσεως για την Ικαρία. Κόπηκα.
Όλο με ρωτάς να σου πω πώς είναι η Ικαρία κι όλο σου λέω «Μμμ, δεν ξέρω». - Ε τι δεν ξέρεις, αφού από εκεί είσαι!
06/09/2017 - 11:36Μια μυρωδιά χειμώνα πλανάται στον αέρα #ikaria
Ο Αύγουστος έφτασε στο τέλος του. Ο αέρας γίνεται όλο και πιο δυνατός, φυσώντας φύλλα, σκόνη, χαρτοπετσέτες κι άδεια πλαστικά ποτήρια πάνω από την πλατεία. Οι άνθρωποι που εργάζονται στα καφενεία είναι πια κουρασμένοι, οι χαιρετισμοί και οι καλημέρες τους δεν είναι τόσο ζωηρά όσο εβδομάδες πριν. Επιβραδύνεται η ζωή στις παραλίες και στους δρόμους.
04/09/2017 - 00:02Τι είναι οι αφροί στον Αρμενιστή;
Τα τελευταία δέκα, δεκαπέντε χρόνια η θάλασσα μπροστά στον Αρμενιστή ως πέρα στο Λιβάδι, «κοσμείται» καθημερινά από λωρίδες άσπρου αφρού. Οι λωρίδες είναι συνήθως μικρού πλάτους αλλά μεγάλου μήκους, που φτάνει τα 50 με 100 μέτρα, όπως μαρτυρά και η φωτογραφία.
