Το ‘χεις κάνει κι εσύ, είμαι σίγουρη. Μόλις γυρίσεις από την Ικαρία, μόλις περάσουν λίγες μέρες και ξεπλυθεί το χώμα της Λαγκάδας απ’ τ’ αμάξι, μόλις πέσουν οι πρώτες βροχές, ή όταν μαζευτείτε στο πρώτο χειμωνιάτικο κάλεσμα, ανοίγεις το Google και γράφεις «Ικαρία». Να δεις, τί έγινε τόσο καιρό που έλειψες;

Θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικοποιημένο πρόσωπο. Περιβαλλοντικά θέματα, εκπαίδευση, η βιώσιμη ανάπτυξη της κοινωνίας και της οικονομίας έχουν προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου.

Ο γάμος έγινε στους Αγίους Αναργύρους στο Καραβόσταμο, ένα καλοκαίρι περίπου 70 χρόνια πριν το γάμο της δεύτερης Ευτυχίας -το δικό μου δηλαδή! - στο ίδιο μέρος. Η γιαγιά δεν φοράει νυφικό, δεν έχουν γαμήλιες φωτογραφίες και στο γάμο τους δεν πήραν παρά μόνο δύο δώρα που η γιαγιά κρατούσε χρόνια για ενθύμιο. Μεταπολεμική Ελλάδα, θα μου πεις, δύσκολες εποχές.

Το 2004 με βρήκε για τρίτη χρονιά στα 23 μου στην Ικαρία. Ακόμη θυμάμαι να αναζητώ κατάλυμα για 6 δια τηλεφώνου, μέσα από τον αλησμόνητο ετήσιο κατάλογο ΔΙΑΚΟΠΕΣ ενώ ακόμα προσπαθώ να διαγράψω από την μνήμη μου το 18ωρο ταξίδι με τις σκυλοπνίχτρες και την πρώτη φορά που έκλεισα δωμάτιο στα Θέρμα.

Γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία σε μια συναυλία του Β.Κορακάκη στο Ρέμα των Θερμών το 2002 κάποια μέρα τ’ Αυγούστου, μέσω κοινών παρεών. Η σκούφια μας κρατάει από το ίδιο χωρίο και ψάχνοντας το λίγο καλύτερα, ανακαλύψαμε ότι είμαστε και τεταρτοπέμπτα ξαδέρφια. Εγώ είχα αποφασίσει να μείνω μόνιμα στην Ικαριά λόγω εργασίας.

- Μαμάααα; Εσύ τους γνώρισες τους δεινόσαυρους; - Πας καλά, παιδάκι μου; Πόσο γριά νομίζεις ότι είμαι; ΠΟΣΟ ΓΡΙΑ ΕΙΜΑΙ; Πέντε λεπτά αναμονής για να ετοιμαστεί το φαΐ σου φαίνονται αιωνιότητα, αλλά η μανούλα 200 εκατομμύρια χρονάκια άνετα τα ‘χει.

Σκέφτεσαι να παντρευτείς στην Ικαρία; Έλα, παραδέξου το, αν είσαι από κει ή αν πηγαίνεις χρόνια, σίγουρα έχεις ένα αγαπημένο ξωκλήσι ή μια εικόνα στο μυαλό σου για μια τελετή στην παραλία, για το δικό σου «πανηγύρι», όπως το έλεγα κα εγώ, μικρό η μεγάλο· για τα έθιμα και το τι γίνεται σε έναν Καριώτικο γάμο.

Γεννήθηκα το 1946 και μεγάλωσα στον Άγιο Κήρυκο. Η γενιά μου, η μεταπολεμική, είναι η πιο τυχερή. Δεν έχω μνήμες από τον εμφύλιο, παρά μόνο από κάτι καλούς ανθρώπους που ζούσαν στο κάτω πάτωμα. Τότε μέναμε στον Κρατημό και οι εξόριστοι ζούσαν στο ισόγειο.

Δε γνωρίζαμε ο ένας για τον άλλο όταν επισκεφτήκαμε το νησί, πρώτη φορά το 2003. Θυμάμαι πάντα αυτό το συναίσθημα που με πλημμύρισε όταν βγήκα από το καράβι, εκείνη τη νύχτα, την μοναδική αύρα αυτού του νησιού.

Πριν σε γνωρίσω είχα μαυρα μεσάνυχτα… Για πολλά… Για όλα! Τι σημαίνει πάθος, τρέλα, αγάπη, πόνος ακόμα και τι σημαίνει Ικαρία! Κι ήρθες εσύ να μου μάθεις κι ας έμοιαζες ο πιο ακατάλληλος δάσκαλος. Θες λόγω ηλικίας; Εμπειριών;

Σελίδες

ikariastore banner