Η δήλωση αυτή συνδυαζόμενη εικαστικά από έναν υπέροχο ωκεάνιο κόσμο, δουλεμένο από παιδικά χεράκια, στον πίνακα ανακοινώσεων του πρότυπου σχολείου ένταξης μεταναστών, στην πόλη Naxxar στη Μάλτα, όπου εδρεύει το Κέντρο Εκπαίδευσης Μεταναστών, τράβηξε από την αρχή το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών από την Ικαρία.

Ήμουν στην παραλία, μπάνιο δεν έκανα γιατί είχε και φουρτούνα. Είχε ένα πανηγύρι, μακρινό κι όχι πολύ φημισμένο. Βοηθάει και η τοποθεσία. Στου διαόλου τη μάνα και κατσικόδρομος. Και η εποχή Ιούλιος, ακόμη δεν είχανε πλακώσει.

Η καλή είδηση της ημέρας:Σαββάτο, 11 Νοεμβρίου, στη λαϊκή της Γκράβας, στο Γαλάτσι υπήρχε ένας πάγκος με «Γλυκοπατάτες Ικαρίας».

Την Κούλα την γνώριζα πολλά χρόνια, από το σχολείο στην Αθήνα. Επρόκειτο, όμως για μια απλή γνωριμία, δεν κάναμε ποτέ παρέα, ούτε ήξερε πως κρατάω από την Ικαρία.

Γεννήθηκα σε παραθαλάσσια υπερβόρεια πολιτεία αλλά δεν είχα σπουδαία σχέση με τη θάλασσα. Είκοσι μπάνια όλα κι όλα το καλοκαίρι και πολλές ψαρόσουπες. Ελάχιστα ταξίδια με πλοίο έκανα σε νησιά που ανεξαιρέτως μου φαίνονταν εξωτικά.

Σσσσσςςςς! Κάντε λίγη ησυχία, έχω βάλει τα παιδιά για ύπνο. Δυσκολοκοίμητα, πανάθεμα τα. Μα σαν αγγέλους μοιάζουνε σαν κοιμηθούν.

Πόσα έχουν γραφτεί σε αυτό το περιοδικό για τα καλοκαίρια στο νησί άραγε… πόσες φορές έχουμε θυμηθεί τις μυρωδιές των παιδικών μας χρόνων, τη μυρωδιά του αλατιού της θάλασσας, του θυμαριού στο βουνό, του κρασιού στο πανηγύρι και μαγεριού στην κουζίνα;

Το κουρδιστό πικάπ ήταν δώρο του θείου Σταύρου από την Αμερική. Όταν της το είχε στείλει, μαζί με σεντόνια king size (πού να βρείς king size κρεββάτι στην Ικαρία, διπλωμένα τα έστρωνε), ένα σετ μαχαιροπίρουνα και δύο φουστάνια που της έπεφταν μικρά και την έκοβαν στις μασχάλες, -όλα δώρα για το γάμο της-, το κοίταζε εκστασιασμένη.

Εκείνος την κρατά γερά με τα δυο του δυνατά χέρια. Κι εκείνη αφήνεται σ’ αυτά και κάνει τα βήματα που ταιριάζουν στο σκοπό τους. Δεν έχει σημασία πού και πότε.

Τα χρόνια της κατοχής ήταν δύσκολα στο νησί, όπως σε κάθε άλλος μέρος της Ελλάδας. Στην Αθήνα, βέβαια, όλα ήταν ακόμα δυσκολότερα. Πείνα, εξαθλίωση και όλοι οι κατακτητές βαθμοφόροι με τα επιτελεία τους πάνω από το κεφάλι σου σε κάθε γωνιά στην πρωτεύουσα.

Σελίδες