Κάτι το αμπέλι, κάτι τα ποτίσματα στον κήπο, δεν προλαβαίνω να κάνω και πολλά. Σήμερα λοιπόν, αφού τα έβαλα στη σειρά από το χάραμα, σκέφτηκα να κάνω μια βόλτα στα Θέρμα να δω μερικούς φίλους. Έφτασα μεσημέρι για μια κρύα μπύρα, είχα και περιέργεια να δω τι κόσμος ζάλει, ποιοτικά και ποσοτικά.

Εντάξει, η αλήθεια είναι πως συνήθως τους πρωτάρηδες τους προειδοποιούμε - εγώ τουλάχιστον! Απλώς η υπερβολική αγάπη μας για το νησί και τις καταστάσεις που εμείς βιώνουμε -όπως τις βιώνουμε λαμβάνοντας υπόψη αυτή την αγάπη- μάλλον περιγράφουν έναν τόπο μαγικό (που φυσικά είναι!) και κάπου εκεί χάνεται η μεταδοτικότητα για τις όποιες περιστάσεις «ασυμβατότητας» μπορεί να βιώσει ένας νεόφερτος!

Κάνοντας συχνά τον τελευταίο καιρό την διαδρομή Εύδηλο - Αρμενιστή, με στεναχωρεί το γεγονός ότι αντικρίζω στο δρόμο πολλά πατημένα νεκρά φίδια.

Ποτέ μου δεν έμαθα να παίζω τον Καριώτικο. Βιολί από 7 χρονών, 8 χρόνια κλασικό ωδείο, 5 παραδοσιακό στη σχολή του Μεγάλου Δασκάλου Αριστείδη Μόσχου και δεν κατάφερα ούτε μια φορά να ικανοποιήσω οικογένεια και φίλους

Η Τούλα ήταν αυτό που θα λέγαμε ένα λαϊκό κορίτσι. Με τα φουστανάκια του, τα τακουνάκια του και την ελαφρότητά του, το τσαγανό και την τσαχπινιά του, το λικνιστό του περπάτημα, τη ρέουσα κίνηση στους γοφούς γεμάτη υποσχέσεις, σωστή φρεγάτα.

Τις προάλλες που είχε καύσωνα εμφανίστηκε άξαφνα μια κοπελίτσα από το γραφείο σε κακό χάλι· ζαλάδες, τάση για εμετό, πονοκέφαλος. Είχε περπατήσει κάμποσο για να φτάσει μέσα στη ζέστη. Της δώσαμε ντεπόν και νερό, τη βάλαμε στο δροσερότερο κλιματιστικό, κι όταν συνήλθε κάπως, της έβαλα λίγο πάγο επιπλέον· ψυχολογικό κυρίως.

Το καΐσι είναι το βερίκοκο, Prunus armeniaca, που παναπεί ''αρμένικο δαμάσκηνο'' αλλά δεν είναι ούτε δαμάσκηνο ούτε αρμένικο. Το Ικαριώτικο καΐσι έχει γλυκό, εδώδιμο κουκούτσι, σαν αμύγδαλο. Η φύση φροντίζει τα κουκούτσια να είναι πικρά, για να μην τα τρώνε οι άνθρωποι ή τα ζώα και έτσι τα φυτά να πολλαπλασιάζονται.

Για την απώλεια του Σίμου Τριπόδη (1932-2017) είμαι σίγουρος ότι θα ειπωθούν και θα γραφτούν πολλά, μιας και ήταν δημόσιο πρόσωπο, στέλεχος της αριστεράς και της τοπικής διοίκησης, για πάνω από 50 έτη.

Τα τελευταία χρόνια πάρα πολλοί μαθητές από πολλά σχολεία της Ελλάδας έχουν πάρει μέρος στα γυρίσματα μαθητικών ταινιών μικρού μήκους. Οι περισσότερες από αυτές είναι καλογυρισμένες και το θέμα τους αντανακλά τους προβληματισμούς που έχουν κατά καιρούς παιδιά έφηβοι σχετικά με το σχολείο, την κοινωνία και την ηλικία τους.

Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι μου Καριώτες αλλά ως γνήσιο ξενάκι στο Νησί, δυσκολεύομαι να κανονίσω διακοπές στην Ικαρία φέρνοντας τα παιδιά μου. Θα μου πεις «γιατί ρε Σταύρο; Τι το δύσκολο έχει να φέρεις όλη την οικογένεια στην Ικαρία; Εμείς δηλαδή πως τα φέρνουμε στο Νησί και τα ξαμολάμε;» Δίκιο έχεις και μου βάζεις φωνές για τους ενδοιασμούς μου, αλλά άσε με να εξηγήσω...

Σελίδες

ikariastore banner