Τα τελευταία χρόνια πάρα πολλοί μαθητές από πολλά σχολεία της Ελλάδας έχουν πάρει μέρος στα γυρίσματα μαθητικών ταινιών μικρού μήκους. Οι περισσότερες από αυτές είναι καλογυρισμένες και το θέμα τους αντανακλά τους προβληματισμούς που έχουν κατά καιρούς παιδιά έφηβοι σχετικά με το σχολείο, την κοινωνία και την ηλικία τους.

Στην Ικαρία από το 2015  έχουν γυριστεί δύο μαθητικές ταινιούλες, το “Da Bully Must Die” δημιούργημα του δασκάλου του 2ου Δημ. Σχ. Αγ. Κηρύκου, Νίκου Καριντζαΐδη, που αφορά στον σχολικό εκφοβισμό, το γνωστό σε όλους μας “Bulling” και το «Μια φορά, μια φωτιά», από το 1ο Δημ. Σχ. Αγ. Κηρύκου, που αναφέρεται στο προσφυγικό ζήτημα.

Μετά τα γυρίσματα της φετινής ταινίας μικρού μήκους, σκεφτήκαμε πως πέρα από το ανέβασμά της στο διαδίκτυο, θα ήταν ωραίο να την παρουσιάσουμε και δημόσια, αλλά προβάλλοντας μαζί και άλλες μαθητικές ταινιούλες για να εξοικειωθούμε πρώτα με αυτό το είδος. Και αυτό κάναμε. Συγκεντρώσαμε μαθητικές ταινίες μικρού μήκους από διάφορα σχολεία της Ελλάδας που έχουν διακριθεί, ανοίξαμε τη βραδιά της προβολής με την πρώτη καριώτικη και κλείσαμε με μια ακόμα καριώτικη.

Ο κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας με μεγάλη συμμετοχή κι αυτό μας ενθάρρυνε στην ανάληψη πρωτοβουλιών τέτοιου είδους. Επόμενος στόχος είναι ίσως η διοργάνωση ενός διήμερου προβολής ταινιών μικρού μήκους, αυτή τη φορά με απεύθυνση στους ενήλικες.

Τι συμβαίνει όταν αρπάζει φωτιά στο σπίτι των ζώων; Πώς αντιδρούν όσοι κινδυνεύουν και πώς όσοι έχουν όφελος από τον φόβο; Είναι άραγε μόνο "κάποιοι άλλοι" που θα αναζητούν συνέχεια τη σωτηρία σε άγνωστα μέρη;

Όλα ξεκίνησαν με αφορμή τις προσφυγικές ροές το 2015-2016 κι ένα τραγούδι – έμπνευση, το Ederlezi από τον «Καιρό των τσιγγάνων». Δεν είναι μόνο συγκεκριμένοι λαοί που πολύ συχνά αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις ζωές και τα σπίτια τους και να προσφύγουν στο πουθενά, αλλά ανά τους αιώνες έχουν εξαναγκαστεί στον δρόμο για το άγνωστο εκατομμύρια άνθρωποι, όχι επειδή το θέλανε φυσικά, αλλά λόγω «φωτιάς», όπως τα ζώα από το φλεγόμενο δάσος.

Στην Ικαρία οι εικόνες από το ανθρώπινο δράμα ήταν λίγες, η βοήθεια κι η στήριξη των κατοίκων της όμως παραδειγματική τις ελάχιστες φορές που κατέφθασαν πρόσφυγες στο νησί. Γνωρίζουν άλλωστε οι Καριώτες από φευγιό, μετανάστευση, ξένους τόπους, απομόνωση, εξορία.

Στην περίπτωση των παιδιών, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σκόρπιες πληροφορίες μπερδεμένες στο κεφάλι τους σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα. Ο σκοπός της δημιουργίας ταινιούλας μικρού μήκους στο σχολικό περιβάλλον ήταν ένας, η ευαισθητοποίηση και ενσυναίσθηση με τρόπο βιωματικό.

Οι μαθητές που συμμετείχαν επέδειξαν ενθουσιασμό και μεγάλη συνέπεια στα εξωσχολικά ραντεβού για τα γυρίσματα. Οι βόλτες στο δάσος, η βάρκα, οι μάσκες και δυο «αλλοπρόσαλλες» δασκάλες, να τους καθοδηγούν στα πιο περίεργα πλάνα με μια κάμερα της πλάκας και μεγάλη απειρία στο αντικείμενο.

Οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε σκηνοθέτες, ούτε είναι οι μαθητές μας επαγγελματίες ηθοποιοί, είναι όμως μικροί δημιουργοί με μεγάλες ανησυχίες και αυτό θα θέλαμε να μείνει από αυτό το βίντεο.

Όσο υπάρχουν «φωτιές», θα υπάρχουν απώλειες και όσο υπάρχει αλληλεγγύη, θα υπάρχουν άνθρωποι.

Ελένη Κόκορη & Χριστίνα Γκούγκουρα,
αναπληρώτριες δασκάλες στην Ικαρία

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.