Η Ικαρία πρωτομπήκε στον χάρτη μου μαζί με τους τρομοκράτες. Φυσικά, ανακατωμένες λέξεις-κλειδιά υπήρχαν προεγκατεστημένες στο κεφάλι μου (πολιτικοί εξόριστοι, πανηγύρια, ΚΚΕ, γκρούβαλοι, σκηνές στο ρέμα του Να), αλλά πραγματικά διάσημη στο σύμπαν το δικό μου έγινε ως γενέθλια γη των Ξηρών. Αυτό, όμως, που με έσπρωξε να πάρω το ατελείωτο βραδινό δρομολόγιο Πειραιά-Κύθνος-Σύρος-Τήνος-Ικαρία...

Μια πολύ ευχάριστη ανακάλυψη με περίμενε στις διακοπές μου στην Ικαρία φέτος το Πάσχα. Οι διακοπές στην Ικαρία είναι μια ευκαιρία να συναντήσεις παλιούς φίλους και γνωστούς. Η κοινωνία μας είναι μικρή και έτσι όλοι πάνω κάτω συχνάζουν στα ίδια μέρη. Βγαίνεις μια βόλτα και θ’ ανταλλάξεις κουβέντες με πάνω από πέντε ανθρώπους τη φορά.

09/05/2012 - 00:11idle moments

Εκεί που το «φεύγω» σημαίνει. ξεφεύγω. Από ανάγκη να αδειάσω. Να μπω στο ρυθμό τους. Στην κουζίνα, στο χωράφι, στον γυαλό, στον αέρα. Η Ικαρία, το Πάσχα, οι άνθρωποι. Σα σταγόνα βυθίζομαι σε τούτο το χώμα. Σε μια βροχή που όλα τα ξεπλένει. Άδειες μέρες, τσέπες, βλέμματα. Και όπως κουρνιάζω ράθυμα σα σε μητρική αγκαλιά, ακούω ξανά την αναπνοή μου. Καθαρός πια. Γέμισα.

Κάθε φορά που εμφανίζεται ο πρώτος ήλιος της Άνοιξης… ο λογισμός ξεφεύγει και κάτι σε ωθεί σε ταξίδια μαγικά και ονειρεμένα. Τρία χρόνια τώρα ο δικός μου ο λογισμός ταξιδεύει προς την Νικαριά και η πρώτη ζεστή ηλιαχτίδα μου υπενθυμίζει ότι πρέπει σιγά σιγά να πακετάρω για το νησί.

05/04/2012 - 00:02Μουσαφιραίοι

Τηλέφωνο
-Μαμά, καταβαίνω σε 10 μέρες.
- Άχου, πουλάκι μου!
- Θα φέρω και μια φίλη μαζί.

Το ποδήλατό σου, νερό, καπέλο και φύγαμε για ορθοπεταλίες ! Χωρίς τον Γιάννη δεν ξεκινάμε αλλά κάθε φορά τον περιμένουμε, η Καλλιόπη πίσω από τον Αποστόλη της πάντα και ο Ράινερ… εγγλέζος στην ώρα του (αν και Γερμανός) και ο πιο δυνατός απ’ όλους ! Ο Nίκος και ο Κλεάνθης δεν μπορούν να έρθουν κάθε φορά γιατί την ίδια ώρα έχουν στο Πέζι motocross!

15/03/2012 - 00:22Αληθινή

Ξανάρθε στην Ικαρία το καλοκαίρι που μας πέρασε, εικοσιδύο χρόνια μετά από την τελευταία φορά. Είχε κάμποσα να δει και να θυμηθεί, και υπήρξαν κάμποσοι που ήθελαν να τον δουν και να τον θυμηθούν. Ορισμένοι σαν κάτι το αξιοπερίεργο (Καριώτης μοναχός στο Άγιο Όρος, κάπως σπάνιο πράγμα ακούγεται), άλλοι από ειλικρινή διάθεση να κουβεντιάσουν μαζί του, να δουν και να ακούσουν.

Κάποιες νύχτες σαν και απόψε, ο χρόνος κολλά… στο μυαλό γίνεται χορός μνήμης και ονείρων. Και ο Μορφέας αδιάλλακτος, δεν έρχεται ποτέ να με βρει... Η μόνη μου παρηγοριά… οι Ικαριακές διαδρομές. Άλλες πραγματικές… με εικόνες, που ζωντανεύουν, εμπρός μου και άλλες φανταστικές… που το να τις κάνω αλήθεια, μετατρέπεται σε στόχο.

Ο καθρέφτης είναι ένα πολύ καλό μέσο από πολύ παλιά για να ερχόμαστε σε επαφή με την ομορφάδα μας. Βοηθάει πολύ να μην βγαίνουμε από το σπίτι μας σαν τους μουρλούς… αναμαλλιασμένοι, ντυμένοι όπως να ‘ναι και μακιγιαρισμένοι όπως να ‘ναι, [ασχέτως αν κάποιοι δεν τον συμβουλεύονται αρκετά (άσχετο και αυτό)].

Δύσκολο καιρός, χιόνια στα ορεινά της Νικαριάς (αρκετοί μαθητές δεν μεταφέρθηκαν στα σχολεία τους από ορεινους οικισμούς) δυνατοί αέρηδες (το Ιεράπετρα θα φύγει αύριο Τετάρτη το απόγευμα από τον Πειραιά για τα νησιά μας).

Σελίδες