H συμμαθήτριά μου σε Γυμνάσιο και Λύκειο, Τίνα Βάμβουρα καθυστέρησε την αναχώρησή της για την αγαπημένη της Ικαρία, αφού έπαθε βλάβη το πλοίο. Της απάντησα στο facebook ότι μπορεί να επισκεπτεί και άλλα νησιά της χώρας μας. Ωστόσο, η απάντησή της ήταν αφοπλιστική και περικλείει μέσα της τις αξίες της πατρίδας, της παράδοσης, της οικογένειας και της πίστης, καθώς και τα συναισθήματα μιας ανέμελης και γαλήνιας ζωής. Δεν το ξέρει ότι το ανέβασα, αλλά θα είναι η πρώτη που θα το δει!
"...Δε γίνεται να αφήσω το σπίτι να ρημάξει.Τα σπίτια στα νησιά θέλουν συντήρηση. Κάνανε πολύ αγώνα οι δικοί μου να το φτιάξουν μετά τη φωτιά του 1993 που κάηκε όλο το νησί και άνθρωποι. Πρέπει να πληρώσω και το νερό, γιατί εκεί είναι άλλος Θεός και δεν ξέρουν την ταχυπληρωμή... Επίσης με την οικονομική κατάσταση, δύσκολο να πας κάπου τόσες μέρες και να πληρώνεις ξενοδοχείο. Κατά καιρούς πάμε κι εκδρομές αλλού, έχω δει πολλά μέρη στην Ελλάδα.
Τέτοια εποχή, τέλος του Ιούνη, φτιάχναμε τις βαλίτσες, σε κλίμα απίστευτης αδημονίας και λαχτάρας, για να έρθουμε στο νησί και να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού. Ο μπαμπάς μας συνόδευε, έμενε μόνο λίγες μέρες και περίμενε τη σειρά του για να προστεθεί αργότερα στις υπόλοιπες αφίξεις του Αυγούστου, μαζί με πάρα πολλούς συγγενείς.
Κάνει ζέστη. Το καλοκαίρι φέτος ήρθε γρήγορα, απότομα, όπως απότομα έφυγε η άνοιξη, όπως απότομα ήρθε, η μήπως δεν ήρθε(;) και όπως απότομα ήρθε και έφυγε ο χειμώνας. Ένας χειμώνας φλατ, περίεργος, δύσκολος. Ένας χρόνος δύσκολος. Ισοπεδωτικός. Εξουθενώθηκες. Απώλειες ανθρώπινες, απώλειες αναντικατάστατες, απώλειες συναισθηματικές, απώλειες ψυχικές, απώλειες υλικές.