Να επιμένεις για να ζήσεις την Ικαρία. Να ζήσεις τις κρυμμένες γωνιές της, τις σπάνιες εικόνες της, αυτές που ξετυλίγονται πέρα από «τα πανηγύρια που κρατάνε μέχρι το άλλο πρωί» και «τα μαγαζιά που ανοίγουν αργά, προς το μεσημέρι». Να επιμένεις όταν αναζητάς να γνωρίσεις το νησί καλύτερα. Γιατί δεν αποκαλύπτεται εύκολα. Όχι γιατί είναι «δήθεν», όχι φυσικά. Αλλά επειδή τα πάντα στο νησί είναι δύσκολα. Και ήταν ακόμη πιο δύσκολα για όσους θυμούνται πιο πίσω να σου πουν.

Να επιμένεις, λοιπόν. Να πας λίγο βαθύτερα στο νησί, να ζήσεις κάποια στιγμιότυπα που θα έχουν πιο αυθεντικούς ικαριώτικους χυμούς να σου χαρίσουν.

Να πας μια φορά στη Λαγκάδα πιο νωρίς. Κι ας μη θέλει η παρέα να ακολουθήσει από το πρωί. Και να ξεκινήσεις, πριν τελειώσει η λειτουργία ακόμα, να ανηφορίζεις το μονοπάτι προς τους Βρακάδες. Δεν είναι πολύ μακρύ, μα είναι χαρακτηριστικά ικαριώτικο, και αν σε κουράσει λίγο, σκέψου τον κάματο των ντόπιων που το έφτιαξαν, αυτό, μα και δεκάδες άλλα στο νησί που τα περπατούσαν κάθε μέρα. Και όταν βρεθείς ψηλά, εκεί όπου ούτε φαίνεται, ούτε ακούγεται η Λαγκάδα, θα δεις το Αιγαίο από κάτω σου και θα σου κοπεί η ανάσα. Μα και όταν θα πάρεις το δρόμο της επιστροφής, όπως θα πλησιάζεις ξανά τη δροσερή κοιλάδα, θα είσαι λίγο σαν τους παλιότερους, που έρχονταν με τα πόδια στη Λαγκάδα εκείνη τη μέρα, να δουν και τους συγγενείς τους από τα κάτω χωριά και σιγά σιγά θα αρχίσεις να ακούς το πανηγύρι που θα έχει ήδη ανάψει, εκεί όπου πριν λίγο άφησες να «σβήσει» η λειτουργία...

Να επιμένεις κι άλλο. Να στρίψεις και την άλλη στροφή, κι ας έχει λίγο χώμα παραπάνω. Κι αν οι συνθήκες δε βοηθούν, αν φυσάει πολύ, ξαναπήγαινε σε λίγες μέρες, μπορεί και του χρόνου, μέχρι να καταφέρεις να φτάσεις, μέσα από το χώμα, αλλά και σκαρφαλώνοντας λίγο, σε μία από τις μικροσκοπικές παραλίες της νότιας πλευράς του νησιού, της απόκρημνης μα και δαντελωτής αυτής ακτογραμμής. Δεν θα είναι κοσμικές σαν τις Σεϋχέλλες, μα ίσως να είναι και πιο μαγικές από αυτές.

Να επιμένεις, γιατί μόνο έτσι θα ανακαλύψεις κάτι ακόμα, κάτι άλλο, κάτι νέο. Όλα τα γνωστά τα έχουν ήδη ανακαλύψει άλλοι, τα έχουν γράψει στα άρθρα για τους ταξιδιωτικούς προορισμούς, έχουν χιλιοειπωθεί. Εσύ να επιμένεις, για να ανακαλύψεις το δικό σου μυστικό στην Ικαρία, ακόμη κι αν εκείνη σου αντιστέκεται. Σε όλους αντιστέκεται, ακόμη και στους Ικαριώτες.

Αλλά μόλις το ανακαλύψεις, θα έχεις ζήσει την Ικαρία. Και θα φυλάς μέσα σου ένα κομμάτι της, που θα είναι καταδικό σου. Και όταν θα φεύγεις με το καράβι για πίσω, θα την κοιτάς και χαμογελώντας πονηρά, θα μοιράζεσαι πια, μαζί με όλους τους υπόλοιπους εραστές της, την Ικαρία σου.

Γι αυτό και το χειμώνα που θα λες πως «φέτος πήγα στην Ικαρία» και θα σε πιέζουν με τη συνήθη απορία: «Είναι όλα αυτά που λένε η Ικαρία;», θα μπορείς συνομωτικά να απαντάς: "Είναι όλα αυτά, μα είναι και πολλά άλλα, που δεν περιγράφονται".

Να επιμένεις, γιατί αλλιώς μπορεί να έρθεις και να φύγεις, και ακόμα να νομίζεις πως «Ικαρία είναι το νησί που ζούνε πολύ και γλεντάνε ως το πρωί».

Άρτεμις Φραδέλου

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.