Το δρομολόγιο έλεγε ότι πιάνει Καρκινάγρι. Το προτιμούσαμε σαφώς, μιας και το χωριό μας το Τραπάλου, συνορεύει. Το ταξίδι ατελείωτο και ιδιαίτερα τρανταχτό. Έμοιαζε με Κυριακή σε λούνα παρκ εγκλωβισμένος όμως στο ταψί.

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμείς όταν ήμασταν μικρά, τα γλυκά, τις καραμέλες, τις σοκοφρέτες, τα γαριδάκια και τα λοιπά υπέροχα σκατολοΐδια, τα βλέπαμε με το κιάλι.

Ήμουν στην παραλία, μπάνιο δεν έκανα γιατί είχε και φουρτούνα. Είχε ένα πανηγύρι, μακρινό κι όχι πολύ φημισμένο. Βοηθάει και η τοποθεσία. Στου διαόλου τη μάνα και κατσικόδρομος. Και η εποχή Ιούλιος, ακόμη δεν είχανε πλακώσει.

Να επιμένεις για να ζήσεις την Ικαρία. Να ζήσεις τις κρυμμένες γωνιές της, τις σπάνιες εικόνες της, αυτές που ξετυλίγονται πέρα από «τα πανηγύρια που κρατάνε μέχρι το άλλο πρωί» και «τα μαγαζιά που ανοίγουν αργά, προς το μεσημέρι».

23/08/2017 - 11:17μεσημέρι

Λιοπύρι. Τα ρούχα κολλούν πάνω σου, με δυσκολία ανασαίνουν. Ιδρώτας τρέχει στο λαιμό, στέκεται λίγο στην στερνική εγκοπή (σκέφτεσαι: αυτό το σημείο θα έπρεπε να βαφτίσουν lacus lacrimalis , όχι την άκρη του ματιού), διστάζει ελάχιστα και κυλάει ανάμεσα στο στήθος σου.

16/08/2017 - 13:24Τα σύκα

Αλήθεια, αν σου έλεγαν να βρεις τη γεύση του καλοκαιριού, ποια θα σου ερχόταν πρώτη να πεις; Εγω θα έλεγα σύκο. Μα θα μου πεις γιατί όχι καρπούζι, γιατί όχι πεπόνι, ροδάκινο ή σταφύλι; Γιατί όχι άλλα τόσα....ναι οκ.

Θα έλεγα σύκο και δεν το παίρνω πίσω ό,τι κι αν πεις και θα σου εξηγήσω αμέσως το γιατί:

Οι λέξεις! Οι λέξεις έχουν κίνηση. Έχουν ενέργεια και ζωή. Οι λέξεις θεραπεύουν! Αυτό κάνουν οι λέξεις. Όταν κάποιος τις έχει ανάγκη, έρχονται κοντά του, ξαπλώνουν με ηδυπάθεια και χάρη και αρχίζουν να χορεύουν, ανασταίνοντας απουσίες.

Ένα ντελίριο ενθουσιασμού σε όλη την επικράτεια, σε βαθμό που όπως έχει γραφτεί, δεν είχε ζήσει η χώρα από την εποχή της απελευθέρωσης. Είναι για την δική μου γενιά, εκείνη η βραδιά του '87, σημείο αναφοράς, καταγεγραμμένη πια στη συλλογική μνήμη.

Ξέρεις τώρα, έχεις ακούσει για μεγάλες στιγμές με άτσαλα κορμιά κι αδέξια φιλιά κι εφηβικές πρωτιές αλλά που μάλλον είναι ενήλικες μνήμες, για εκείνα τα καλοκαίρια που η θάλασσα ήταν ζεστή, το καρπούζι κόκκινο, το ψάρι φρέσκο και η κατάψυξη πάντα γεμάτη με παγάκια. Ναι, σίγουρα, πάντα έτσι εύκολα συμβαίνουν τα πράγματα…

Και ενώ οι περισσότεροι έχουν αποχαιρετήσει την Ικαρία για το καλοκαίρι παίρνοντας μαζί τις θερινές τους αναμνήσεις και δίνοντας ραντεβού στο νησί για την επόμενη χρονιά, ένα βίντεο – του Μάριου Δελια που αλιεύσαμε από το vimeo – σε κάνει να κλείσεις τώρα εισιτήριο επιστροφής... για Ικαρία.

Σελίδες