Ήμουν στην παραλία, μπάνιο δεν έκανα γιατί είχε και φουρτούνα. Είχε ένα πανηγύρι, μακρινό κι όχι πολύ φημισμένο. Βοηθάει και η τοποθεσία. Στου διαόλου τη μάνα και κατσικόδρομος. Και η εποχή Ιούλιος, ακόμη δεν είχανε πλακώσει. Κάναμε μια βουτιά στα γρήγορα και ξεκινήσαμε. Ήταν ημερήσιο και καλά. Εμείς και άλλοι 30 ήμασταν εως τις 11 το βράδυ. Η ορχήστρα όμως έπαιζε. Οι άλλοι ήρθανε μετά. Δηλαδή όλα κανονικά. Κανονικά εννοώ τραπέζι, φαγητό ζεστό ακόμη, καλό κρασί, όχι ξίδι κλπ.

Το μέρος ήταν στάβλος (;) μαντρί (;) κάτι τέτοιο. Υπήρχε πάντως μια εσανς κοπριάς στην ατμόσφαιρα και λίγο σανό σκορπισμένο στο χώμα. Ένα μαντρί ανάποδο. Τα ζώα έξω κι εμείς μέσα στο συρματόπλεγμα κάτω από τις ελιές. Το συρματόπλεγμα φυλάει τις ελιές απ’ τα κατσίκια. Μας μάντρωσαν τα κατσίκια. Μπερδεύτηκα λίγο εκεί μέχρι να καταλάβω ποιος μαντρώνει ποιον. Μετά ήπια το κρασί και ξεμπερδεύτηκα. Κρεμόταν και μια κάπα στη δική μας την ελιά που είχαμε πάνω απ το κεφάλι μας. Στην αρχή δεν την πειράζαμε γιατί νομίζαμε ότι είναι του βοσκού αλλά αυτός δε φάνηκε ποτέ και από μια ώρα και μετά την ξεκρεμάσαμε γιατί βρίσκανε τα κεφάλια μας συνέχεια. Το ηχείο στην αρχή το είχαμε μπερδέψει με ψυγείο, αυτά τα φορητά. Άλλος το μπέρδεψε με κλιματιστικό. Πριν το κρασί αυτά.

Ωραία ήταν. Βλεπόμασταν καθαρά μεταξύ μας, μερικοί είχαν αλάτι στη μύτη απ’ τη θάλασσα, άλλοι είχαν παιδάκι. Το παιδάκι έπαιζε στην πίστα που ήταν άδεια με άλλο παιδάκι μέχρι κάποια ώρα. Μετά όταν χόρευε ο κόσμος είχε ανέβει στις ελιές να μας κοιτάζει από ψηλά. Μετά το ξαναείδα να σέρνεται τελευταίο σε έναν ικαριώτικο. Τελευταία φορά το είδα να κοιμάται σ’ ένα πάγκο. Προτελευταία.

Ύστερα νύχτωσε και άρχισε να πλακώνει κόσμος. Μας στρίμωξαν λίγο αλλά εντάξει, καλά ήταν γιατί είχαμε βαρεθεί να κοιταζόμαστε μόνο αναμεταξύ μας. Οι καινούριοι που ήρθαν ήταν και πιο οργανωμένοι. Φέρανε λιποζάν, μπουφάν που ευτυχώς δε χρειαστήκανε και άλλα. Οι καινούριοι ήταν και πιο γρήγοροι από μας. Ήπιαν γρήγορα και γέμισαν γρήγορα την πίστα. Εμείς είχαμε κουραστεί κιόλας τόσες ώρες. 

Από μια ώρα και μετά, όταν είχε νυχτώσει, άρχισε να μυρίζει κάτι σαν καμένο λάστιχο. Ανά 10 λεπτά σχεδόν, όχι συνέχεια, μύριζε καμένο λάστιχο. Είχαν βγει διάφορες συνωμοτικές θεωρίες στο τραπέζι γι’ αυτή τη μυρωδιά και από πού να προερχόταν. Μετά όταν φεύγαμε, καταλάβαμε τι ήταν. Ήταν όντως καμένο λάστιχο.  Όποιο αυτοκίνητο έφευγε έκαιγε τα λάστιχα γιατί η ανηφόρα ήταν απότομη. Εγώ δεν το έκαψα αλλά παραλίγο να χαλάσω το μαντρί γιατί πάνω στην ανηφόρα σταμάτησε ο μπροστινός μου γιατί του καιγότανε το λάστιχο κι εγώ έπρεπε να κάνω όπισθεν για να μπορέσει να πάρει φόρα αλλά ευτυχώς τίποτα κακό δεν έγινε. Εκεί είδα και το παιδάκι τελευταία φορά που το έβγαλαν από το αυτοκίνητο για να μπορέσει να πάρει φόρα ο μπαμπάς του.

Αυτό έγινε όταν έφευγα. Πριν φύγω χόρεψα ικαριώτικο, ταγκό, ζεμπέκικο και τσιφτετέλι. Ήταν κι ένα ζευγάρι εκεί που ήξερε να χορεύει τάνγκο ή φλαμένγκο δεν ξέρω ακριβώς τι ήταν αλλά πολύ καλοί και οι 2 και όταν χόρευαν αυτοί δε σηκωνόταν άλλοι να χορέψουν. Ήταν εκεί και ένας κύριος με στρατιωτικά ρούχα και λουλούδια στο κεφάλι που έβγαζε φωτογραφίες με αναλογική μηχανή μάρκας Lomo. Πιστεύω χωρίς φιλμ.

Αυτό το χωριό που πήγα φημίζεται ότι έχει πολλούς ιδιόρρυθμους κατοίκους. Δεν ήμασταν ακριβώς μέσα στο χωριό αλλά παραδίπλα εκεί που έχουν τα μετόχια τους μάλλον.

Σε ποιό πανηγύρι ήμασταν;

Κουίζ κατέληξε αλλά δεν τελείωσα, θα το βάλω για το τέλος. Έχω δώσει και αρκετά στοιχεία. Ήταν και η θάλασσα απο κάτω, αρκετά κάτω, αυτό το ξέχασα. Θα μπορούσε να πάει κανείς και με βάρκα αλλά μετά θα είχε ανήφορο. Στην επιστροφή ο συνοδηγός μου κοιμόταν γιατί είχε χορέψει πολύ και ήταν κουρασμένος κι έπρεπε να τραγουδάω μόνη μου μια ώρα δρόμο και βάλε γιατί είχε χαλάσει το ραδιόφωνο. Τα πήγα καλά. Επίσης ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο συγκεκριμένο πανηγύρι. Τουρίστες είχε μερικούς, όχι και πολλούς. Είχε και πάγκο με στολίδια για κοπέλες. Κατά τη γνώμη μου δεν  πρέπει να υπήρχε κάποιος ξεμέθυστος σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων από αυτό το μαντρί.

Ελπίζω η παρέα μου να θέλει να ξαναπάμε αν τύχει και όχι να λένε μα και μου επειδή μετά τα βγάζω όλα στη φόρα κλπ.

Όποιος βρει το μέρος, πρώτο δώρο: θα τον πάρουμε μαζί του χρόνου, δεύτερο δώρο: ελαστικά Μισελέν, τρίτο δώρο: μια αιώρα για να μείνει να την πέσει κάτω από τις ελιές.

Όποιος δεν το βρει, κερδίζει στην αγάπη.

Φαηδόνα

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Φαηδόνας.