ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Γιάννη Κέφαλου
του Γιάννη Κέφαλου
Η αγοραστική μας δύναμη μεγάλωσε τις τελευταίες δεκαετίες, μας έκανε να γίνουμε περισσότερο καταναλωτές και να νιώθουμε πιο δυνατό το αίσθημα της ιδιοκτησίας. Ο καθένας δε βλέπει πια την ανάγκη να ζητήσει την υποστήριξη ή τη συνδρομή του γείτονα και του χωριανού γιατί «τα καταφέρνει» και μόνος. Η πρωτοβουλία τείνει να γίνει εντελώς ατομική υπόθεση και η συλλογικότητα χάνεται καθημερινά με το πέρασμα του χρόνου.
photo: Kaz NL
Στον Άγιο είναι 4 το πρωί. Δεν κυκλοφορεί κανένας. Μια παρέα ξενυχτάει σε ένα από τα μπαρ της πλατείας. Το μόνο που ακούγεται, ανακατεμένο με τον υπόκωφο ρυθμό της μουσικής, είναι το μονότονο τραγούδι μιας κουκουβάγιας από τους ευκαλύπτους. Η θάλασσα είναι απίστευτα ακίνητη σε μια από τις ωραιότερες βραδιές της άνοιξης, λίγο πριν αρχίσουν τα μελτέμια. Η μαρίνα έχει γεμίσει βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη, όλα έχουν πέσει ήδη στο νερό.
Στο άλλο ημισφαίριο, στην επόμενη μέρα, ο κόσμος είναι και πάλι ζωντανός. Τα χρηματιστήρια καταγράφουν κέρδη ή απώλειες. Οι Ινδοί αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ξεχρεώσουν τους σπόρους της MONSANTO. Οι γείτονές τους στο Πακιστάν πραγματοποιούν δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων (με πυρηνικά εννοείται). Στην Ταϊλάνδη και στη Μαλαισία φορτώνουν τεράστια πλοία με εμπορευματοκιβώτια που προορίζονται για τις αγορές της Ευρώπης. Στην Αυστραλία προσπαθούν να περιορίσουν το παράνομο ψάρεμα του μαύρου μπακαλιάρου της Ανταρκτικής.
Μετά το προχθεσινό βύθισμα των αμερικανικών χρηματαγορών ο Ομπάμα δήλωσε ότι στηρίζει σθεναρά την προσπάθεια για την ανάκτηση της σταθερότητας στην Ελλάδα. Στους δρόμους της Αθήνας μετράμε νεκρούς και στο «μαγαζάκι» του Συντάγματος μετράμε αποστάτες και απολυμένους.
Δεν είμαστε αφελείς. Δεν υπάρχει «καλό ταξίδι». Όλα, κάποια στιγμή, τελειώνουν εδώ. Κάποιοι ολοκληρώνουν την πορεία τους ενώ μερικοί δεν έχουν προλάβει να εκπληρώσουν τα σχέδια και να κλείσουν τις εκκρεμότητές τους. Το μόνο που αφήνουν πίσω είναι μια ανάμνηση, συνήθως γλυκιά, στα οικεία και αγαπημένα τους πρόσωπα.
Την προηγούμενη εβδομάδα εμφανίστηκε στο νησί ένας πωλητής για να προωθήσει ένα νέο χάρτη που τιτλοφορείται «πεζοπορικός». Η εμφάνισή του είναι καλή, η ποιότητα του χαρτιού επίσης, η τιμή του περισσότερο από τσουχτερή. Εξ’ όσων γνωρίζω, όσοι διαθέτουν βιβλιοπωλεία και καταστήματα με τουριστικά είδη τον προμηθεύτηκαν γιατί το ενδιαφέρον για τα μονοπάτια της Ικαριάς είναι πολύ μεγάλο και στο συγκεκριμένο τομέα υπήρχε ένα μεγάλο κενό. Άνθρωποι που έψαχναν και δεν έβρισκαν μονοπάτια ή άλλοι που έβρισκαν και μετά χάνονταν στο πουθενά.
SIEMENS, VODAFONE, Μαλιακός και Τέμπη.
Ναυπηγεία, Ολυμπιακή, Βατοπέδιο και υποκλοπές.
Οτσαλάν, Κοσκωτάς, Ζαχόπουλος, Κορωνιάς.
Παράνομες ελληνοποιήσεις, καμποτάζ, ΟΤΕ και ΟΣΕ.
Συντελεστές δόμησης, εικονικά τιμολόγια, απευθείας ανάθεση και παραποιημένα οικονομικά στοιχεία.
Επιδοτήσεις, διατροφικά σκάνδαλα, ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ και AUGUSTA.
Εξεταστικές επιτροπές, παραδικαστικό κύκλωμα, φρεγάτες κι υποβρύχια.
Ήρθε μια πρόσκληση κι έγινε αμέσως δεκτή γιατί ο Κωνσταντίνος ήταν πολύ πειστικός. «Εμπνεόμαστε από μια Ικαρία», έγραφε, «γραφική μόνο με την αρχιτεκτονική της έννοια. Δεν παρασυρόμαστε από το φολκλόρ της χαλαρότητας.» Θυμήθηκα λοιπόν το μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο που αγαπούσε στους ανθρώπους την ελπίδα τους για υπέρβαση. Το διονυσιακό πνεύμα που χαρακτηρίζει τον Καριώτη, αντιπροσωπεύει για το Νίτσε την ηθική του ηρωισμού μέσα από τα πάθη. Σκοπός δεν είναι να γίνουμε ήρωες παρά μόνο να ξεπεράσουμε τα ίδια μας τα όρια για να μπορέσουμε να διακρίνουμε τις ικανότητές μας.