ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Γιάννη Κέφαλου

Ο Γιάννης Κέφαλος γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε ο Τόμας Έλιοτ και με αυτόν τον τρόπο έφερε σε ισορροπία τη μεγάλη απώλεια ενός ξεχωριστού πνεύματος. Είναι πάντοτε busy, οι ασχολίες του δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι πρόεδρος του συλλόγου για την προστασία της κίτρινης πυγολαμπίδας, έχει και απόχη. Είναι αντιπρόεδρος του σωματείου για την αναπαραγωγή της σπάνιας αλεπούς, εκείνης της πονηρής. Δεν το ομολογεί ποτέ γιατί φοβάται μην τον χαρακτηρίσουν καρεκλοκένταυρο και διπλοθεσίτη. Όταν έχει όρεξη για πλάκα, παίζει μαξιλαροπόλεμο γιατί το paintball είναι αμερικανόφερτο και βάρβαρο για τα γούστα του. Λατρεύει το σουφικό και τους μανίτες και δεν τρώει ποτέ γρήγορο φαγητό.

του Γιάννη Κέφαλου

Το καλοκαίρι πέρασε, μείναμε μεταξύ μας κι άρχισαν οι συζητήσεις του απολογισμού. Ποιος πέρασε καλά, πόσο μας κούρασαν τα ξενύχτια και ποιοι, τυχεροί, βρήκαν το χρόνο, ανάμεσα σε δουλειές και ξεφάντωμα, να κάνουν και τα μπάνια τους στη θάλασσα.

Είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και προσπαθείς να ξανακοιμηθείς αλλά ακούς έναν περίεργο θόρυβο. Σαν να προσπαθεί κάποιος να διαρρήξει το σπίτι. Σε πιάνει ταχυκαρδία και νιώθεις το αίμα να φουσκώνει τα μηνίγγια. Ο θόρυβος επαναλαμβάνεται και αποφασίζεις να σηκωθείς. Είναι από κείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις σε ποιο δωμάτιο ξυπνάς, σε ποιου το κρεβάτι βρίσκεσαι και τι ώρα είναι. Βγαίνεις στο διάδρομο παραπατώντας και διαπιστώνεις ότι έχει ξημερώσει.

Μπαίνω στη θάλασσα, «είναι παγωμένη;», με ρωτάς. Ναι γλυκιά μου, είναι μπούζι. Γι αυτό κολυμπάμε, γιατί είναι καλοκαίρι και ψάχνουμε δροσιά. Αν το νερό ήταν ζεστό πώς θα ρίχναμε τη θερμοκρασία; Θα γεμίζαμε την μπανιέρα, θα προσθέταμε μια σακούλα παγάκια και θα καθόμαστε μέσα εναλλάξ.

Η Λεμονιά πόσωσε στο σπίτι το μούχρωμα. Άφησε τα κολοκύθια στο νεροχύτη, έβγαλε τις γαλότσες και ετοίμασε μια σούπα για το βραδινό της. Απαραίτητη συντροφιά της η τηλεόραση. ΝΕΡΤ την έλεγε και δεν απείχε πολύ από το νέο όνομα της ραδιοτηλεόρασης που ανακοινώθηκε.

Εδώ και λίγες μέρες γνώρισα έναν συμπαθέστατο τουρίστα που προέρχεται από τη Νορβηγία. Είναι ευγενικός κι έχει μονίμως ένα τεράστιο χαμόγελο, προφανώς απολαμβάνει τις διακοπές του και ενδεχομένως την Ικαρία.

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη. Τραπέζια, καναπέδες, πάγκοι, κάθε επίπεδη επιφάνεια του σπιτιού, ακόμα και τα κρεβάτια, ήταν σκεπασμένα με κουβέρτες. Από κάτω η ζύμη των τσουρεκιών που μοσχοβολούσε μαχλέπι και μαστίχα φούσκωνε για να πάρει τη θέση της στο φούρνο.

09/04/2013 - 00:48Το φυλαχτό

Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, για τους γνωστούς και αναπόφευκτους λόγους της «σταδιοδρομίας» βρέθηκα στην Αθήνα. Η απόφαση ήταν αναγκαία και καθόλου ευχάριστη. Η καθημερινότητά μου ήταν σχεδόν αφόρητη γιατί εκτός από τις συνθήκες είχα ήδη μια αρνητική προδιάθεση για τη ζωή στο αστικό κέντρο.

Τα γεγονότα που καταγράφονται εσχάτως στις Σκουριές μας έχουν θορυβήσει ιδιαιτέρως για πολλούς λόγους. Τα δακρυγόνα μέσα σε αυτοκίνητα και σε αυλή σχολείου μόνο ως πράξεις τρομοκρατίας μπορούν να χαρακτηριστούν.

Ο εγκλεισμός στο σπίτι από ανάγκη φέρνει πολλές αρνητικές επιπτώσεις. Σε κάνει αντικοινωνικό. Στην αρχή σου τηλεφωνούν για να βγείτε αλλά εσύ έχεις πάντα μία δικαιολογία για να καλύψεις την αφραγκία. Επικαλείσαι την κούραση ή μία άλλη υποχρέωση με αποτέλεσμα να σε ξεχνούν σταδιακά και μετά από καιρό να θεωρούν δεδομένο ότι δεν ανήκεις στην παρέα.

Πέρασαν χρόνια, δραματικά γεγονότα, δυσάρεστες εξελίξεις, απεργίες και εξεγέρσεις καταγράφονταν παγκοσμίως σαν σεισμοί. Αυτές οι ισχυρές δονήσεις ήταν για τον Ελληναρά «μακριά από τον κώλο του».

Σελίδες

ikariastore banner