SIEMENS, VODAFONE, Μαλιακός και Τέμπη.
Ναυπηγεία, Ολυμπιακή, Βατοπέδιο και υποκλοπές.
Οτσαλάν, Κοσκωτάς, Ζαχόπουλος, Κορωνιάς.
Παράνομες ελληνοποιήσεις, καμποτάζ, ΟΤΕ και ΟΣΕ.
Συντελεστές δόμησης, εικονικά τιμολόγια, απευθείας ανάθεση και παραποιημένα οικονομικά στοιχεία.
Επιδοτήσεις, διατροφικά σκάνδαλα, ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ και AUGUSTA.
Εξεταστικές επιτροπές, παραδικαστικό κύκλωμα, φρεγάτες κι υποβρύχια.

Στον αντίποδα όμως, το μαγικό ξεγέλασμα ξετυλίγει μια εξίσου μακροσκελή λίστα. Φτάνουν και περισσεύουν δυο στίχοι του σπουδαίου Κώστα Τριπολίτη, γραμμένοι πριν είκοσι και πλέον χρόνια.

Ήρωες, μίξερ, μανταλάκια, σερβιέτες
λάβαρα, κόμιξ, σούπερ-μάρκετ, ηγέτες.
Κίνημα, χάπια, σελοτέιπ, πτυχία
άγιοι, σέρβις, μπόντι μπίλντινγκ, ηχεία.

Ανακεφαλαιώνουμε. Οι παραπάνω προτάσεις, για έναν Ευρωπαίο, δεν έχουν κανένα νόημα. Από γραμματικής σκοπιάς δεν είναι καν προτάσεις. Δεν έχουν ρήμα αλλά δεν είναι ούτε ελλειπτικές. Όλα αυτά τα ονόματα και τα ουσιαστικά τι είναι; Υποκείμενα ή αντικείμενα;

Για την απάντηση δεν χρειάζεται φιλόλογος, εντός συνόρων αποκτούν αξία. Για έναν πολιτικό είναι ο παράδεισος. Για έναν επενδυτή είναι άγονη γη ή χρυσωρυχείο. Για έναν πολίτη είναι ο ρυθμιστής. Ο χαλασμένος θερμοστάτης αυτής της γαμημένης της ζωής του. 

Γιάννης Κέφαλος
jianniskefalos@yahoo.gr

photo: QuietDangst