ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Γιάννη Κέφαλου

Ο Γιάννης Κέφαλος γεννήθηκε τη χρονιά που πέθανε ο Τόμας Έλιοτ και με αυτόν τον τρόπο έφερε σε ισορροπία τη μεγάλη απώλεια ενός ξεχωριστού πνεύματος. Είναι πάντοτε busy, οι ασχολίες του δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι πρόεδρος του συλλόγου για την προστασία της κίτρινης πυγολαμπίδας, έχει και απόχη. Είναι αντιπρόεδρος του σωματείου για την αναπαραγωγή της σπάνιας αλεπούς, εκείνης της πονηρής. Δεν το ομολογεί ποτέ γιατί φοβάται μην τον χαρακτηρίσουν καρεκλοκένταυρο και διπλοθεσίτη. Όταν έχει όρεξη για πλάκα, παίζει μαξιλαροπόλεμο γιατί το paintball είναι αμερικανόφερτο και βάρβαρο για τα γούστα του. Λατρεύει το σουφικό και τους μανίτες και δεν τρώει ποτέ γρήγορο φαγητό.

του Γιάννη Κέφαλου

Κοντεύουμε στο μέσο του καλοκαιριού και έχει αρχίσει η πανηγυριώτικη δραστηριότητα. Αυτή η πρώτη περίοδος είναι η καλύτερη, για μας τους ντόπιους, κάθε γιορτή είναι κυρίως αντάμωμα. Συναντιόμαστε με φίλους και γνωστούς που ίσως δεν έχουμε δει καθόλου στη διάρκεια του χειμώνα. Έχουμε να πούμε πολλά. Το κέφι ακολουθεί και το γλέντι ίσως έρθει αργότερα αλλά δεν είναι το ζητούμενο.

Οι εκλογές πέρασαν, η φιλολογία, η παραφιλολογία και οι ιδεολογικές κόντρες ξεθύμαναν. Τώρα θα ξανακάτσουν σαν κατακάθι στον πάτο της κούπας μας. Καιρός ήταν, είχαμε αφήσει λίγο πίσω το κουτσομπολιό και τα υπέροχα γεγονότα που το προκαλούν.

Οι φήμες για τα γυρίσματα ταξίδευαν μέχρι το Αμάλου. Ακούστηκε ότι θέλουν οκτακόσιους κομπάρσους στην Αρέθουσα, να παίζουν «στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα». Μπορεί και όχι, ακούστηκε, από άλλη πηγή, ότι θα παίζουν «περνά, περνά η μέλισσα» στη Μεσακτή.

Περιμέναμε, και πολλοί ήταν εκείνοι που το ζήτησαν, να γίνει μία σοβαρή συζήτηση για την υπερβόσκηση. Κάτι τέτοιο δεν ήρθε ποτέ στο δημοτικό συμβούλιο. Χωρίς λοιπόν να έχει εκδηλωθεί μια διάθεση για αλλαγή πορείας που θα κάνει την κτηνοτροφία στην Ικαρία πιο σύγχρονη και αποδοτική, με λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον,

11/03/2014 - 00:05Τα αγεφύρωτα

Ο ΕΦΕΤ έδωσε εντολή να αποσυρθεί από την αγορά μια μεγάλη παρτίδα κρουασάν και στην Ιταλία η Φραντσέσκα βιάζεται να παντρευτεί τον καβαλιέρε, πριν το δικό του κρουασάν γίνει μονίμως μαλακό κι αφράτο.

Είναι ωραίο να ζεις σ’ ένα μικρό νησί του Αιγαίου που έχει ομορφιές αλλά εγκαταλειμμένο και βρόμικο. Είναι ακόμα πιο ωραίο να ζεις με ανθρώπους που έχουν ο καθένας το χαβά του ή δεν έχουν κανέναν χαβά. H συμβίωση γίνεται παράλογη, τουλάχιστον είναι πιο ενδιαφέρουσα.

Αγαπητέ μου αϊ-Βασίλη, είμαι πάλι ο Κώστας και βρίσκομαι με το φίλο Μιχάλη στην Κουάλα Λουμπούρ. Αυτό στο διευκρινίζω για να μη σε μπερδέψει το γραμματόσημο. Ό,τι σου ζητάω, θα ήθελα θα αποσταλεί ή να εκπληρωθεί στην πατρίδα.

19/12/2013 - 01:11You know «karivoli»?

Ο σκοπός φυλούσε 2 – 4, το γερμανικό που λέμε. Η βραδιά ήταν ήσυχη, η βροχή είχε σταματήσει από νωρίς, μόνο ένα ελαφρύ βοριαδάκι έκανε την ανεμογεννήτρια να γυρίζει και μονότονα να κόβει φέτες τον αέρα. Βαριόταν αφόρητα.

Κάποτε, τα παλιά όμορφα χρόνια, ο χωρικός βοηθούσε το γείτονά του να επισκευάσει τη στέγη ή του δάνειζε τα βόδια για να οργώσει. Η τάση για αλληλοβοήθεια ήταν ριζωμένη και βαθιά συνυφασμένη με την εξέλιξη των τότε κοινωνιών. Ισχυροποιούσε τους δεσμούς, κυρίως στις τάξεις των φτωχότερων, τους κρατούσε ενωμένους και αποτέλεσε τον παράγοντα που μακροπρόθεσμα τους βοήθησε να αντιδράσουν απέναντι στις ολιγαρχίες.

Τα πέδιλά σου άφησαν τα χνάρια τους στο ψιλό λευκό χώμα της κατηφόρας που οδηγεί στον αυλόγυρο. Περπατούσες μπροστά, τόσο χαριτωμένα, που τα αποτυπώματά σου ήταν ομορφότερα ανάμεσα στα άλλα από σαγιονάρες, αρβύλες, αθλητικά και μπαλαρίνες.

Σελίδες

ikariastore banner