"Είσαι κάτοικος Neverland". "Τί είναι αυτό;" ρώτησα έναν από τους ολοκαίνουριους γνωστούς μου, εκεί στην Αμοργό. "Δεν είσαι από δω, δεν κατοικείς εδώ, είσαι λίγο πιο πέρα, κάπου πιο πάνω (δείχνοντας με το δαχτυλάκι του τον ουρανό), αλλά όχι με την υπεροπτική έννοια του πράγματος...Είσαι απλά, αλλού". Σώπασα. " Φτερωμένη!" σκέφτηκα μετά από ένα δευτερόλεπτο. "Φακ!".

Όσα χρόνια γνωρίζω αυτή τη λέξη, προσπαθούσα να την αποφύγω. Σαν χαρακτηρισμός, μου φαινόταν υποτιμητικός και κακοπροαίρετος και πάντα μου έφερνε στο μυαλό κάτι γυναίκες που γνώριζα και που μου έδιναν την εντύπωση ότι είναι λιγουλάκι τρελές. Τις αποκαλούσα "φτερωμένες" με αλαζονεία και πάλευα να παραμείνω στην αντιπέρα όχθη, αυτή των "αφτέρωτων"...αλλά τι τα θες...; Να που μου ήρθε... Πιο πέρα, πιο πάνω, πιο κείθε, πιο αλλού, από τι; Από αυτό που τα media αποκαλούν "ζωή"; Δυσκολεύομαι να την πάρω στα σοβαρά πλέον και το τίμημα δεν είναι μικρό. Επαγγελματικές αποτυχίες, παντός είδους στραπατσαρισμένες ανθρώπινες σχέσεις, κουραστικές παρεξηγήσεις, μεγάλες απογοητεύσεις.

Η "φτερωμένη γυναίκα" παίρνει στα σοβαρά μόνο ό,τι της πει η καρδιά της και μόνο για λίγο. Κι εκτός από το τίμημα το οποίο πληρώνει, αισθάνεται πολύ συχνά μία πλημμύρα ευτυχίας και ικανοποίησης, αβάσταχτης χαράς κι ανιδιοτελούς αγάπης... Αυτό το καλοκαίρι απέτυχα να δώσω αυτό που θέλησα, δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ σαν χαμελαίοντας όπως τόσο μου άρεσε πάντα να κάνω. Και άντε να πείσω χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία μου πως είμαι "φτερωμένη". Γιατί με κούρασε η πραγματικότητα και οι ανταγωνισμοί, δεν θέλω πια να με πειράζουν ασήμαντα πράγματα και δεν μ' ενδιαφέρει να είμαι τέλεια σε τίποτα. Κι αν απορρίφθηκα γι' αυτό, ας είναι...

Μα τι άλλο θα μπορούσα να κάνω όμως; Αφού δεν είμαι από δω, αφού κανείς μας δεν είναι από δω και αφού όλοι μας προσποιούμαστε πως ανέκαθεν ήμασταν εδώ... Μήπως τελικά πρέπει να βρούμε έναν τόπο που να μη ζητά τίποτα άλλο από το να μείνουμε για πάντα κάτοικοι ... της Neverland;

Do LoVe

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr