ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Αλεξίας Παλαιστή

Η Αλεξία Παλαιστή δεν είναι από την Ικαρία. Γεννήθηκε από πατέρα Πόντιο και μητέρα Ναυπάκτια και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ και έχει εργαστεί αρκετά – όχι απαραίτητα επάνω στο αντικείμενο σπουδών της. Το καμάρι της είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός με τίτλο «Ικαρία και Φούρνοι: μια εξερεύνηση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ελεύθερες πτήσεις. Να το πάρεις. Αναγκάστηκε κι αυτή να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, λατρεύει τις συναυλίες, το χορό, το θέατρο, το αλκοόλ και μερικούς πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Τους υπόλοιπους απλώς τους αγαπάει. Στον ελεύθερο χρόνο της γράφει τις σκέψεις της ή ονειρεύεται ταξίδια, ενώ πιστεύει πως το νόημα των πάντων κρύβεται στη φράση «ο καθένας με τον πόνο του».

της Αλεξίας Παλαιστή

07/06/2017 (All day)Ινδία – Ικαρία

«Στην Ινδία δεν επιτρέπεται να καπνίζεις μπροστά σε μεγαλύτερους» μου είπε σοβαρά. «Πλάκα κάνεις», του απάντησα δύσπιστα. Έγνεψε αρνητικά. «Γιατί;» ρώτησα μετά από λίγο.

-Ναι γεια σας!
-Καλημέρα!
-Μου έδωσαν το τηλέφωνό σας από το μαγαζί δίπλα στο μουσείο, είστε ο φύλακας;

29/01/2016 - 12:39Κρυφός

Σκεφτόταν πως όπου κι αν βρισκόταν, είχε την αίσθηση πως ήταν σε λάθος τόπο και χρόνο. Πως δεν ανήκε πουθενά και με κανέναν. Ονειρευόταν κάτι. Το έκανε. Χαιρόταν. Για λίγο.

Τι εννοείς πώς βρέθηκα στο Ριάντ; Ακολούθησα τον αγαπητικό, όπως συμβαίνει συνήθως – όχι βέβαια Σαουδάραβα, μην ανησυχείς. Μη με ρωτήσεις πώς τα περνάω όμως. Ρώτα με τι κάνω τον τελευταίο καιρό.

08/06/2015 - 00:14God save the Queen

Της είχαν πει πως ήταν βασίλισσα, γιατί ήταν γυναίκα της Σαουδικής Αραβίας. Πως δεν θα έπρεπε να σκέφτεται ή να αμφισβητεί τίποτα. Πως έπρεπε να είναι υπάκουη. Ήταν μια βασίλισσα που δεν κυβερνούσε κανέναν, ούτε καν τον εαυτό της. Δεν έπρεπε να εργάζεται ούτε να φιλοδοξεί για τίποτε παραπάνω. Είχε γεννηθεί με αυτόν τον τίτλο, τον οποίο δεν απέκτησε ούτε απαίτησε.

Έχω χρόνια να πάω στην Ικαρία. Μάλλον επειδή κάποτε έπαθα ένα overdose προκειμένου να γράψω αυτό, αλλά η αγάπη μου για το νησί δεν έχει μειωθεί ούτε στο ελάχιστο. Απλά περιορίστηκε κάπως η αφοσίωσή μου σ’ αυτό. Αποφάσισα δηλαδή να δω και κανένα άλλο μέρος εκτός από την Ικαρία, πράγμα που φυσικά μου βγήκε σε καλό.

06/11/2014 - 00:03Sine diabolo nullus dominus

Σήκωσα τα μάτια μου και κοίταξα τους τοίχους που πλέον αποτελούν το σπίτι μου. Περιεργάστηκα με το βλέμμα τους πίνακες, τις καινούριες, κοντές κουρτίνες, την όμορφη πόρτα, την κρεμασμένη αμπάγια*. Και θυμήθηκα πως ήμουν γυναίκα…

Της είχε πει πως δε θ’ αργούσε. Αυτό το ταξίδι θα ήταν μικρό και ο χρόνος θα περνούσε χωρίς ούτε καν να το καταλάβει. Ο χρόνος όμως περνούσε κι αυτή το καταλάβαινε μια χαρά.

«Πού είσαι;», φώναξε δυνατά από την κουζίνα. Καμία απάντηση. «Πού είσαι και κάνεις τέτοια ύποπτη ησυχία;», της ξαναφώναξε. «Δε σου λέω!», ακούστηκε υπόκωφα η παιχνιδιάρικη φωνή της.

Ο Αντώνης, η Δάφνη, η Μίνα, η Άντζελα, ο Βαγγέλης, ο Δημήτρης, η Λώρα, η Τόνια είναι μερικοί μόνο από αυτούς…

Σελίδες

ikariastore banner

ikariaki-agora.gr