Είδα τον Ίκαρο να κυκλοφορεί ανάμεσα μας.

Έχει γενναία κορμοστασιά, μπράτσα δυνατά για να σε εξυψώνουν στα ουράνια και φτερούγες  μεγάλες,  για να σε αγκαλιάζουν και να σε προστατεύουν.

Τα  μάτια του, την  μια παίρνουν το χρώμα της θάλασσας, την άλλη των βράχων κι άλλοτε των πεύκων  ή  τ’ ουρανού.

Τα καλοκαιριά κυκλοφορεί στα πανηγύρια και πίνει κόκκινο κρασί. Κυκλοφορεί στις αμμουδιές, κολυμπάει, ξαπλώνει και  νανουρίζεται από τα κύματα. Τα πρωινά τον ξυπνούν οι μέλισσες και  του  ακουμπούν στο στόμα  μέλι. Κι όταν αυτός μιλάει , αυτό στάζει.

Τον χειμώνα γυρνάει στα βουνά, μπαίνει σε σπηλιές, σκαρφαλώνει στους βράχους. Μιλάει με τα αγριοκάτσικα και τα πουλιά, και νομίζεις ότι αυτά τον καταλαβαίνουν.

Είναι ελεύθερος !

Ξέρει πολλά ακόμη κι αν δεν έχει  πετάξει πάνω απ’ όλη τη γή.

Καμία φορά γίνεται αυθόρμητος και απερίσκεπτος.

Ακούστηκε ότι μια μέρα θα φύγει κι ότι  όταν θα γυρίζει πίσω, θα πέσει στη θάλασσα και θα πνιγεί.

Υπάρχει όμως ένα μυστικό που δεν πρέπει να πεις πουθενά.

Στη θάλασσα τρέχει  από μια πηγή  το Αθάνατο νερό. Θα πιει από αυτό και θα ζήσει για πάντα.

Γι αυτό μην λυπάσαι αν δεν τον είχες δει ως τώρα. Άμα θελήσεις  θα τον δεις στη διαδρομή σου. Γιατί θα είναι  πάντα  σ’ έναν πατέρα, σ’ έναν αδελφό, σ’ έναν  φίλο  ή σ’ έναν σύντροφο.

Κική Τσαντίρη
t_kyriaki@yahoo.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από την Κική Τσαντίρη.