Τρεις μέρες έμεναν δεμένα τα επιταγμένα καΐκια στην προκυμαία του Βαθιού. Το καράβι που θα μετέφερε τους πρόσφυγες από τους καταυλισμούς της Παλαιστίνης, το περίμεναν να φανεί από στιγμή σε στιγμή.

Σ' όποιο ξένο συναντούσε στο δρόμο της η συγχωρεμένη η γιαγιά μου -νενέ στα σαμιώτικα- έλεγε: -Εγώ που με βλέπεις, έχω πάει μέχρι την άκρη του κόσμου. Μέχρι το Καλαμπάχτασι! ...δηλαδή, μέχρι το πιο μακρινό απ' το χωριό μας, την Καστανιά, χωριό της Δυτικής Σάμου, τη σημερινή Καλλιθέα.

Η Τζένη Μπότση διαβάζει «Τ' ΑΤΡΥΓΗΤΑ» της Μαίρης Πάστη από τις ελεύθερες πτήσεις του ikariamag.gr.

Πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές, Μάρτιος 1975. Ο κόσμος σε αναβρασμό. Μα σίγουρα πρέπει όλοι οι ελεύθεροι πολίτες να φέρουν τη Δημοκρατία.

Στα παιδικά μου χρόνια, την δεκαετία του πενήντα, δεν είχαμε “ράδιο” στο σπίτι. Στον Άγιο Κήρυκο είχε ένα ράδιο Telefunken ο Δήμος Ροπαλίδης, ράφτης, πόντιος φιλόσοφος, που αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Το ραφείο του ήταν ένα είδος γιάφκας… Εκεί αφήναμε τα πηλήκια και τα παίρναμε μόνο όταν θέλαμε να πάμε στην πλατεία.

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη διαβάζει το «ΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ» της Ρωξάνας Θεοδώρου από τις ελεύθερες πτήσεις του ikariamag.gr.

Ο Λεωνίδας Βαρδαρός διαβάζει το «ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ 'ΒΡΕΧΕ» της Βάνας Τσαμπή από τις ελεύθερες πτήσεις του ikariamag.gr.

Ο Σίμωνας Καράς (1905-1999) είναι, ίσως, η πιο αμφιλεγόμενη μορφή της Ιστορίας της Βυζαντινής Μουσικής του 20ου αιώνα. Ήταν νομικός, ιεροψάλτης, μουσικολόγος, ερευνητής της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, αλλά και βαθύς γνώστης της παλαιογραφίας της βυζαντινής μουσικής.

Πειραιάς – Ικαρία με το πλοίο. Παραμονή Χριστουγέννων – Παραμονή πρωτοχρονιάς. Ήταν Χριστουγεννόσχολα του 1965. Είχα κατέβει από την Θεσσαλονίκη, πρωτοετής κτηνιατρικής.

Την εποχή της Κατοχής, έπεσε μεγάλη πείνα στο νησί, ιδίως στα παραλιακά χωριά, γιατί στις Ράχες (όπως μου είχε πει ο κύριος Γιώργος από τον Χριστό) είχαν και ζώα πιο πολλά και βλάστηση να φάνε τα ζώα και οι ίδιοι.

Σελίδες

ikariastore banner