Το δημοτικό σχολείο του Φραντάτου που έχει κλείσει εδώ και αρκετά χρόνια, άνοιξε πάλι φέτος! Το Δεκέμβρη ακούσαμε την πρώτη συναυλία με τους Δημήτρη Φαλιέρο, Βικτωρία Τάσκου και Σόλη Μπαρκή.

Το Σάββατο στις 18 Φεβρουαρίου με την αφορμή της παρουσίασης του πρώτου δίσκου των Vuslat, το σχολείο ξαναζωντάνεψε και γέμισε μουσικές από τα νησιά του Αιγαίου, τα παράλια της Μικράς Ασίας και της Τουρκίας.

Με τη Βικτωρία Τάσκου στο ούτι και το τραγούδι, τον Cihan Türkoğlu στο σάζι και το τραγούδι  και το Σόλη Μπαρκή στα  κρουστά τραγουδήσαμε, ταξιδέψαμε με τις πιο  όμορφες μελωδίες.

H Βικτωρία Τάσκου συνέντευξη στην Μαρίνα Λαγού.

Θα περίμενε κανείς από ένα νέο συγκρότημα να παρουσιάσει το δίσκο του πρώτα στην Αθήνα και  μετά σε άλλα μέρη. Εσείς επιλέξατε πρώτα την Ικαρία και μετά την Αθήνα.
Τα τελευταία χρόνια πολλές από τις συναντήσεις του μουσικού σχήματος έχουν γίνει εδώ: παιξίματα,  πρόβες, συναυλίες, γλέντια, ιδέες για τη μουσική μας και όνειρα για το μέλλον.
Παίζοντας εδώ έχουμε νιώσει το ικαριώτικο κοινό να μας αγκαλιάζει με μεγάλη θέρμη. Οι Ικαριώτες είναι πολύ κοντά στη μουσική που παίζουμε, όχι επειδή την ακούσανε σε κάποιο cd ή στο internet, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι της πόλης, αλλά επειδή κυλάει μέσα στις φλέβες τους. Συχνά σιγομουρμουρίζουν μαζί μας τα τραγούδια και αυτό εμένα προσωπικά με συγκινεί ιδιαίτερα.

Vuslat σημαίνει στα Τούρκικα ένωση,  σμίξιμο. Πώς εκφράζεται  αυτή η έννοια μέσα από το δίσκο σας;
Συγκεκριμένα vuslat είναι μια τούρκικη λέξη, με αραβική προέλευση, που περικλείει πυκνά φιλοσοφικά και θρησκευτικά νοήματα. Σημαίνει «ένωση», «ολοκλήρωση», «σμίξιμο» με κάτι που επιθυμούμε πολύ και που η απουσία του γίνεται αισθητή βαθιά μέσα μας.
Αυτή τη λέξη τη διαλέξαμε αρχικά για όνομα του μουσικού σχήματος.  Ήταν μια φυσική συνέχεια να πάρει το ίδιο όνομα και ο πρώτος μας δίσκος. Λίγο έως πολύ με αυτό το όνομα εκφράζεται η βαθιά επιθυμία μας να βρισκόμαστε και να παίζουμε μουσική.

Τα κομμάτια του δίσκου συνδυάζουν  πολλές παραδόσεις και εσείς προέρχεστε από διαφορετικές μουσικές «οικογένειες», από την Ελλάδα και από την Τουρκία. Πόσο δύσκολο είναι να  ενώσετε όλα αυτά τα μουσικά στοιχεία;
Όντως υπάρχουν στο παίξιμό μας στοιχεία που ανήκουν σε διαφορετικές μουσικές παραδόσεις και αναμιγνύουν  διάφορα μουσικά ιδιώματα από την Ελλάδα και την Τουρκία. Παρόλα αυτά η μουσική “οικογένεια” είναι μία, αυτή της ανατολικής μεσογείου.
Πολλές φορές, για παράδειγμα, βρίσκουμε τέτοιες ομοιότητες μεταξύ τραγουδιών των δύο χωρών,  έτσι ώστε είναι αδύνατον να δούμε διαχωριστικές γραμμές. Μια μεγάλη κατσαρόλα με όλα τα υλικά να σιγοβράζουν, ανακατεμένα για καιρό μαζί . Έτσι αυτή η μουσική αποτελεί από μόνη της μια ενότητα και όσο πιο πολύ την ανακαλύπτουμε τόσο πιο πολύ μαγευόμαστε.
Παρόλαυτά πάντα μπαίνει το θέμα της σύνθεσης των διαφορετικών μουσικών (και όχι μόνο) στοιχείων. Ενεργοποιώντας τη φαντασία και την εμπειρία μας,  δημιουργούμε ένα δικό μας συνδετικό ιστό, ένα μουσικό περιβάλλον, που να χωράει τόσο την παράδοση όσο και την προσωπική μας αισθητική και ανησυχίες.

Σε ποιο μέρος της Ικαρίας θα θέλατε περισσότερο να παίξετε; Πώς θα ήταν η ιδανική συναυλία για εσάς;  
Πρόσφατα μέσα από μια συζήτηση ήρθε μια ιδέα: να κάνουμε μια συναυλία στο Καρκινάγρι, σε ένα χωριό απομακρυσμένο, με ένα κοινό που σπάνια έχει την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τέτοια γεγονότα.
Πάντα απολαμβάνουμε τις συναυλίες που γίνονται με φυσικό ήχο, χωρίς μηχανήματα σε μέρη φορτισμένα λόγω του φυσικού τους κάλους ή της ιστορίας τους. Επίσης είναι πολύ σημαντικό για μας να παίζουμε σε ένα κοινό που αποτελείται από ανθρώπους όλων των ηλικιών, των ενδιαφερόντων και των προελεύσεων. Ένα κοινό που ίσως να είναι πιο “δύσκολο” αλλά γι αυτόν ακριβώς το λόγο να μας προκαλεί και να μας κινητοποιεί περισσότερο ώστε να βρίσκουμε τρόπους επικοινωνίας μαζί του, να παίζουμε όλο και πιο ειλικρινά.

Ο δίσκος σας κλείνει με ένα παλιό Ικαριώτικο τραγούδι, την Αμπελοκουτσούρα, το οποίο παίξατε με έναν διαφορετικό τρόπο απ΄ ό, τι συνήθως.
Η Αμπελοκουτσούρα είναι ένα τραγούδι που πρωτοακούσαμε στο φυσικό του περιβάλλον και μας γοήτεψε  ιδιαίτερα. Οι ικαριώτες το τραγουδούν συνήθως στο τέλος των γλεντιών και αυτός είναι ένας από τους λόγους που έγινε και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου μας. Βεβαίως ηχογραφήσαμε μια μικρογραφία του τραγουδιού, καθότι ως γνωστόν μπορεί να κρατήσει πάρα πολλή ώρα.. Κρατήσαμε  ως βάση το παλιό κομμάτι και προσθέσαμε και κατιτίς δικό μας: βάλαμε λύρες, που παλιά παίζονταν στην Ικαρία αντί για το βιολί, μερικά ιδιαίτερα κρουστά (καρποί, κουδούνια, shakers, bamboo sticks), ούτι και το σάζι να παίζει κάποιες ιδιαίτερες συγχορδίες, ιδέα του φίλου Τσίκο.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

ikariamag| η Ικαρία... αλλιώς!
Ακολουθήστε μας στο twitter
Ακολουθήστε μας στο Facebook

Για να ακούσετε κάποια από τα κομμάτια το δίσκο ή να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το συγκρότημα: http://vuslatband.blogspot.com/
Το cd  μπορείτε να το βρείτε στη βόρειο Ικαρία σε διάφορα μαγαζάκια (καφενεία κυρίως)  στις Ράχες, στον Εύδηλο και στο Γιαλισκάρι
Στην Αθήνα  
*Gorilla 11, Θησέως 11, Μαρούσι (200μ. Από τον σταθμό ΗΣΑΠ), τηλ. 210 80.69.800
*The Lab, Θεμιστοκλέους 86 & Δερβενίων, Εξάρχεια, τηλ. 210 38.25.805
*Sonic Boom Records, Σύρου 32, Κυψέλη (πίσω από τη Δημοτική Αγορά), Δευτέρα έως Παρασκευή 10.30-19.30,
τηλ. 210 82.53.972