ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Μενέλαου Μανώλη

O Μενέλαος Μανώλης έχει μία τάση άρνησης ως προς τη δήλωση ιδιότητας, παιδιόθεν. Το μόνο που επιτρέπει στον εαυτό του να λέει σε όσους τον ρωτάνε για την επαγγελματική του ενασχόληση είναι πως παιδεύει και παιδεύεται με εικόνες. Σχεδιάζει, όμως και αυτό προσωρινά και για λίγες εμφανίσεις ακόμα, γιατί σύντομα θα κατέβει στο νησί του μόνιμα με ένα δικό του ξύλινο ιστιοπλοϊκό(!) όπου και θα ανοίξει λέει εκεί ένα καφενείο. Λέει ότι θα φτιάχνει και δικό του κρασί! Και διάφορα άλλα λέει. Αγαπάει την δεκαετία του 50, το Παρίσι, το κρασί και την μαμά του.

του Μενέλαου Μανώλη

Έτσι συμπεριφέρονται εδώ. Τρέχεις, τρέχεις συνεχώς. Να προγραμματίσεις. Να κλείσεις τις δουλειές σου. Να προλάβεις την εργασίες, να προλάβεις τη τράπεζα, να προλάβεις το φανάρι. Γρήγορα. Έγκαιρα. Δεν έχεις χρόνο.

Γύρισες; Οκ. Τώρα; Πώς παλεύεται το θηρίο; Πώς τη βγάζουμε καθαρή εδώ πέρα; Ένας αποτελεσματικός, λένε, τρόπος είναι να προετοιμάζεσαι για την επόμενη αναχώρηση. Το επόμενο ταξίδι. Αυτή τη φορά φρόντισαν να έχεις και μια καλή δικαιολογία για το αφεντικό: Εκλογές.

03/07/2010 - 19:57Ο θησαυρός μου

Το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσες να κοιμηθείς. Είχες αγωνιά. Υπερένταση μάλλον. Η μαμά σου σε έβαζε για ύπνο, αλλά εσύ δεν έλεγες να κλείσεις τα μάτια. Μετρούσες τις ώρες. Ε; Το πρωί έπρεπε να είμαστε όλοι όρθιοι στις 6.

31/05/2010 - 19:46Πρώτα χόρεψε….

Κάνει ζέστη. Το καλοκαίρι φέτος ήρθε γρήγορα, απότομα, όπως απότομα έφυγε η άνοιξη, όπως απότομα ήρθε, η μήπως δεν ήρθε(;) και όπως απότομα ήρθε και έφυγε ο χειμώνας. Ένας χειμώνας φλατ, περίεργος, δύσκολος. Ένας χρόνος δύσκολος. Ισοπεδωτικός. Εξουθενώθηκες. Απώλειες ανθρώπινες, απώλειες αναντικατάστατες, απώλειες συναισθηματικές, απώλειες ψυχικές, απώλειες υλικές.

06/05/2010 - 10:16Δες το αλλιώς

photos: REUTERS/ YIORGOS KARAHALIS

Αυτό δεν το είδαμε και δεν το ακούσαμε στις ειδήσεις. Η μεγαλύτερη πορεία των τελευταίων ετών. Η μεγαλύτερη συμμετοχή διαμαρτυρίας εργαζομένων που μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον εγώ. Με ένα χαρακτηριστικό που την διέκρινε, για μένα πρωτόγνωρο: Θυμός και οργή. Αλήθεια, δεν το είχα ξαναδεί. Χιλιάδες κόσμου μπροστά από τη Βουλή να φωνάζει δυνατά ένα σύνθημα. Ένα σύνθημα επί ώρα: Ο λαός απαιτεί τα λαμόγια φυλακή. Ήταν συγκλονιστικό. Θυμός και οργή. Η πλατεία παλλόταν από τις ιαχές του κόσμου. Του αγανακτισμένου κόσμου που κινήθηκε κάποια στιγμή προς την είσοδο της Βουλής. Αλλά χωρίς καλυμμένα πρόσωπα, χωρίς μαντίλια, χωρίς μάσκες, χωρίς κράνη. Δεν ήταν αντιεξουσιαστές, ούτε αναρχικοί. Ούτε ΚΚΕ, ούτε ΠΑΣΟΚ, ούτε ΛΑΟΣ, ούτε τίποτα. (το βλέπεις στην φώτο). Ήταν Πολίτες, εσύ εγώ, ένας φίλος, αηδιασμένοι με τα κόμματα και τους εκπροσώπους τους, αηδιασμένοι με όλους αυτούς τους υπαίτιους του πολιτικού ξεχαρβαλώματος της δημόσιας διοίκησης και των οικονομικών της χώρας.

Στον άδικο θάνατο – δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς, όλη η ελληνική κοινωνία κινητοποιήθηκε και δικαίως εκείνες τις μέρες . Αντέδρασε δυναμικά βγαίνοντας την ίδια στιγμή στους δρόμους αποδοκιμάζοντας την κρατική βία, και εκφράζοντας την απαξίωση στο σύστημα και στο σαθρό αυτό πολιτικό κατεστημένο.

Καλησπέρα σας. Λοιπόν ακούστε, και βάλτε τα καλά στο μυαλό σας γιατί θα τα πω μόνο μια φορά...

13/03/2010 - 21:14έφυγα...


δουλεύεις. ο χρόνος τρέχει. τρέχεις μαζί του. όλοι στο ίδιο λάθος. αν όλα γίνουν πιο γρήγορα, θα προλάβεις. συμβαίνει το αντίθετο. όσο πιο γρήγορα τρέχεις τόσο πιο λίγο χρόνο έχεις. είσαι στο γραφείο. ένταση , κούραση, αναμονή. η τελευταία εβδομάδα πριν την άδεια δεν περνάει, γίνεται αφόρητη. η Αθήνα σου μοιάζει αφόρητη, οι άνθρωποι αφόρητοι. έλα... δεν φταίνε οι άνθρωποι. εσύ είσαι αφόρητος. εσύ δεν ταιριάζεις.  θέλεις να φύγεις …

μετράς τις μέρες ε; πάντα το κάνεις αυτό; και εγώ…

06/03/2010 - 20:40και μετά τι ?

Φαντάζομαι ότι έχουμε την ίδια εντύπωση. Τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι άδικα και σκληρά για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Πλήττονται πάλι οι μη έχοντες, πάλι οι χαμηλοσυνταξιούχοι πάλι όλοι εκείνοι που στο μεγάλο πάρτι δεν καλέστηκαν ποτέ. Όσοι όμως το οργάνωσαν, έβγαλαν τις πιο καλές γκόμενες, ήπιαν τα πιο πολλά ποτά, καθάρισαν όλο το μπουφέ με τα φαγητά και δεν τους ζήτησε και κανείς λογαριασμό. Την έβγαλαν καθαρή. Πάλι.

Θέλω να διαμαρτυρηθώ και να καταγγείλω το «ιερόσυλο» εξώφυλλο του Focus! Και εγώ! Να διαμαρτυρηθώ για την προσβολή που μας έγινε από αυτούς τους άξεστους γερμαναράδες, τους βαρβάρους, αυτούς που τρώγανε βελανίδια όταν εμείς κάναμε Παρθενώνες...

Σελίδες