Φτερωτοί Βιβλιοφάγοι: Χαρούκι Μουρακάμι - 1Q84

Κάθε εβδομάδα, οι συντάκτες των ελεύθερων πτήσεων μοιράζονται μαζί σας σε μία παράγραφο, φρέσκα βιβλία που μόλις διάβασαν και... τους έκαναν να περάσουν καλά. Τόσο απλά!

Δύσκολη περίπτωση… επειδή ο Μουρακάμι αποφάσισε ότι ήθελε να γράψει κάτι με περισσότερες σελίδες και από το «Νορβηγικό Δάσος» και από το «Κουρδιστό Πουλί»… επειδή αποφάσισε ότι οι ήρωές του θα είναι λιγότεροι σε αριθμό από κάθε άλλη φορά… και κυρίως… επειδή αποφάσισε ότι το βιβλίο θα έχει δομή: δυτικού τύπου, όχι ιαπωνικού… Βρισκόμαστε στο 1984… το οποίο όμως πολύ (μα πάρα πολύ) σύντομα θα αλλάξει σε ένα εναλλακτικό-παράλληλο σύμπαν, όπου οι ήρωες θα πρέπει ακόμη πιο σύντομα να προσαρμοστούν αν δεν θέλουν να χαθούν και τότε ίσως… ίσως να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις βαθύτερες επιθυμίες τους ή να συναντήσουν το κρυφό τους πεπρωμένο… Οτιδήποτε έχει ή μπορεί να αγαπήσει κανείς στον Μουρακάμι, είναι εδώ: παράλληλα ανιμιστικά σύμπαντα, μοναχικοί και ολιγαρκείς χαρακτήρες, πρωταγωνιστές με μεταφυσικές ικανότητες, δευτεραγωνιστές με απίθανα γοητευτικές ιστορίες ζωής, και στο μέσο όλων: οι μνήμες και ο χρόνος… και εδώ ο Μουρακάμι πατάει σε πολύ στέρεο έδαφος – οι ευφάνταστες περιγραφές και οι μοναδικές ψυχογραφίες του βρίσκονται εδώ στην καλύτερή τους φόρμα… Και το «αλλά»; Δύσκολο να περιγραφεί αλλά η χημεία δεν πετυχαίνει κάθε φορά! Λίγο από επιστημονική φαντασία που όμως δεν είναι κιόλας, κάτι σε αστυνομικό χωρίς νουάρ στο τέλος, πολλαπλά στρώματα ιστορίας που όμως δεν αφήνουν κάτι στο σκοτάδι – στον αναγνώστη δηλαδή, ο ρυθμός της ιστορίας κινείται αμήχανα μεταξύ του άχρονου και της κινηματογραφικής συνέπειας, μεγάλες δόσεις από Ουμπέρτο Έκο που δείχνουν άστοχες ή εκτός τόπου, μα το κυριότερο… μια ιστορία που αρχίζει, προχωράει και τελειώνει… ναι, τελειώνει… χωρίς υπονοούμενα, αμφισημίες, ανοιχτούς λογαριασμούς… κάτι λείπει στο τέλος και αυτό είναι το ότι τίποτα δεν λείπει στο τέλος… Στην τελική ετυμηγορία μένει, στο συν, ότι η πλοκή και οι χαρακτήρες είναι καλοδουλεμένοι – όλες  οι αρετές του Μουρακάμι είναι παρούσες στον υπερθετικό βαθμό… στο πλην, εμένα δεν μου έστρωσε, δεν είναι το βιβλίο που θα συζητώ μετά από ένα χρόνο με τους κολλητούς μου και δύσκολα θα πρότεινα σε κάποιον να πιάσει ένα βιβλίο (που στην ελληνική έκδοση αναμένεται να ξεπεράσει τις 1000 σελίδες) αν δεν ξέρει τι τον περιμένει!

Harvill Secker (αγγλική έκδοση) – 2011

Νικόλας Κοντινάκης για το ikariamag.gr

ikariastore banner