Βίντεο από το youtube, απόσπασμα από το Καριώτικο Πανηγύρι στο Πέραμα που για 14η χρονιά διοργάνωσε ο Σύλλογος Ικαριωτών Περάματος & γύρω δήμων "Ο ΙΚΑΡΟΣ".

Όχι, δεν είναι κάποια γιαπωνέζικη πολεμική τέχνη, όπως λέμε «ται-κβο-ντο»! Στις 14 Μαΐου η Ικαρία βάζει τα γιορτινά της, γιατί ξεκινάει στο Πέζι το πανηγύρι «τ’ άι Σι’έρου», του Αγίου Ισίδωρου δηλαδή!

Είναι αλήθεια ότι: Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, όσοι επέζησαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια. Ένα ερώτημα είναι : Άνθρωποι που γεννήθηκαν στην Ικαρία γύρω στο 1900, αλλά μετανάστευσαν, έζησαν ενενήντα και εκατό χρόνια; Το άλλο ερώτημα είναι: Εμείς που γεννηθήκαμε στην Ικαρία γύρω στο 1950, τι πιθανότητες έχουμε να ξεπεράσουμε τα ενενήντα και να πλησιάσουμε τα εκατό;

Ως θεσμός τα πανηγύρια μας ολοένα και περισσότερο τείνουν να αγνοήσουν την κοινωνική τους πλευρά και περισσότερο αποβλέπουν στην επίτευξη οικονομικού κέρδους.

Η Ικαρία ζει στους ρυθμούς των πανηγυριών της και προετοιμάζεται για το μεγαλύτερο όλων: το πανηγύρι της Λαγκάδας που γίνεται ανήμερα Δεκαπενταύγουστο κάθε χρόνο!

Κοντεύουμε στο μέσο του καλοκαιριού και έχει αρχίσει η πανηγυριώτικη δραστηριότητα. Αυτή η πρώτη περίοδος είναι η καλύτερη, για μας τους ντόπιους, κάθε γιορτή είναι κυρίως αντάμωμα. Συναντιόμαστε με φίλους και γνωστούς που ίσως δεν έχουμε δει καθόλου στη διάρκεια του χειμώνα. Έχουμε να πούμε πολλά. Το κέφι ακολουθεί και το γλέντι ίσως έρθει αργότερα αλλά δεν είναι το ζητούμενο.

Νωρίς νωρίς έπιασε τραπέζι στη Λαγκάδα. Όχι ό,τι κι ό,τι. Πρώτο τραπέζι πίστα. Στριμώχτηκε με τους χιλιάδες πανηγυριώτες, έβγαλε κι αυτός τις ιαχές του, εεεεε και εεεε και δώσ’ του ο χορός και δώσ’ του τα τσουγκρίσματα και να κι αυτή η παράξενη αίσθηση που διαφημίζουν τα site πανελλαδικώς και παγκοσμίως πως όλοι στο νησί γίνονται ένα, λένε, όταν χορεύουν τον Ικαριώτικο.

Έχει βραδιάσει. Κρατάω ένα μπουκάλι κρασί κόκκινο στο χέρι και κάθομαι σε μια ακρούλα ενός ξύλινου πάγκου. Γύρω μου όσο μπορώ να δω είναι κάπου στα χίλια άτομα καθιστά και άλλοι τόσοι περιφέρονται σε όλο το χώρο. Μπουκάλια με κρασί σαν το δικό μου είναι παντού. Όρτσα τα χέρια με ποτήρια γεμάτα και τα μπουκάλια αδειάζουν. Αδειάζουν ταυτόχρονα. Είναι ο δικός τους χορός. Ο πρώτος χορός. Ένας χορός προετοιμασίας γι’ αυτό που θα ακολουθήσει.

Εισερχόμενα, δελτία τύπου, spam, παραγγελίες για το ikariastore.gr, ευχαριστήρια και ευχές για το νέο μας βιβλίο. Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και το εξής: «Άλλαξε και η ώρα και δεν την παλεύω. Διάβασα και την οδηγό σας για το χειμώνα. Καμιά βοήθεια ακόμα;»

"Σε αυτόν τον τόπο, κάθε πράγμα, κάθε ένας από εμάς μπαίνει στη σωστή, πραγματική του διάσταση", μου έλεγε ένας φίλος Καριώτης στο φετινό πανηγύρι της Λαγκάδας.

Σελίδες

ikariastore banner