24/09/2013 - 00:08L train

Κατεβαίνεις τρέχοντας τα σκαλιά, σκύβεις το κεφάλι πριν ακόμα φτάσεις στο πλατύσκαλο για να δεις αν πρόλαβες. Φυσικά και δεν έχεις προλάβει. Το L train μόλις πέρασε. Παίρνεις ύφος αγέρωχο, “δεν πειράζει έχω το βιβλίο στη τσάντα”. Άλλωστε, στο ραντεβού με τον συνάδελφο αργείς πάντα, γιατί να πας στην ώρα σου σήμερα; Άσε που έχεις δικαιολογία έτοιμη, ήσουν Ικαρία το καλοκαίρι, δεν τα πας καλά με τα ρολόγια.

Άστα αυτά! Ξημερώνεις και πώς μάλιστα; Συνήθως μας βρίσκεις κάτω απ τα δέντρα. Σε μια πλατεία, στην αυλή ενός σχολείου, έξω απ την εκκλησία του χωριού ή σε μια εκκλησία στο πουθενά, κάπου στην Ικαρία. Μπροστά από ακατάστατους πάγκους με μισοάδεια μπουκάλια κρασί και λαδόκολλες με φαγωμένο κρέας. Ευτυχώς περισσεύει πάντα λίγο ψωμί να βουτάς στ’ απομεινάρια της σαλάτας αυτές τις δύσκολες ώρες.

Το καλοκαίρι πέρασε, μείναμε μεταξύ μας κι άρχισαν οι συζητήσεις του απολογισμού. Ποιος πέρασε καλά, πόσο μας κούρασαν τα ξενύχτια και ποιοι, τυχεροί, βρήκαν το χρόνο, ανάμεσα σε δουλειές και ξεφάντωμα, να κάνουν και τα μπάνια τους στη θάλασσα.

Τη μέρα της γιορτής οι περατικοί ήρκουνταν από νωρίς για ν’ ακούσουν και τη λειτουριά. Οι πιο μακρινοί ξενοχωρίτες ηπόσωναν αργότερα κι η μυρωδιά απ’ το βραστό σπούσε τη μύτη τους, μπορεί να πορπατούσαν πολλές ώρες.

Ανεβαίνεις. Μυρίζεις ρίγανη στα χαμηλά, δενδρολίβανο πιο ψηλά και πεύκο στην κορφή... Πλησιάζεις. Ακούς πρώτο το βιολί, μετά κιθάρα και φωνή, αλλά περιμένεις την τσαμπουνοφυλάκα... Κάθεσαι. Δοκιμάζεις το κρασί, το πίνεις, το κερνάς, το τσουγγράς, το ζαλίζεις, σε μεθάει....

Απολαυστικός Ικαριώτικος από όσους δεν πτοήθηκαν από τη βροχή και παρευρέθησαν στο 12ο πανηγύρι στο Πέραμα που διοργάνωσε το Σάββατο 1η Ιουνίου, ο Σύλλογος Περάματος και γύρω δήμων «ΙΚΑΡΟΣ». Ενέργεια, κέφι και πολύς χορός με τη συνοδεία του βιολιού του Νίκου Φάκαρου και των Musicarων!

Ο αλυτρωτισμός είναι μια δύσκολη λέξη. Είναι και μια επίφοβη έννοια, η οποία κινητοποιεί συνειρμούς «Μεγάλης Ιδέας», ξαναθυμίζει ψευδό-ερωτήματα όπως «πότε θα ξαναπάρουμε την Πόλη;» και επαναφέρει σλόγκαν όπως «..πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι». Επικίνδυνα σκέψεις σε επικίνδυνους καιρούς….

Τη 17η Οκτωβρίου 1872¨Κατάλογον κάμνω εγώ ο Σίμος Μαυρογεώργιος δια τα γρόσια του Ιερού Ναού της Παναγίας εις του λέφα, όσα εδαπανήθησαν εις το κωδωνοστάσιον κλπ....

Υπέροχη μέρα... Η ορχήστρα σε οίστρο... Ο κόσμος ο καλύτερος... Μετά είχαμε συνεργιά και ψιλόβροχο αλλά ποιος νοιάζεται; Και τα κόρνα πρώτη θέση…

Ανέβηκε στο web tv της ΕΡΤ η εκπομπή για την Ικαρία από τη σειρά Μουσικές του Κόσμου. Το συγκεκριμένο επεισόδιο που είναι αφιερωμένο στο νησί μας, ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική, τον καριώτικο χορό, τους βιολιστές και τα πανηγύρια της Νικαριάς.

Σελίδες