Στην ελληνική κοινότητα της Βαρκελώνης πριν από έξι χρόνια, γνωρίζω τον Joseph. Με σπαστά ελληνικά μου λέει με ενθουσιασμό: «Είσαι από την Ικαρία; Εγώ έρχομαι εδώ και τριάντα χρόνια στους Φούρνους. Άκου πώς έφτασα ως εκεί.» Και αρχίζει να μου διηγείται την ιστορία 30 χρόνια πριν.....

«Αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να πάμε διακοπές σε ένα ελληνικό νησί. Σε ποιο όμως  να πάμε; Ας πάμε στο πιο διαφημισμένο, την Σαντορίνη.

Με το που φτάνουμε εκεί μάς φάνηκαν όλα τόσο ακριβά που πήραμε το πρώτο πλοίο που περνούσε για να πάμε σε άλλο νησί και φτάνουμε τυχαία στη Νάξο. Εκεί δε βρίσκαμε δωμάτιο διαθέσιμο και μπαίνουμε πάλι στο πρώτο πλοίο που περνούσε με άγνωστο προορισμό, έτσι φτάνουμε στον Άγιο Κήρυκο. Μέσα στο πλοίο γνωρίσαμε μια γαλλίδα που μας πρότεινε να πάμε στους Φούρνους.

Φτάνουμε στον Άγιο Κήρυκο λοιπόν με σκοπό να φύγουμε την επόμενη μέρα για Φούρνους. Ρωτάμε τι ώρα έχει πλοίο την επόμενη μέρα για Φούρνους αλλά κανείς δεν ήξερε να μας πει.

Πάμε την επόμενη ώρα το πρωί στο λιμάνι αλλά το καράβι που πήγαινε Φούρνους είχε φύγει. Ρωτάμε σε ένα πρακτορείο που βρήκαμε ανοιχτό και μας λένε τελικά πως στους Φούρνους την επόμενη μέρα πάει ένα καραβάκι στις 12 το μεσημέρι. Πάμε την επόμενη μέρα στις 11:30 στο λιμάνι και το καραβάκι είχε φύγει από τις 11.

Τι να γίνει, την επόμενη μέρα πάλι, μας λένε πως στις 11 το καραβάκι φεύγει από το μικρό λιμάνι, πάμε και εμείς στο μικρό λιμάνι στις 11 και το καραβάκι ήρθε και έδεσε στο μεγάλο λιμάνι και μέχρι να πάμε εκεί, πάλι το χάσαμε.

Όπως καταλαβαίνεις κάναμε τρείς μέρες να πάμε στους Φούρνους!

Αυτήν την ιστορία με την Ικαρία έχουμε να την λέμε και να γελάμε, ξέρω οι Ικαριώτες δε θέλουν να φεύγει ο τουρισμός από το νησί τους, γι’αυτό δε βοήθησαν και εμάς να φύγουμε."

Μπα Joseph, μας βγαίνει αυθόρμητα αυτή η αντιμετώπιση, είναι το φυσικό μας…!

Βάσω Καττέ
vasso_katte_96@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Βάσως Καττέ.