Μεγάλη Παρασκευή. Αν δεν υπάρχει θεός γενικότερα, υπάρχει μόνο εκείνη τη μέρα. Εκείνη τη μέρα καπνίζει και βγάζει την ανάσα του γεμάτη σύννεφα και μυρωδιές λιβανιού και βιολέτας. Εκείνη τη μέρα σκύβει και σε παίρνει αγκαλιά πηχτή και πνιχτή. Εκείνη τη μέρα σού βάζει στα χέρια κρίνους για να στολίσεις το ξύλινο κρεβάτι του γιου του.

Ακόμα και οι πιο ανυποψίαστοι φίλοι σου ξυπνούν συγκινημένοι. Έχει πάντα ομίχλη και μια γλυκιά ψυχρή μουντάδα. Ο ήλιος δειλιάζει, στέκεται στη μισάνοιχτη πόρτα του, κρυφοκοιτάει.. Η θάλασσα σαλεύει μουδιασμένη μέσα στο ασημί νυχτικό της.

Σε παίρνω από το χέρι και είμαι μικρό κορίτσι. Να πάμε με τις κοπέλες να στολίσουμε, κρατάμε και καλάθια. Είναι όμορφες μέσα στην εκκλησία, προχειροντυμένες και αχτένιστες με ατίθασες μπούκλες, τσιτώνουν να φτάσουν το σταυρό. Εκεί να βάλετε τριαντάφυλλα κοπέλες, λες. Σου δίνω ένα πασχαλινό κουλουράκι στο χέρι κρυφά. Με κοιτάζεις συνωμοτικά.

Σε παίρνω από το χέρι να πάμε να ψάλλουμε. Είναι ωραία βραδιά στο χωριό μου. Έχει κόσμο πολύ και χανόμαστε μέσα στη μυρωμένη ανάσα. Θα φιλήσουμε πρώτα και μετά θα περάσουμε από κάτω, σου λέω. Όλοι μαζί κρατάμε κεριά και περπατάμε ξοπίσω από τα παλικάρια που σηκώνουν τον επιτάφιο. Μα δεν είναι όμορφα που πάμε στο λιμάνι, σε ρωτάω; Εσύ κοιτάς τις πικροδάφνες. Η μυρωδιά τους σου τρυπάει τη μνήμη.

Δωροθέα Τεμπέλη
doratempeli@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δώρας Τεμπέλη.