23/01/2017 - 18:24Υπερασπίσου το παιδί
Ποτέ μου δεν σκέφτηκα σοβαρά ότι θα γινόμουν καθηγητής. Πίστευα ότι θα έκανα κάτι πιο χειροπιαστό. Στο σχολείο ήμουν μαθητής της πλάκας. Κουτσοδιάβαζα ακούγοντας αθλητικό ραδιόφωνο χωρίς να ξέρω τι θέλω να κάνω. Η αποτυχία των Πανελληνίων ως μαθητής Α’ Δέσμης ήταν σφαλιάρα στον εγωισμό μου, όμως, μου έδειξε με τι δεν πρόκειται να ξανά ασχοληθώ. Μαθηματικά και Φυσικοχημείες!
20/01/2017 - 09:48Περί Αληθινής
Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2011 ταξίδεψα γιὰ λίγες μέρες στὸ πάτριον ἔδαφος τῆς Ἰκαρίας, ἔπειτα ἀπὸ ἀπουσία 23 ἐτῶν. Σὲ μιὰ ἐπίσκεψη μὲ τὸν ἀδελφό μου στὸ Χριστὸ Ραχῶν καὶ εὑρισκομένου μου σὲ φιλικὴ ὁμήγυρη, κάπως μπῆκε στὴ συζήτηση τὸ θέμα τοῦ συνηθέστατου στὴν Ἰκαρία ὀνόματος «Ἀληθινή». Κάποια κυρία, ποὺ ἂν θυμᾶμαι καλὰ τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ δύο βαπτιστικά της ὀνόματα ἦταν Ἀληθινή, μᾶς εἶπε ὅτι ἐνῶ βρισκόταν στὴν Κάρπαθο εἶχε πληροφορηθεῖ πὼς ὑπάρχουν κι ἐκεῖ Ἀληθινὲς καὶ πὼς ὑπάρχει στὴν Πάτρα εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἀληθινῆς.
16/01/2017 - 08:51Γιαγιά, έγινα γιαγιά!
Γιαγιά θρύλος: Σφεντόνα και αρχηγός. Δύο από τα παρατσούκλια που την συνόδευσαν σε όλο τον αιώνα που έζησε. Γρήγορή, αποτελεσματική, ψυχόπονη, βασανισμένη. Πολύ νέα, στα 38, έχασε τον άντρα και από 5 παιδιά που γέννησε τής έμεινε μόνο η μαμά μου. Της είχε αφήσει και ο γιος της 2 παιδιά, λατρεία!
Η μαμά μου όσα παιδιά κι αν έκανε ήταν καλοδεχούμενα.
22/12/2016 - 18:50O Γιάννης ο ψαράς από τους Λειψούς
Νομίζω ότι μία από τις αρνητικές πλευρές γι’ αυτούς που δεν κατοικούν μόνιμα στην Ικαρία είναι το γεγονός πως όταν έρχονται πρέπει να μάθουν τα νέα με χρονοκαθυστέρηση. Και καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν να συνοψίσουν, τι συνέβη ενώ ήσουν μακριά, μερικά νέα μπορεί να ξεχαστούν.
12/12/2016 - 00:10Η Ηρώ και η Ηρωίδα της, Ανατολή: Από την Αλεξάνδρεια στην Ικαριά
Yπάρχουν κάποια πόρτες – ή και τρύπες- που τις ανοίγεις – ή πέφτεις μέσα- και σε βγάζουν κάπου αλλού. Σε μια άλλη εποχή, μια άλλη διάσταση, σε οτιδήποτε ξεφεύγει απο τις φωνές του έξω δρόμου. Συχνά, αυτή η πόρτα είναι ένα βιβλίο. Και τι ευτυχία όταν το βιβλίο αυτό πράγματι καταφέρνει να σε ταξιδέψει. Και είναι διπλή χαρά όταν το γράφει ένα πρόσωπο που γνωρίζεις και εκτιμάς.
07/12/2016 - 00:16Άποψή μου, εντάξει;
Μπορεί να ήταν έτσι και παλιά. Δε θυμάμαι. Για τη βία λέω, τη λεκτική βία, τις βρισιές, τις προσωπικές επιθέσεις, τις απόψεις που έχουμε όλοι πια για τα πάντα. Τα χρόνια των σόσιαλ μίντια έχει αναδειχτεί πια η αγένεια, σε άκρατη μαγκιά και η διάθεση να ειπωθεί η άποψη μας, ως ανάγκη έκφρασης και υπεύθυνης τάχα μου στάσης σκεπτόμενου πολίτη.
05/12/2016 - 08:06Γιαγιάδες
Δεν ξέρω πώς το κάνουν αυτό το πράμα οι γιαγιάδες. Ίσως είναι διαφορετική πάστα, ρε παιδί μου, πιο καπάτσες, πιο καταφερτζούδες. Ίσως είναι θέμα ηλικίας, ξέρω ‘γω, όσο μεγαλώνεις προκόβεις.
29/11/2016 - 11:32Χορεύοντας τον Ικαριώτικο
Στο χορό δεν υπάρχουν ικανότητες βρε! Ουρές δεν κόβονται όταν δε χορεύεις καλα! Όχι στο δικό μας χορό, όχι στο δικό μας νησί. Μόνο προθέσεις και αισθήματα. Έχω σταματήσει εδώ και καιρό να κοιτάω τα πόδια στον καριώτικο. Μόνο τα μάτια κοιτάω πια. Ειναι και αυτή η ωραία αγκαλιαστή λαβή που σε διευκολύνει να κοιτάς ψηλά, στα ίσια, στην καρδιά του χορού, στην ουσία του κάβου.
23/11/2016 - 09:19Ταξιδεύοντας με το στανιό με τα ακριβότερα εισιτήρια
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια οι τιμές των εισιτηρίων των πλοίων έχουν αυξηθεί αρκετά. Αν συνυπολογίσουμε και την οικονομική κρίση που βιώνουμε, είναι ένα έξοδο αρκετά σημαντικό για να επισκεφτείς το νησί σου.
16/11/2016 - 16:06Ένα βράδυ που΄βρεχε
Μια φορά και πολλούς χειμώνες πριν, έξω σκοτάδι πήχτρα και νεροποντή, στον κακοτράχαλο ικαριακό δρόμο μια μαυροντυμένη μορφή πάσχιζε να κρατηθεί όρθια βαδίζοντας κόντρα στον στρόβιλο του ανέμου. Κρατούσε κι ένα φανάρι, αλλά τι τα θες, ουρλιάζοντας ο βοριάς το σβήνει, πέφτει και η μορφή μέσα σε μια λιβάδα και τότε ξεσπάει: «Πάει, ούτε στον προορισμό μου θα φθάσω ούτε το βοτάνι θα βρω για την παπαδιά!».
