06/11/2014 - 00:03Sine diabolo nullus dominus

Σήκωσα τα μάτια μου και κοίταξα τους τοίχους που πλέον αποτελούν το σπίτι μου. Περιεργάστηκα με το βλέμμα τους πίνακες, τις καινούριες, κοντές κουρτίνες, την όμορφη πόρτα, την κρεμασμένη αμπάγια*. Και θυμήθηκα πως ήμουν γυναίκα…

Κλείσαμε κιόλας ένα μήνα μακριά, στο Κουβέιτ. Μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μας. Μακριά από το κάθε μέρα μας. Ξεβολευτήκαμε από τις σταθερές μας. Το σπίτι μας, το αμάξι μας, τις φιλικές μαζώξεις, τις βραδυνές μας βόλτες στο πάρκο, την μπάλα της Τρίτης στα 5Χ5 και μερικά άλλα μικρά που τώρα από μακριά φαντάζουν ακόμα πιο σημαντικά.

Δεν αμφιβάλλω, οι αποχωρισμοί είναι δύσκολο πράγμα. Ποτέ μου δεν πρόκειται να τους συνηθίσω όσες φορές και αν χρειαστεί να πω αντίο. Ωστόσο, όσο δύσκολο και ψυχοφθόρο αν είναι, βρίσκω κάτι άκρως γοητευτικό όταν έρχεται αυτή η στιγμή.

Πολλές οι προτάσεις φίλων για να ξαναγράψω στο ikariamag αλλά τι να πρωτογράψω; Τα ερεθίσματα πολλά αλλά πραγματικά δεν μπορώ να εστιάσω. Αρχικά η επιλογή μου να αποδεχτώ μία πρόταση από ένα πανεπιστήμιο και να ξαναζήσουμε οικογενειακώς στο εξωτερικό. Μετά ήταν η γέννηση του δεύτερου παιδιού μου, που όπως και στο πρώτο, είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό μπορούσα να ζήσω.

10/03/2014 - 00:01Ικαριάτιδα

Έχετε ακούσει για τη διαρροή εγκεφάλων; Είναι η «πάθηση» που παρουσιάζεται σε μια χώρα όπου τα πιο δημιουργικά και ικανά μυαλά της, «την κάνουν» για αλλού.

13/11/2013 - 01:13Ζωές… μέσω Skype

Αρχικά, ξεκίνησε ως εφαρμογή, ιδανική για δωρεάν επικοινωνία όχι μόνο με όσους ζουν μακριά μας αλλά και με όσους ζουν κοντά μας και δεν περισσεύουν τα χρήματα για κλήσεις σε κινητά.

Ακούς φωνές έξω από την πόρτα σου. Δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται αλλά συνεχίζεις τη δουλειά σου. Έτσι πρέπει. Άσε γιατι κι ακόμα δεν έχεις καταλάβει αν σε παρακολουθεί κάποια κάμερα εκεί που δουλεύεις. Η πόρτα ανοίγει. Βλέπεις του συναδέλφους σου μαζεμένους απ’ έξω. Είναι και μια τούρτα εκεί. Μια καρέκλα απομακρύνεται αστραπιαία από το δωμάτιο σου, μάλλον κάποιος δε χώραγε να κάτσει.. σκέφτεσαι.

Διάβασα την πτήση της Δώρας μετά τα γεγονότα στη Μανωλάδα και δεν μπορούσα να το πιστέψω πόσο πολύ συμφωνούσα μαζί της… Με χέρι σκάρτο από την τενοντίτιδα, σφίγγω τα δόντια και γράφω –κυριολεκτικά και μεταφορικά- με πόνο, τις πέντε αράδες που δεν μπορώ να κρατήσω μέσα μου άλλο.

Μπανγκόκ 1999: Δουλεύω ξεναγός σε μια χώρα μακρινή όσο κι η νεοελληνική ύβρη του νεοπλουτισμού εκείνη την εποχή. Ελληνες τουρίστες ξεφορτώνουν κάμερες, βρισιές και προκαταλήψεις απέναντι στους ντόπιους καλυμμένοι πίσω από μια γλώσσα αμετάφραστη και μια ψυχή άψαχτη.

Ο Σταύρος μίλησε για τους φίλους που αποχωρίστηκε και πήγαν να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. H Ηλέκτρα αποχαιρέτησε, εκ μέρους όλων, ένα δικό μας πετούμενο που από σήμερα ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.

Σελίδες

ikariastore banner