ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Βάνας Τσαμπή

Η Βάνα Τσαμπή γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Με πατέρα από τον Χρυσόστομο και μητέρα από τον Ξυλοσύρτη θεωρείται βέρα Καριωτίνα! Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πέρα από τις ρίζες, τα παντοτινά ικαριακά καλοκαίρια, τον Αθέρα και τον αιθέρα, με πρώτο διορισμό στον Χριστό Ραχών και στη συνέχεια επτά χρόνια στον Άγιο Κήρυκο, με την Ικαρία τη συνδέει και μια αλησμόνητη θητεία. Τον χειμώνα χορεύει ικαριώτικο στο Πολύκεντρο Κυψέλης και στέλνει χαιρετίσματα στο Ικάριο με τα κύματα του Μπάτη.

της Βάνας Τσαμπή

Ειδήσεις λυπηρές, πολλές τον τελευταίο καιρό, καταγραφές μιας ταραγμένης εποχής. Ιστορίες και για νεαρά άτομα που δοκιμάστηκαν κι απελπισμένα έστειλαν με τις αποφάσεις τους αθώες ψυχές στον Άδη...
Ιστορίες που ξεπερνούν την πραγματικότητα. Να, σαν κι αυτήν που ακολουθεί.

«Χίλια καλώς ορίσατε, αγαπητοί επισκέπτες, χίλια και δυο χιλιάδες! Σταθείτε να δείτε τα στέφανα του γάμου μου. Ξέρω, vintage τα χαρακτηρίζετε εσείς. Είναι πράγματι από το 1942 και χειροποίητα! Σταθείτε να σας διηγηθώ την ιστορία τους.

Η δήλωση αυτή συνδυαζόμενη εικαστικά από έναν υπέροχο ωκεάνιο κόσμο, δουλεμένο από παιδικά χεράκια, στον πίνακα ανακοινώσεων του πρότυπου σχολείου ένταξης μεταναστών, στην πόλη Naxxar στη Μάλτα, όπου εδρεύει το Κέντρο Εκπαίδευσης Μεταναστών, τράβηξε από την αρχή το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών από την Ικαρία.

Μόνη ήμουν και χωρίς έσοδα. Ήρθε ο αδερφός του πρώην αγαπημένου ένα ταξίδι από την Αμερική στο χωριό. Παρ΄ολίγον κουνιάδος μου θα γινόταν, κάναμε κουβέντα. Είχε στενοχωρηθεί από τη συμπεριφορά του αδερφού του, το παράπονό μου το άκουγε, τη μοναξιά μου την ένιωθε.

Προχθές 23 Αυγούστου, στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο του Αγίου Κηρύκου Ικαρίας χαρήκαμε μια ιδιαίτερη συναυλία από την Εστουδιαντίνα Αίγινας , με μουσικοδιδάσκαλο τον δημιουργό της, συνθέτη και οργανοπαίχτη, κύριο Αλέξανδρο Σπίτζινγκ.

Μια φορά κι έναν καιρό, τέλη 19ου αιώνα - αρχές 20ου, είχε καλέσει ο Μητροπολίτης Σάμου τους παπάδες του νησιού μας να τον συναντήσουν στον Άγιo Κήρυκο, για να μιλήσουν για θέματα των ενοριών τους, πιστών και εκκλησιών, για έσοδα και ανάγκες.

Μια φορά και πολλούς χειμώνες πριν, έξω σκοτάδι πήχτρα και νεροποντή, στον κακοτράχαλο ικαριακό δρόμο μια μαυροντυμένη μορφή πάσχιζε να κρατηθεί όρθια βαδίζοντας κόντρα στον στρόβιλο του ανέμου. Κρατούσε κι ένα φανάρι, αλλά τι τα θες, ουρλιάζοντας ο βοριάς το σβήνει, πέφτει και η μορφή μέσα σε μια λιβάδα και τότε ξεσπάει: «Πάει, ούτε στον προορισμό μου θα φθάσω ούτε το βοτάνι θα βρω για την παπαδιά!».

Ξεκίνησε η λειτουργία των λουτροκαταστημάτων στις ιαματικές πηγές της Ικαρίας. Ευκαιρία , λοιπόν , για θεραπεία κι ευεξία στα Θέρμα, στη Σπηλιά. Ευκαιρία και για μια ιστορία για κάποια άλλα λουτρά, γειτονικά και, βεβαίως, ικαριακά. Ξέρετε, από εκείνες τις ιστορίες των γιαγιάδων που ποντάρουν σε μαζώξεις στο αυλιδάκι και ευήκοα ώτα.

Οίνος, πίθοι, κρατήρες, οινοχόες, κύλικες, φιάλες, πινάκια, ύμνος στον Βάκχο, ζωηρές συζητήσεις. Πού βρέθηκα, σε αρχαίο συμπόσιο; Στο νησί ήμουν σίγουρα αφού πήγα για Πάσχα. Αλλά σε ποια εποχή; Κι απ' ό,τι έβλεπα γύρω μου, ήμασταν πολλοί... Α, μα βέβαια, τώρα θυμάμαι...

Σούρουπο στον σταθμό του Μονάχου. Είχε περάσει η παραμονή της Πρωτοχρονιάς, τότε που έκλεισε η αστυνομία τον σταθμό, για να προλάβει τρομοκρατικό χτύπημα. Όσο να πεις εκείνο το βράδυ με τόσο κόσμο και με τα πειράγματα των νεαρών μέσα στην ανωνυμία και την ελευθεριότητα της βραδιάς, μια αγωνία τη ζήσαμε...

Σελίδες

ikariastore banner