ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Αλεξίας Παλαιστή

Η Αλεξία Παλαιστή δεν είναι από την Ικαρία. Γεννήθηκε από πατέρα Πόντιο και μητέρα Ναυπάκτια και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ και έχει εργαστεί αρκετά – όχι απαραίτητα επάνω στο αντικείμενο σπουδών της. Το καμάρι της είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός με τίτλο «Ικαρία και Φούρνοι: μια εξερεύνηση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ελεύθερες πτήσεις. Να το πάρεις. Αναγκάστηκε κι αυτή να μεταναστεύσει στο εξωτερικό, λατρεύει τις συναυλίες, το χορό, το θέατρο, το αλκοόλ και μερικούς πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Τους υπόλοιπους απλώς τους αγαπάει. Στον ελεύθερο χρόνο της γράφει τις σκέψεις της ή ονειρεύεται ταξίδια, ενώ πιστεύει πως το νόημα των πάντων κρύβεται στη φράση «ο καθένας με τον πόνο του».

της Αλεξίας Παλαιστή

11/10/2013 (All day)Οι φιλενάδες

Είχα ιδρώσει. Έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα και φοβόμουν πως δεν θα προλάβαινα να φωτογραφίσω τον Άη Γιώργη με φως. Την άλλη μέρα το πρωί έπρεπε να φύγω για την Ικαρία και ήταν αδύνατον να μείνω άλλη μία μέρα στους Φούρνους. Έπρεπε να προλάβω να τον φωτογραφίσω μέσα στην επόμενη μισή ώρα γιατί ο ήλιος έπεφτε με τη γνωστή του ταχύτητα του φωτός.

19/09/2013 - 22:17Πότε;

Τικ τακ τικ τακ τικ τακ… Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε όταν διάβασα για τα γεγονότα στη Μανωλάδα. Από εκείνη τη στιγμή περίμενα το επόμενο χτύπημα. Όχι σε μετανάστη βέβαια. Αυτό έχει γίνει καθημερινή ρουτίνα…

Μια τόση δα κουτσουλίτσα ακριβώς δίπλα στην Ικαρία. Κανονικά δεν θα τους έδινες καμία απολύτως σημασία γιατί είσαι υπερβολικά απασχολημένος να φαίνεσαι cool στη Μεσαχτή, στα πανηγύρια και στο τάδε μπαράκι ως το πρωί ανεβάζοντας φωτογραφίες στο instagram και στο facebook, ταγκάροντας την τυχαία,

Είμαι η φωνή σου. Η φωνή που ακούς μέσα στο κεφάλι σου όταν δεν σου μιλάει κάποιος άλλος. Είμαι εσύ.

19/06/2013 - 10:54ΔΥΟ

Βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της βυθισμένη σε σκέψεις για αρκετή ώρα. Σκεφτόταν την κοινωνία μας. Την κατάντια της. Τους ανθρώπους της και τα άρρωστα πάθη τους που πια δεν τιθασεύονται. Τα νέα έφταναν σαν ορμητικά κύματα απ’ την πρωτεύουσα: ληστείες, βιασμοί, δολοφονίες, επιθέσεις…

Διάβασα την πτήση της Δώρας μετά τα γεγονότα στη Μανωλάδα και δεν μπορούσα να το πιστέψω πόσο πολύ συμφωνούσα μαζί της… Με χέρι σκάρτο από την τενοντίτιδα, σφίγγω τα δόντια και γράφω –κυριολεκτικά και μεταφορικά- με πόνο, τις πέντε αράδες που δεν μπορώ να κρατήσω μέσα μου άλλο.

Είχα να πάω από το Σεπτέμβρη του 2011 στην Ικαρία. Ξαναπήγα το Σεπτέμβρη του 2012. Έμεινα πολύ λίγο, είδα από κοντά τις φυσικές καταστροφές (γιατί το 2011 πήγα για μια βάφτιση και απλώς τα πέρασα τέλεια), έτρεχα ολημερίς να δω τι επεισόδια έχω χάσει στο νησί και τέτοια αγχωτικά πράγματα. Δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα αυτό το τελευταίο μου ταξίδι στο νησί...

Τον είδα στο πανηγύρι της Προεσπέρας πριν από έξι χρόνια. Από τότε εύχομαι να τον συναντήσω ξανά κάπου τυχαία, όμως μέχρι σήμερα δεν έχω σταθεί τυχερή. Καθόμουν σ’ έναν πάγκο και υπέφερα γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα φορέσει φακούς επαφής, όμως δεν είχα υπολογίσει τη σκόνη που θα έτρωγα μέχρι να φτάσω στο πανηγύρι με το μηχανάκι.

19/06/2012 - 01:24Όμορφη ζωή

Την πρώτη μου πραγματική μνήμη από την Ικαρία την έχω περιγράψει σε κάποια άλλη ελεύθερη πτήση. Η αλήθεια είναι όμως πως η λέξη «Ικαρία» δεν φέρνει στο μυαλό μου εκείνη την πρώτη, «άχαρη» μνήμη.

Ο μάγος σήκωσε τα χέρια του ψηλά. Οι σκιές τους έπεφταν σαν μακριά κλαδιά και κάλυπταν το οροπέδιο της Εριφής καθώς η Πανσέληνος αναδυόταν πίσω του. «Είσαι ελεύθερη» είπε στο κορίτσι. «Ελεύθερη;» σκέφτηκε με τρόμο «Πώς;» ρώτησε δυνατά. «Δεν σε θέλει».

Σελίδες

ikariastore banner