Όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απώλεια. Μία, δύο ή και περισσότερες φορές. Ίσως πιστεύεις ότι δεν θα συμβεί σε σένα, μέχρι που συμβαίνει. Η ειρωνεία είναι ότι συχνά πυκνά σκέφτεσαι για τη ζωή, πόσο σύντομη μπορεί να είναι και αν θα προλάβεις να κάνεις όλα όσα θέλεις, να γίνεις ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη χωρίς απωθημένα!

Φαηδόνααα..!! Ωχ, πρέπει να γυρίσω σπίτι, το φαγητό είναι μάλλον έτοιμο ή σουρουπώνει και ξεχάστηκα. Κι άλλες φωνές: Λευτέρη, Μαργαρίτα Βαγγελιώ! Όλες από το σπίτι του καθένα. Μαζευτείτε.

23/01/2014 - 10:47Για γέλια

Χειμώνας καιρός αλλά η «ανάγκη» που συνηθίζει να εμφανίζεται τέτοιες εποχές, δεν ήρθε. Η Ικαρία, με ή χωρίς εισαγωγικά, είναι ώρες μακριά. Τίποτα δεν σε κυνηγάει να αποδράσεις. Τα έχεις όλα μπροστά σου και τα κοροϊδεύεις πια.

Η πιο συχνή ευχή που άκουσα τις τελευταίες ημέρες ήταν να έχω τύχη. Δεν αμφιβάλλω ότι είναι σημαντικό να είσαι τυχερός, αλλά ίσως είναι πιο σημαντικό να μπορείς και χωρίς αυτήν. Ειδικά αυτές τις εποχές, που τα πράγματα δεν πήγαν για πολλούς όπως τα υπολόγιζαν, η τύχη απλά δεν φτάνει...

07/01/2014 - 00:38IKAR14

Δε ξέρω γιατί, ή μάλλον δεν έχει σημασία, αλλά φέτος έχω μια τάση να ιδιωτεύσω (αν και γνωρίζω την αρχαιοελληνική ερμηνεία του). Δε θέλω, ρε παιδί μου, επαφή με σουπαμούπες, πολιτικά, κομματικά, κλπ. Προτιμώ να μπλεχτώ με ζωές ανθρώπων, προσπάθεις, ιστορίες. Και Καριώτικες Ιστορίες.

20/12/2013 - 12:07Το αγόρι

Όπως πάντα όταν έφευγε, έτσι και τώρα του’ρχόταν η διάθεση,κάτι σαν εσωτερική ανάγκη, να γράψει. Κάτι στιχάκια πού’χε σκαρώσει, τα συνέλαβε σε κάποια ταξίδια, συνήθως με καράβι, και τις περισσότερες φορές για το νησί του.

Διαβάζω αρκετά βιβλία το χειμώνα αλλά πολλά περισσότερα το καλοκαίρι στην Ικαρία. Με τα πήγαινε-έλα στο καράβι, λίγο στην παραλία και αρκετά τα απογεύματα στο μπαλκόνι με θέα τον Άγιο. υπολογίζω ότι θα διαβάσω τουλάχιστον 4-5 ανά θερινή σεζόν.

Εκεί που κάποτε έσφυζε γέννες και καρπούς η γη, χάρη στα χέρια άλλων χαζοχαρούμενων. Ολα αυτά τα κτήματα ο Στουρνάρας θα τα φορολογήσει... Τα λυπάμαι έτσι έρμα που τα βλέπω... Λυπάμαι και τη γη που πρασίνισε με τις βροχές, που έβγαλε κρινάκια κι ανεμώνες φθινοπωρινές... Λυπάμαι και τους χωραφάδες που μας έσπειραν με ένα μονάχα προορισμό-ευχή, «να φύγουμε απ' τη λάσπη», να πάμε στην πόλη, να σπουδάσουμε, να διοριστούμε...

Την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα την είχα στη βιβλιοθήκη μου από πολύ μικρή. Σε διαφορετικές φάσεις και ηλικίες της ζωής μου, επιχειρούσα να το διαβάσω, αλλά πάντα το άφηνα, σχεδόν στην αρχή. Έπρεπε να πατήσω τα πρώτα –άντα για να με κρατήσει αυτό το βιβλίο μέχρι το τέλος. Για να καταλάβω τελικά τι αξία και τι ομορφιά έχει το «δικό μου» τριαντάφυλλο.

Εδώ, στις ελεύθερες πτήσεις γράφουμε καθημερινά και εμπνεόμαστε από ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Γράφουμε από, για και με αφορμή την Ικαριά! Και γράφετε και εσείς στις φιλοξενούμενες πένες. Και όταν δεν έχουμε πτήση, ο Κωνσταντίνος ψάχνει να τη βρει με αγωνία.

Σελίδες

ikariastore banner