ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΑΜΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ Χ. ΒΑΡΔΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ  κατά τη συνέχιση της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης: «Εφαρμοστικός νόμος αρμοδιότητας Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης σχετικά με τον ψηφισθέντα νόμο «Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας» και άλλες διατάξεις». (Τετάρτη, 29 Φεβρουαρίου 2012)

Υπάρχουν πολλές θετικές ρυθμίσεις σ' αυτό το νομοσχέδιο, και στα δέκα πρώτα κεφάλαια που αφορούν το Υπουργείο Υγείας, και στα υπόλοιπα που αφορούν το Υπουργείο Εργασίας.

Ιδιαίτερη σημασία, για εμάς τους νησιώτες, έχουν οι ρυθμίσεις του άρθρου 6, όπως για παράδειγμα η προσθήκη τέταρτης παραγράφου στο άρθρο 5 του ν.3868, με την οποία οι Υγειονομικές Περιφέρειες καλύπτουν επείγουσες και επιτακτικές ανάγκες στις άγονες και στις νησιωτικές περιοχές με επιπλέον θέσεις επικουρικού προσωπικού όλων των ειδικοτήτων.

Άλλο παράδειγμα είναι η παράταση της σύμβασης επικουρικού προσωπικού έως έξι μήνες μέχρι την κάλυψη της θέσης του από νέα πρόσληψη και στην περίπτωση που τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, τα αγροτικά ιατρεία αδυνατούν να καλύψουν τις δαπάνες μισθοδοσίας του, να τις καλύπτουν οι οικείες υγειονομικές περιφέρειες.

Άλλο παράδειγμα είναι η ρύθμιση της παραγράφου 7 -συνεχίζω να αναφέρομαι στο άρθρο 6- με την οποία θα μπορεί να παρατείνεται για άλλον ένα χρόνο η θητεία των επικουρικών γιατρών και φαρμακοποιών και στην περίπτωση που δεν επαναπροκηρύσσεται η θέση. Μόνο όποιος έχει ζήσει έστω και για λίγο το χειμώνα, όχι το καλοκαίρι, σε μικρό νησί, όταν πιάνει απαγορευτικό και μένουν ογδόντα ψυχές –αναφέρομαι στη δική μου τη Θύμαινα- μόνες τους με το Θεό, μόνο αυτός μπορεί να καταλάβει πώς μεταμορφώνεται ένας απλός αγροτικός γιατρός σε Memorial της Νέας Υόρκης. Γι’ αυτό χαιρετίζω αυτές τις ρυθμίσεις, όπως και τις προηγούμενες ρυθμίσεις με τους αγροτικούς γιατρούς σε άγονες και νησιωτικές περιοχές.

Όμως, για να μπορούν οι Υγειονομικές Περιφέρειες να στέλνουν επικουρικό προσωπικό και να πληρώνουν την πρόσληψη άλλου σε άγονες και νησιωτικές περιοχές που αδυνατούν μόνες τους, πρέπει οι υγειονομικές περιφέρειες να είναι ισχυρές. Φοβάμαι ότι η Υγειονομική Περιφέρεια Αιγαίου, που δημιουργείται με τη σωστή κατ’ αρχάς νέα διαίρεση σε επτά Υγειονομικές Περιφέρειες, που ταυτίζουν τα γεωγραφικά τους όρια με τις επτά Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της χώρας, είναι η πιο αδύναμη σε έμψυχο υλικό. Αφού δε τα χρήματα των Υγειονομικών Περιφερειών είναι το 1% των προυπολογισμών των νοσοκομείων τους, θα είναι και η πιο αδύνατη οικονομικά. Γι’ αυτό σας ζήτησα, όπως και άλλοι συνάδελφοι, στην Επιτροπή, σας το ζητώ και τώρα, κύριε Υπουργέ, να αφήσετε τις δύο Υγειονομικές Περιφέρειες, τις σημερινές 1η και 2η, όπως είναι, έτσι ώστε η Υγειονομική Περιφέρεια Αιγαίου να είναι μία ισχυρή Περιφέρεια με τα νησιά του Αιγαίου και τον Πειραιά. Η υπόλοιπη Αττική είναι έτσι και αλλιώς, με ή χωρίς τον Πειραιά, είναι πανίσχυρη.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης):  Το κάναμε αυτό που είπατε, κύριε συνάδελφε.  

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΒΑΡΔΙΚΟΣ: Ευχαριστώ.
Έρχομαι στη ρύθμιση για τη λειτουργία των φαρμακείων του άρθρου 15. Δεν κατάλαβα γιατί καταψηφίστηκε όταν είχε έρθει πριν από λίγες εβδομάδες. Θέλω να πιστεύω ότι οφείλεται σε δικούς σας άστοχους –κυριολεκτώ- χειρισμούς, γιατί διαφορετικά θα πρέπει να δεχτώ πως είτε δεν ξέρουμε τι ψηφίζουμε είτε οι συντεχνίες, που πανάκριβα έχουμε πληρώσει, καλά κρατούν.

Κεφαλαίο Η΄, ρυθμίσεις σχετικές με τα φάρμακα και τα χρήματα που πληρώνει ο Έλληνας πολίτης γι’ αυτά. Συνεχίζεται μία άκρως επιτυχημένη προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα. Σας πιστώνεται το μεγαλύτερο μέρος αυτής της προσπάθειας.

Επιτρέψτε μου, όμως, να κάνω δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη είναι ότι το επίθετο «σωστές» ταιριάζει απόλυτα στις μειώσεις στη δραστική ουσία, στα γενόσημα, όπως απόλυτα ταιριάζει το επίθετο «άθλια» στην αντίδραση των γιατρών στο βαθμό που τους εκπροσωπεί ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών με το περιβόητο σποτάκι του. Θα πρέπει να ντρέπονται γι’ αυτό οι εμπνευστές του.

Η δεύτερη παρατήρησή μου αφορά όλη την ιστορία γύρω από την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης τα τελευταία χρόνια. Εδώ έχει συντελεστεί ένα κακουργηματικό έγκλημα. Με τις συζητήσεις για τα φάρμακα αυτές τις ημέρες με γιατρούς, φαρμακοποιούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους, μαϊντανούς σε εκπομπές μέσων μαζικής ενημέρωσης, καταλαβαίνει κανείς γιατί πρέπει να είμαστε αυτό το μπάχαλο.

Καταλαβαίνω και εγώ γιατί πρέπει σήμερα μόνο εγώ και όσοι ψηφίζουμε «τρελαμένοι από τη χαρά μας» τα μνημόνια να φταίμε σε αυτήν τη χώρα. Μόνο στο μπάχαλο δεν ελέγχονται οι καταστάσεις και όταν δεν ελέγχεις, φθάνεις, παραδείγματος χάρη, να πληρώνεις στην Ελλάδα για φάρμακα 5,5 δισεκατομμύρια, όταν στο Βέλγιο μια χώρα με μεγέθη σαν τα δικά μας πληρώνουν 2,5 δισεκατομμύρια. Αυτά τα 3 δισεκατομμύρια τα ενθυλάκωναν κάποιοι και μέρος αυτών τα ενθυλακώνουν και τώρα.

Κάτι ακόμη και ολοκληρώνω, κυρία Πρόεδρε.

Πρέπει να σχεδιαστεί μία απλή γραφική παράσταση: στον κατακόρυφο άξονα πρέπει να βάλουμε τα ποσά από τα 0,9 δισεκατομμύρια μέχρι τα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ και στον οριζόντιο άξονα τις χρονιές από το 2004 μέχρι σήμερα –αν ζητηθεί ας πάμε και πιο πίσω- χωρισμένες σε διαστήματα με ονοματεπώνυμο, αυτό του αντίστοιχου Υπουργού Υγείας, για να ξέρει ο κόσμος ποιοι τον χρέωσαν και να μην στέλνει την οργή του σήμερα πάνω σε δίκαιους και άδικους, τουλάχιστον για το θέμα αυτό που είναι από τα κλασσικά της κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος με ονοματεπώνυμο.

Ευχαριστώ.