Όπως είχε γράψει το ikariamag, η δημοσιογράφος Μπίργκιτ Μποκ του Αυστριακού τηλεοπτικού δημόσιου καναλιού ORF 2 και της εκπομπής Weltjournal (Παγκόσμιο περιοδικό) βρέθηκαν στην Ικαρία 30 και 31/1 στα πλαίσια ενός αφιερώματος με θέμα την «κρίση στην Ελλάδα».

Το ikariamag από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής, ήταν παρόν στο Σύνταγμα και μέσα από το twitter έδινε την δική του εικόνα για τη συγκέντρωση. Το πρωί της Δευτέρας κάναμε μια βόλτα στην εμπόλεμη Αθήνα, αποτυπώνοντας την εικόνα της επόμενης ημέρας.

Η δημοσιογράφος Μπίργκιτ Μποκ του Αυστριακού τηλεοπτικού δημόσιου καναλιού ORF 2 και της εκπομπής Weltjournal (Παγκόσμιο περιοδικό) βρέθηκαν στην Ικαρία 30 και 31/1 στα πλαίσια ενός αφιερώματος με θέμα την «κρίση στην Ελλάδα».

Ανάμεσα στα εκατοντάδες κλισέ που κυκλοφορούν ελέω κρίσης, ένα που μου αρέσει είναι αυτό που θέλει την γενιά των 20ρηδων να είναι η χαμένη γενιά της κρίσης. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης προφανώς έχουν κάνει μεγάλη προσωπική επένδυση, γιατί εμένα θα μου φαινόταν πολύ πιο λογικό να ακούσω ότι η χαμένη γενιά είναι αυτή των 30ρηδων.

...υπέροχο φορεματάκι που σε βλέπω σ’ αυτή τη βιτρίνα τόσο καιρό και δεν μπορώ με τίποτα να σ’ αποκτήσω. «Τιμημένη» κρίση...

Τα τοπικά συστήματα ανταλλαγών ή δίκτυα κοινωνικών ανταλλαγών όπως εναλλακτικά αναφέρονται, είναι ο τρόπος που (ξανα-)«ανακάλυψαν»* πολλές κοινωνίες, προκειμένου να επιβιώσουν μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και να ανακουφιστούν από τα οδυνηρά οικονομικά μέτρα, τη φτώχεια, την ανεργία και τη μιζέρια.

18/11/2011 - 01:01#nohope

Στην προηγούμενη πτήση μου προσπάθησα να βρω κάτι θετικό μέσα σε αυτήν την καταχνιά. Παίρνοντας μία γερή δόση αντιμιζέριας θέλησα να εξάρω την προσπάθεια πολλών από εμάς να συνεχίσουμε το βηματισμό μας και να ονειρευόμαστε έναν ξάστερο ουρανό για το μέλλον. Σύντομα επανήλθα στη μίζερη ελληνική πραγματικότητα. Έναν κόσμο εξοργισμένο με όλους και με όλα.

Το Time αφιερώνει την αρχική σελίδα του σάιτ του στην δημιουργική οργή των αθηναίων street artists.

Πριν από αρκετά χρόνια περιήλθε στην κατοχή της μάνας ένα σπίτι στον Ξυλοσύρτη. Ήταν ρημάδι. Μέσα είχε ένα δέντρο φυτρωμένο.

Περιμένω την καταστροφή, δηλαδή την απόλυση, το τέλος μιας καριέρας που δε μ' ενδιέφερε ιδιαίτερα, το βίαιο τέλος της καταναλωτικής μου μανίας, τη μέρα που δε θα έχω 4 ευρώ να πάρω καπνό και ίσως και να δακρύσω από τα νεύρα μου.

Σελίδες