«Το ικαριακόν ειδύλλιον του 1912» δημοσιεύτηκε σε μικρό φυλλάδιο το 1920 με αυτόν το συμβολικό τίτλο και αναφέρεται στους αγώνες της Ικαρίας για να ενωθεί με τη μοναδική της αγάπη, την Ελλάδα.

Πριν λίγες μέρες ανέβηκε ένα ενδιαφέρον βίντεο με χάρτες της Νικαριάς, έτσι όπως την κατέγραψαν χαρτογράφοι και περιηγητές από τον 15ο ως τον 16ο αιώνα.

Ο πατέρας μου μελετά χρόνια τις ρίζες των διαφόρων οικογενειών της Ικαρίας. Περισσότερο της νότιας πλευράς, αφού από εκεί προέρχεται και επομένως έχει και δική του αντίληψη των ανθρώπων.

Το 2012 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, κατά τους οποίους η Ελλάδα διπλασίασε την εδαφική της έκταση και ενσωμάτωσε στον εθνικό κορμό προαιώνιες κοιτίδες Ελλήνων.

Οι νησιώτες διηγούνταν πώς οι Βρετανοί έριξαν το φλεγόμενο αεροπλάνο τους στο βουνό για να μην πέσει στα σπίτια του χωριού Δάφνη. Τους έθαψαν με τιμές. Η Ικαριώτισσα Α. Δουρή, ύστερα από έρευνα, βρήκε τους συγγενείς των πιλότων και τους προσκάλεσε στο νησί.

Η γυναίκα του τον παρακαλούσε ένα χρόνο σχεδόν. Από τότε που ήρθαν οι πρώτοι Ιταλοί στο νησί. Δεν τους είχε μείνει τίποτα πια. Μήτε σπόρος, μήτε ζωντανό. Είχε αρχίσει ο εφιάλτης της πείνας. Οι βάρκες έφευγαν γεμάτες κόσμο κάθε νύχτα που το φεγγάρι έλειπε από τον ουρανό ή είχε σκεπαστεί με βαριά σύννεφα. Όλοι οι συγγενείς είχαν φύγει από καιρό, τουλάχιστον οι πιο νέοι. Οι γειτόνοι το ίδιο.

Την άνοιξη του 1947, ενώ η σύγκρουση μεταξύ εθνικιστών και των κομμουνιστών στα βουνά της βόρειας Ελλάδας είχε εξελιχτεί σε σκληρό εμφύλιο πόλεμο που φαινόταν ότι θα διαρκούσε πολύ, η εθνικιστική κυβέρνηση της Αθήνας, θέλοντας να εμποδίσει την ανάπτυξη κινημάτων στις πόλεις, διέταξε τη σύλληψη χιλιάδων υποστηρικτών της Αριστεράς και τη μεταφορά τους σε απομονωμένα, δυσπρόσιτα νησιά του Αιγαίου.

Η Eλένη γεννήθηκε περίπου του 1920 σ΄ένα χωριό της δυτικής Ικαρίας. Όπως όλα τα επαρχιωτόπουλα της εποχής εκείνης, ακολούθησε πολύ μικρή τον δρόμο της προσφυγιάς και βρέθηκε στις αρχές του 30 εργάτρια στα εργοστάσια της Νέας Ιωνίας στην Αθήνα.

Οι αναμνήσεις ενός από τους πρώτους Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ των αρχών του 20ού αιώνα, οι δυσκολίες προσαρμογής, η φρίκη της ζωής στα εργοτάξια κατασκευής των αμερικανικών σιδηροδρόμων, η εθελοντική κατάταξη στον στρατό για να γλυτώσει, οι περιπέτειες στην Νέα Υόρκη και η καταστάλαξη σε ένα ήσυχο αγρόκτημα του Λονγκ Άϊλαντ. Όπως περιγράφονται σύντομα σε διήγημα του Ηλία Βενέζη.

Αναμφίβολα η ακτοπλοΐα είναι το θέμα των ημερών και όχι μόνο για το νομό Σάμου, που πρόσφατα βίωσε σημαντικές και δίκαιες κινητοποιήσεις για τις δυσμενείς αλλαγές στον τομέα αυτό. Ήδη τα σημάδια για τη συνολική αλλαγή σε όλο το ακτοπλοϊκό τοπίο, είναι κάτι παραπάνω από εμφανή και δε χρειάζεται να εθελοτυφλούμε.

Σελίδες

ikariastore banner