Τις περισσότερες φορές στις ελεύθερες πτήσεις μας, η Ικαριά είναι σε πρώτο πλάνο. Σήμερα όμως ήταν στο φόντο της σκέψης μου γιατί η έμπνευση ήρθε από την άλλη ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μάνη˙ αυτόν τον ξερότοπο με την άγρια ομορφιά –μιλάω για τη Λακωνική, Μέσα Μάνη-, τους πύργους και τους ανθρώπους που έχουν μάθει να αρκούνται στα λίγα, ως γνήσιοι Λάκωνες, και να μη σκύβουν το κεφάλι στον ήλιο και την πέτρα.

Φωτιά ξέσπασε γύρω στις 8 το πρωί ανάμεσα σε Νέγια και Μονοκάμπι Ικαρίας. Στην περιοχή όπου και έσπευσαν δυνάμεις της πυροσβεστικής καθώς και εθελοντές, υπάρχουν ως επί το πλείστον κουμαριές και ελιές και αυτή τη στιγμή επικρατούν νότιοι άνεμοι.

Το δίλημμα είναι σκληρό και απλό. Κάκιστη συμφωνία ή άτακτη χρεωκοπία. Συμφωνία που βρίσκεται μακριά από την αριστερή ιδεολογία, από το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και από την κοινή λογική (με τα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει) ή αλλιώς ακαριαία κατάρρευση των τραπεζών, δέσμευση καταθέσεων και εν τέλει χάσιμο των λαϊκών αποταμιεύσεων, συνακόλουθη κατάρρευση κάθε δημόσιας δομής και Grexit. Έτσι αναλύθηκε από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης η οριακή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας και μπροστά σε αυτό το τελικό δίλημμα βρέθηκε ο Πρωθυπουργός την Δευτέρα.

Επειδή επιχειρείτε μια διαστρέβλωση της αλήθειας προσχεδιασμένη και λίγο η πολύ δεν μας αφορά από πού προέρχεται ενώ γνωρίζουμε θεωρώ ότι πρέπει να απαντήσω σχετικά με την δήλωση μου στο ΜΕGA εχθές το πρωί για έλλειψη καυσίμων στην Ικαρία.

Από χτες το μεσημέρι τα μισά από τα πρατήρια υγρών καυσίμων έκλεισαν λόγω μη ύπαρξης βενζίνης. Πολύ σύντομα και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν την ίδια πορεία.

Το ΔΝΤ είναι χαλαρό ως προς το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και άκαμπτο ως προς τα δημοσιονομικά. Οι Ευρωπαίοι , αντίστροφα, είναι άκαμπτοι ως προς το χρέος, αλλά χαλαροί ως προς τα δημοσιονομικά. Η Ελληνική πλευρά θέλει και «κούρεμα» χρέους και δημοσιονομική χαλάρωση. Αντίθετα (και για την ώρα), στην πλευρά των δανειστών συνδυάζονται τα δύο κακά: ακαμψία και ως προς το «κούρεμα» και ως προς τα δημοσιονομικά. Σιδερένια αγκύλη.

Τέτοιες μέρες του χρόνου κάτι με πιάνει από το 1998 και έπειτα. Ήταν τότε που έδωσα κι εγώ τις δικές μου Πανελλήνιες εξετάσεις. Τις εξετάσεις για γέλια όπως είχα γράψει παλαιότερα. Μία από τις εμπειρίες που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω. Σχολεία, φροντιστήρια, καθηγητές ιδιαιτέρων, γονείς, συγγενείς, media, όλοι είναι πάνω από μία εφηβική ψυχή που βογκάει από την πίεση. Όλοι για το καλό του παιδιού μα λίγοι αυτοί που κατανοούν το ίδιο το παιδί.

26/03/2015 - 00:42Το δάχτυλο

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα δάχτυλα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Άλλες φορές προσβάλουν και άλλες στοχοποιούν. Τα “βλέπουμε” στις τηλεοράσεις, σε περιοδικά και εφημερίδες, στα χέρια πολιτικών, σε “σοβαρές” συζητήσεις, σε σατυρικές εκπομπές, στα σχολεία, στην οδήγηση, σε κάθε είδους εκφοβισμό… παντού. Κάποτε επικοινωνούσαμε με τις λέξεις. Τώρα επικοινωνούμε με τα δάχτυλα.

23/03/2015 - 11:04Ο διαφορετικός

Η υπόθεση bullying δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην κοινωνία, είναι ένα φαινόμενο που προϋπήρχε της υπόθεσης του Βαγγέλη. Γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια ειδικά στα σχολεία με την εξάπλωση του διαδικτύου, τα smartphones και τα social media (cyber bullying).

Λ: Κύριε Υπουργέ, ευπειθώς αναφέρω ότι όλα είναι έτοιμα για τον εορτασμό της απελευθέρωσης του έθνους!
Υ: Απο τους Γερμανούς;
Λ: Συγγνώμη κύριε Υπουργέ αλλά νομίζω από τους Τούρκους, την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε.

Σελίδες