Το Παλιό Γυμνάσιο του Αγίου Κηρύκου είναι, κατά γενική ομολογία, ένα από τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα του νησιού. Ως Καριωτάκι της Αθήνας, δεν είχα την τύχη να φοιτήσω εκεί, έζησα όμως πολύ όμορφες καλοκαιρινές στιγμές στο προαύλιό του, ακούγοντας μουσικές αγαπημένων μου τραγουδιστών και τραγουδοποιών και βλέποντας θεατρικές παραστάσεις, εφόσον για πολλά χρόνια ήταν ο επίσημος συναυλιακός χώρος-ανοιχτό θέατρο του Αγίου. 

Από τη δεκαετία του ’90 που μεταστεγάστηκε το γυμνάσιο, το κτήριο άρχισε σιγά-σιγά να μαραζώνει και οι Αγιώτες έβλεπαν με θλίψη τις σχολικές τους αναμνήσεις να γκρεμίζονται. Όλοι αναρωτιόντουσαν τι θα απογίνει και με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί. Και η λύση βρέθηκε με την παραχώρησή του στο Υπουργείο Πολιτισμού. Το Παλιό Γυμνάσιο θα στέγαζε αρχαιολογικά ευρήματα από όλο τον ικαριακό χώρο και θα αντικαθιστούσε το παλιό «μουσείο» του Αγίου. Η ανάγκη αναστύλωσής του και αξιοποίησής του καθώς και η ίδρυση ενός σύγχρονου μουσείου στο νησί ήταν εμφανείς και μεγάλες. Πάρθηκαν τα απαραίτητα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα δημοφιλή της ΕΣΠΑ, ξεκίνησε το έργο, και σιγά-σιγά άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Πέρυσι το καλοκαίρι, δειλά-δειλά, το μουσείο άνοιξε μια-δυο φορές σε ειδικές περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα στην πανσέληνο του Αυγούστου, για νυχτερινή ξενάγηση αλλά δεν κατάφερα να πάω. Άκουσα όμως με θαυμασμό και προσμονή τις περιγραφές φίλων που είχαν την τύχη να το δουν και ρούφηξα τον ενθουσιασμό τους.

Η ξενάγηση της Αυγουστιάτικης πανσελήνου επαναλήφθηκε και φέτος, όπου πάλι στάθηκα άτυχη καθώς το πρόγραμμά μου δεν μου επέτρεψε να πάω. «Θα έρθει και η ώρα μου», σκέφτηκα, μέχρι που, πριν από μερικές μέρες μου λέει ο πατέρας μου στο τηλέφωνο, «Σήμερα το πρωί αισθάνθηκα ο ευτυχέστερος των Ικαρίων» και μου εξήγησε ότι είχε επισκεφθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο του Αγίου Κηρύκου. «Μα πώς;», τον ρώτησα. «Ανοίγει πλέον 3 φορές την εβδομάδα», μου εξήγησε.

Χθες βράδυ λοιπόν, μου λέει ο ξάδερφός μου, «Τετάκι, πάμε το πρωί στο μουσείο που έχει ξενάγηση;». Ε, και πήγαμε. Και μαγεύτηκα. Μαγεύτηκα με τον προαύλιο χώρο, με την εξαιρετική αναστύλωση του κτηρίου, με τα άπειρα εκθέματα –που είναι μόνο το 1/3 των ευρημάτων-, με την καλαίσθητη επιμέλεια της έκθεσης, με την τόσο προσεγμένη δουλειά όλων όσων συμμετείχαν στην ολοκλήρωση αυτού του έργου που εμφανώς έγινε με αγάπη και μεράκι και όχι με το σύνδρομο της «ξεπέτας» και της «μίζας». Πλέον ο Άγιος Κήρυκος και η Ικαριά έχουν ένα υπερσύγχρονο αρχαιολογικό μουσείο που δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από τα μεγάλα μουσεία παγκοσμίως και μάλλον θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα επιμονής και πίστης στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Και πλέον είμαι τόσο, μα τόσο περήφανη για αυτό το στολίδι.

Και κλείνοντας με ένα τετράστιχο από την αγαπημένη μου Λιλιπούπολη...

«Μες στο μουσείο, μες στο μουσείο
μια μέρα μπήκα με φόρα κι εγώ.
Μη με τραβάτε, μη μου κολλάτε,
απ΄το μουσείο δε θέλω να βγω...».

Μην το χάσετε!!!!

Τέτα Γεωργακοπούλου
nikoletta.georg@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Τέτας Γεωργακοπούλου.