29/05/2018 - 12:59Η κούτα με τον αριθμό έντεκα #ikaria
Το δρομολόγιο έλεγε ότι πιάνει Καρκινάγρι. Το προτιμούσαμε σαφώς, μιας και το χωριό μας το Τραπάλου, συνορεύει. Το ταξίδι ατελείωτο και ιδιαίτερα τρανταχτό. Έμοιαζε με Κυριακή σε λούνα παρκ εγκλωβισμένος όμως στο ταψί.
14/05/2018 - 09:27Για μια καραμέλα λεμόνι #ikaria
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμείς όταν ήμασταν μικρά, τα γλυκά, τις καραμέλες, τις σοκοφρέτες, τα γαριδάκια και τα λοιπά υπέροχα σκατολοΐδια, τα βλέπαμε με το κιάλι.
03/11/2017 - 11:41Τα πριονίδια του Κυριάκου
Πόσα έχουν γραφτεί σε αυτό το περιοδικό για τα καλοκαίρια στο νησί άραγε… πόσες φορές έχουμε θυμηθεί τις μυρωδιές των παιδικών μας χρόνων, τη μυρωδιά του αλατιού της θάλασσας, του θυμαριού στο βουνό, του κρασιού στο πανηγύρι και μαγεριού στην κουζίνα;
Γεννήθηκα το 1946 και μεγάλωσα στον Άγιο Κήρυκο. Η γενιά μου, η μεταπολεμική, είναι η πιο τυχερή. Δεν έχω μνήμες από τον εμφύλιο, παρά μόνο από κάτι καλούς ανθρώπους που ζούσαν στο κάτω πάτωμα. Τότε μέναμε στον Κρατημό και οι εξόριστοι ζούσαν στο ισόγειο.
05/04/2017 - 10:38Το ψαροντούφεκο
Ήμασταν στο νησί από αρχές Ιουνίου. Η μαμά, τα αδέρφια μου κι εγώ. Ο μπαμπάς που δεν είχε πολλή άδεια καθυστερούσε να έρθει. Δεν ξέρω για ποιο λόγο εκείνο το καλοκαίρι τον περίμενα με τόση ανυπομονησία. Ίσως βέβαια και να ήταν όλα τα καλοκαίρια έτσι, αλλά να θυμάμαι αυτό γιατί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα ήθελα.
08/02/2017 - 21:50Αχ αυτά τα Σάββατα
Δεν νομίζω να ρωτήσεις κάποιο παιδί ποια είναι η αγαπημένη του μέρα και να μην σου απαντήσει το Σάββατο. Η τέλεια μέρα στο καλύτερο σημείο της εβδομάδας. Ξεκίνημα του Σαββατοκύριακου που σου επιτρέπει να ξενυχτίσεις την Παρασκευή και να το ξανακάνεις χωρίς τύψεις και ενοχές το επόμενο βράδυ προτού μας βρει η Κυριακή, που εντάξει δεν λέω, καλή και αυτή αλλά δεν είναι Σάββατο. Η αλήθειες να λέγονται.
27/01/2017 - 22:21Βεντέτα
Ωραίο πράμα η οικογένεια. Και τ’ αδέρφια. Πολύ ωραίο. Τη δική μας κόρη, βέβαια, την αφήσαμε μοναχοπαίδι, προς μεγάλη απογοήτευση, κυρίως των γιαγιάδων, που προσφέρουν γή και ύδωρ προκειμένου να έχουν την χαρά να νταντέψουν άλλη μία λέρα, αλλά τι τα θές; Εγώ, πάντως, μια αδερφή την έχω. Χαρά θεού, γενναιόδωρη και ανοιχτοχέρα, έξω καρδιά, υ-πέ-ρο-χη μαγείρισσα, γαλιάντρα, τρυφερή και ημίτρελη.
23/01/2017 - 18:24Υπερασπίσου το παιδί
Ποτέ μου δεν σκέφτηκα σοβαρά ότι θα γινόμουν καθηγητής. Πίστευα ότι θα έκανα κάτι πιο χειροπιαστό. Στο σχολείο ήμουν μαθητής της πλάκας. Κουτσοδιάβαζα ακούγοντας αθλητικό ραδιόφωνο χωρίς να ξέρω τι θέλω να κάνω. Η αποτυχία των Πανελληνίων ως μαθητής Α’ Δέσμης ήταν σφαλιάρα στον εγωισμό μου, όμως, μου έδειξε με τι δεν πρόκειται να ξανά ασχοληθώ. Μαθηματικά και Φυσικοχημείες!
14/10/2015 - 12:14Facepalm
Εδώ και λίγο καιρό έχω κάνει κάποια βήματα ως stand up κωμικός και μπορώ να πω ότι ο χώρος της κωμωδίας είναι ένας χώρος δύσκολος, απαιτητικός αλλά και ψυχοθεραπευτικός! Σε γεμίζει ενέργεια τις καλές βραδιές, αλλά σε ρίχνει όταν δεν πας καλά ή όπως λέμε στην ορολογία μας, όταν «πεθαίνεις» στη σκηνή.
27/05/2015 - 11:18ΣΤΑΚΑΜΑΝ! Σ’ έχω…
-Τα καλά μου, ναι να φορέσω τα καλά μου, ωστόσο θα πρέπει να χωρέσουν και τα φτερά μου! Τέτοιες σκέψεις έκανε πριν ξεκινήσει μια ελεύθερη πτήση. Ντύθηκε λιτά και άνετα, ξεκρέμασε τα φτερά του από τον τοίχο, τα έστρωσε όμορφα στους ώμους του και αφού τα έδεσε και τα εφάρμοσε δυνατά πάνω του, πήρε φόρα, έτρεξε με δύναμη στον αεροδιάδρομο και μ’ ένα δυνατό φτερούγισμα βρέθηκε στον αέρα! Τσίουου…
