otinanai: Χτες καθώς κουραζόμουν, σκεφτόμουν…

Photo: Sea horizon for Eleni by egotoagrimi

Ζώντας στην Ικαρία: Μικρο-κείμενα, χωρίς αξιώσεις, σκόρπια, ασύνδετα και βιωματικά.

Χτες καθώς κουραζόμουν
σκεφτόμουν

Γιατί να τσακίζομαι στα κατσάβραχα,
να πονάνε τα πόδια μου,
να κουράζω τα χέρια μου,
δουλεύοντας ώρες,
για ένα κούτσουρο,
ένα βράχο;

Γιατί να μην είναι εύφορη η γη,
πεδινή, χωρίς ανηφόρες,
πέτρες, γκρεμούς;

Γιατί πρέπει σε κάθε βήμα να προσέχω
μη σκοτωθώ, μη με ξεσκίσουν οι βάτοι;

Χάθηκε ο κόσμος να 'ταν ίσιοι οι δρόμοι,
να ήταν το τοπίο -με μια λέξη- “βατό”;

Γιατί δηλαδή να μην είναι το σύμπαν μου
επίπεδο και τετράγωνο, να μη
ψάχνω κάθε φορά να
βρω το κόλπο του,
το μυστικό, την
πατέντα;

Γιατί να ζω αιώνια μέσα
σ' ένα ριψοκίνδυνο
πείραμα;

Τότε φύσηξε μια αύρα το πέλαγος,
βούιξαν τα πεύκα από πάνω μου
και είπαν:
- Μα για να είσαι ελεύθερος,
βλάκα! Έχεις πλάκα
όταν σκέφτεσαι

otinanai

ikariastore banner