Ανατολικό άκρο της Νικαρίας. Έχω κάτσει σ’ αυτή την τοποθεσιά πολλές φορές και σε όλες τις εποχές του χρόνου. Την έχω δει, ακούσει, γευτεί, αρκετές μέρες σε διάφορες φάσεις.

Η ομορφιά της βρίσκεται στο ότι δεν είναι ποτέ η ίδια (όπως και πολλές άλλες τοποθεσίες αλλά και καταστάσεις). Πάντα υπάρχει μια αλλαγή, μια άλλη νότα…μικρή, μεγάλη, απλή, πολύπλοκη, αλλά πάντα γενναιόδωρη. Αρκεί να έχεις τα πάντα ανοιχτά, τα μέσα σου και τα έξω σου.

Πιστέψτε με, μετά από λίγη ώρα σιωπής και απομόνωσης των εξωτερικών και εσωτερικών φωνών, αντιλαμβάνεσαι πολλά…

Σήμερα είχε ήλιο, ηρεμία, με ζέστη έξω από τη θάλασσα αλλά δροσιά μέσα της. Άλλες φορές έχει κρύο, αέρα, υγρασία, βροχή. Άλλες πολλή ζέστη, άπνοια, ξηρασία, αρμύρα.

Μα σχεδόν πάντα υπάρχει μυρουδιά κέδρου, ανάματος, φλισκούνας, θάλασσας, ενίοτε και βερβέλας (τα …. της αίγας).

Κάποιες φορές μπορείς να στρίψεις τσιγάρο και να το ανάψεις. Και άλλες, ο καπνός δεν ξαπλώνει ούτε στο χαρτάκι.

Τα βράδια χωρίς σελήνη, έχει πολλά… εκατομμύρια αστέρι. Με σελήνη έχει πολύ φως. Κάποια βράδια τα κουνούπια δε σε αφήνουν να κλείσεις μάτι. Μερικές φορές έχει και δείγματα ανθρώπινου πολιτισμού. Εντόπισα και νεκρό τετράποδο. Έχει και  περαστικούς, έχει και μόνιμους, έχει λίγο απ’ όλα... σαν τη ζωή.

Καλό “μικρό” καλοκαίρι! Σεπτέμβρης γαρ…

Γιώργος Βιτσαράς

gvitsero@otenet.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Γιώργου Βιτσαρά.