Στις 22 & 23 Ιουνίου βρέθηκαν στην Ικαριά οι βιολόγοι Ηλίας Δημητριάδης και Πηνελόπη Δεληπέτρου για μία πολύ σημαντική αποστολή. Ως συνεργάτες του Πανεπιστημίου Αθηνών έχουν αναλάβει κομμάτι της δουλειάς του αρμόδιου υπουργείου, στο πλαίσιο της παρακολούθησης οικοτόπων και ειδών του δικτυού NATURA 2000. Ταξίδεψαν ως εδώ για να εντοπίσουν την ιβηρίδα του Runemark, ένα σπάνιο χαμαίφυτο, ενδημικό της Ικαρίας και απειλούμενο.

Η Ιβηρίς του Runemark έχει βρεθεί μόνο στην ασβεστολιθική ορθοπλαγιά της Πούντας. Για τους λίγους Καριώτες, γνωρίζοντες την ύπαρξή της, το φυτό και το ενδιαίτημά του αγγίζουν τα όρια του μύθου. Μόλις μια χούφτα ανθρώπων υποστηρίζουν πως την έχουν συναντήσει στο παρελθόν αλλά τα ευρήματα των δύο επιστημόνων ανατρέπουν τις μαρτυρίες λόγω των χαρακτηριστικών του ανθού που περιγράφουν οι μαρτυρίες, καθώς και τις θέσεις εντοπισμού. Επίσης, η μία και μοναδική φωτογραφία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο είναι άκρως παραπλανητική.

Τα μοναδικά δείγματα που υπάρχουν βρίσκονται στο βοτανικό μουσείο της Lund, στη Σουηδία. Το ένα είναι του 1958 και το δεύτερο του 1960, και προέρχονται από την ίδια θέση. Αυτές είναι οι δύο και μόνες φορές που ξέρουμε σίγουρα ότι κάποιος είδε το φυτό. Οι υπόλοιπες πληροφορίες είναι ελάχιστες. Η ακριβής έκταση που καταλαμβάνει το φυτό στην εξάπλωσή του δεν είναι γνωστή καθώς τότε παρατηρήθηκαν λίγα άτομα αλλά ήταν δύσκολο να ερευνηθεί όλος ο γκρεμός, κάτι που δυστυχώς επαναλήφθηκε και τώρα. Το διήμερο δεν ήταν αρκετό για ενδελεχή έρευνα που θα επέτρεπε την σωστότερη κατάταξη σε συγκεκριμένη κατηγορία κινδύνου αφού γι αυτό απαιτείται καλύτερη εκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού.

Είχαμε την ευκαιρία να τους οδηγήσουμε στους απόκρημνους βράχους που τους ενδιέφεραν και μετά τη χαρά να τους παρακολουθήσουμε να δουλεύουν στο πεδίο. Πολύ μεγάλη η δυσκολία πρόσβασης, ενώ ο καιρός την πρώτη μέρα ήταν ευνοϊκός, τη δεύτερη ύψωσε κι αυτός ένα δεύτερο εμπόδιο με δυνατό άνεμο. Παρόλα αυτά, το μεράκι και οι γνώσεις τους ήταν για μας μεγάλο σχολείο και μεγέθυναν την πεποίθησή μας ότι έχουμε χρέος να γνωρίζουμε τους θησαυρούς του τόπου μας, ως στοιχείο εξέλιξης ή κληρονομιάς.

Η ιβηρίδα ενδέχεται να εξαπλώνεται και σε μεγαλύτερη έκταση της νοτιοανατολικής πλευράς της Πούντας που όμως δεν πλησιάζεται καν χωρίς τεχνικά μέσα και υποστήριξη. Θα θέλαμε να εκφράσουμε το θαυμασμό μας για τη δουλειά τους που απέχει πολύ από την εσφαλμένη εντύπωση ότι κάνουν περιπάτους κάτω από τους θαλασσόκεδρους ή σε λιβάδια με παπαρούνες. Τις λεπτομέρειες από το δύσκολο έργο τους θα τις αφήσουμε για τους ίδιους τους βιολόγους, μόνο όταν εκείνοι είναι έτοιμοι να κοινοποιήσουν τα ευρήματά τους θα σας πούμε περισσότερα.

Ακολουθεί σε pdf, άρθρο για τα ενδημικά φυτά, εξαιρετικά ενδιαφέρον για όσους αναζητούν περισσότερες πληροφορίες. Έχουμε αφαιρέσει τις φωτογραφίες που το συνοδεύουν και έχουμε προσθέσει μία του είδους nigella icarica, που φωτογραφήθηκε κατά την προσπάθεια εύρεσης της ιβηρίδας.

ikariamag.gr|από, για και με αφορμή την Ικαριά!
Ακολουθήστε μας σε twitter και Facebook