- Σκούπα, σκούπααααα, ακούστηκε η μισοκοιμισμένη φωνή της φίλης μου Άννας και ξαναέκλεισε τα μάτια της γέρνοντας το ζαλισμένο ξανθό κεφαλάκι της στα πλάγια.
- Ρε Άννα, ξύπνα! Θα κοιμηθείς μέσ’ τ΄αμάξι; Τώρα που σε χρειάζομαι, κάνεις την κορόιδα;  Ξύπνα σου λέω, έχουν σταματήσει αυτοκίνητα από πίσω μας και έχουμε προκαλέσει κυκλοφοριακή συμφόρηση στη μέση του Κυπαρισσίου και είναι 4 το πρωί. Ξύπνα…το στανιό μου μέσα!
- Παναγκασμά σε, διάολε, δεν έχω σκούπαααα, ξανακούστηκε η φωνή της Άννας, τούτη τη φορά αργά και σιγανά.

Όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσω και να σας διηγηθώ την περιπέτεια που έζησα κατακαλόκαιρο στην Ικαρία.  Επιστρέφαμε από την ωραιότατη παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου των ελεύθερων πτήσεων.  Είχαμε πιεί, είχαμε γελάσει και είχαμε απολαύσει την όμορφη παρέα της ευρύτερης οικογένειας του ikariamag. Δηλαδή δεν είχαμε πιεί απλώς, τα είχαμε ψιλοτσούξει.  Είχε πάει σχεδόν 3 το πρωί και με τα χίλια ζόρια, μαζέψαμε τα κομμάτια μας και είπαμε να επιστρέψουμε στη βάση μας. Πολλά τα χιλιόμετρα, πολύ και το κρασί. Ως νηφάλια οδηγός τα κατάφερα περίφημα, ώσπου λίγο έξω από τον Εύδηλο, στη περιοχή Κυπαρίσσι, φρενάρω ξαφνικά και απότομα!  Στη μέση του δρόμου και πάνω στη διαχωριστική γραμμή διακρίνω μια σκλούπα! 

-Σκλούπα! Σκλούπα! φωνάζω δυνατά.  
Η Άννα είχε πάρει έναν υπνάκο και δεν καλάκουσε τι είπα.  Ανοίγει τα μισοκοιμισμένα μάτια της και με ρωτάει: Ποια σκούπα, καλέ;
-Όχι σκούπα! σκλούπα, σκλούπααα! Να δες την πώς περιστρέφει το κεφαλάκι της πανοραμικά! Αχ, και τι ματάρες είναι αυτές!

Πράγματι, στη μέση του δρόμου και πάνω στη διαχωριστική γραμμή καθόταν μια μικρή σκλούπα, παγιδευμένη από τα φώτα των αυτοκινήτων, ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε, πέραν της περιστροφής του κεφαλιού της αριστερά και δεξιά, σχεδόν κατά 360 μοίρες.  Ανοίγει και η Άννα τα μάτια της και μένει άφωνη.  Βγαίνω προσεκτικά από το αμάξι κρατώντας το τζιν μπουφάν παραμάσχαλα.  Στο μεταξύ, από πίσω από το αυτοκίνητό μου είχαν σταματήσει άλλα 6-7 αμάξια και άλλα τόσα από την αντίθετη κατεύθυνση.  Είχε προκληθεί ένας μικρός πανικός.  Όλοι απορούσαν.

- Συμβαίνει κάτι κορίτσια; Χτυπήσατε; Είστε εντάξει;
Τους απαντώ ήρεμα και σταθερά: Eίναι μια σκλούπααααααα!!!
- Μα ποια σκούπα; αντιρώτησαν.

Άντε τώρα να εξηγήσεις.
- Σκλούπα, σκλούπαααα …κουκουβάγια καλέ!

Σκύβω προσεκτικά, τυλίγω τη σκλουπίτσα στο μπουφάν μου και τη μεταφέρω στην άκρη του δρόμου. 

Μέσα από το αυτοκίνητο ακούστηκε η φωνή της Άννας :
- Put the furby down slowly, και ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια. 

Όπως καταλαβαίνετε έληξε το συμβάν με τη διάσωση της όμορφης μικρής κουκουβάγιας και κάποιοι βγήκαν πλουσιότερη σε σχέση με την τοπική συναντούμενη λέξη της σκλούπας, που σημαίνει κουκουβάγια στην ικαριακή διάλεκτο!

Στέλλα Κυριακού
thejackalsk@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Στέλλας Κυριακού.