21/02/2011 - 13:49Ευθεία γραμμή
Αυτή τη φορά η πτήση γράφεται με κομμένα τα φτερά. Σήμερα έχασα ένα φίλο. Ίσως δεν έχει σημασία το όνομά του, ούτε από τι «έφυγε». Σημασία έχει η απώλεια. Η σκέψη ότι δεν θα ξαναδούμε μπάλα μαζί. Δεν θα παίξουμε τα βράδια της Τρίτης στο γηπεδάκι. Δεν θα κάτσουμε να ακούσουμε μουσική συζητώντας τους στίχους και τα σόλο της κιθάρας πίνοντας το ποτάκι μας.
20/02/2011 - 20:05Χάσμα γενεών
Με τις αγροτικές δουλειές της άνοιξης έκοψα το χέρι μου και πήγα στο νοσοκομείο. Μου ‘ρχόταν να σαρτέρω απ’ τον πόνο αλλά επειδή αυτό δε θα με ανακούφιζε, συγκρατιόμουν.
17/02/2011 - 21:39Δύο κοινωνίες της εξαίρεσης: Άσπρα Σπίτια, Ικαρία
Η πρόσφατη επίσκεψή μου στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας μού δημιούργησε την ίδια αίσθηση που είχα το περασμένο καλοκαίρι στην Ικαρία: ότι δεν ήμουν απλώς τουρίστας, περαστικός ενός όμορφου τόπου, αλλά ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια εν πολλοίς sui generis κοινωνία, σ’ ένα ποικιλοτρόπως ενδιαφέρον
16/02/2011 - 18:02shadows
... proof of our journey through time
15/02/2011 - 22:00Στου βοδιού το κέρατο, στου Θεού το χέρι
Η συνήθεια είναι το πιο καταλυτικό και αμφιλεγόμενο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου. Δεν εκτιμάμε τα καλά πράγματα και δεν αντιδράμε στα κακά. Από την άλλη, λειτουργεί και «αναισθητικά» καθώς συνηθίζουμε τις απώλειες ή ακόμα και τον σωματικό πόνο.
14/02/2011 - 22:22Του Αγίου Βαλεντίνου χτες…
Του Αγίου Βαλεντίνου χτες λοιπόν… και kiss my ass, που έλεγε και ένας φίλος!
13/02/2011 - 15:05Οι γάτες της οδού Μπαλάνου
Κάθε πρωί περπατώντας για τη δουλειά διασχίζω τον πεζόδρομο της οδού Κοσμά Μπαλάνου. Ένας γραφικός πλακόστρωτος δρόμος στην καρδιά του ιστορικού Μετς, πλαισιωμένος από παλιά αθηναϊκά αρχοντικά. Σχεδόν κινηματογραφικό σκηνικό ελληνικής ταινίας του ’60.
10/02/2011 - 23:12Η βίδα
Μια βίδα έπεσε από τον ουρανό! Όχι, δεν ήταν καρφί, ήταν μια βίδα. Πάλι καλά που δεν έπεσε στο κεφάλι μου. Ήρθε από τον ουρανό του αυτοκινήτου και ακόμα δεν έχω καταλάβει που βρισκόταν αυτή η βίδα. Μάλλον δεν έχει σημασία πια. Τώρα είναι δικιά μου. Η Βίδα μου!
09/02/2011 - 13:48Καλημέρα πέρα ως πέρα
Οι υποσχέσεις (για ισότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία, ποιότητα ζωής, ευτυχία, υγεία, κ.λπ.) δόθηκαν για να μην τηρηθούν και φυσικά η υποκρισία, εκτός από δεδομένη, δεν είναι προσωπική (του καθενός μας) αλλά κοινωνική, συλλογική, ομαδική. Διάφορα σπουδαία που ο άνθρωπος οραματίστηκε απέτυχαν με τον ίδιο τρόπο που απέτυχε και η καλημέρα που είπαμε στον γείτονα σήμερα το πρωί.
08/02/2011 - 13:04Ενοικιάζεται
Περπατάω στο κέντρο μιας μοναχικής, μεγάλης πόλης.
