Των Αγίων Πάντων οι εναλλακτικές, για όποιον θέλει να χοροσταλίσει, είναι δύο: Ο Δρούτσουλας και το Τραπάλου. Επιλέξαμε το δεύτερο γιατί είναι προσβάσιμο δια θαλάσσης και μια βόλτα με τη βάρκα κάνει τον προορισμό πιο μαγικό ενώ μπορεί να συνδυαστεί με ψάρεμα ή κολύμπι. Το χωριό πλέον δείχνει διαφορετικό. Ο όρμος με τα γαλαζοπράσινα νερά δίνει την ίδια εντύπωση απομόνωσης και ασφάλειας, η παραλία όμως είναι αλλιώς. Οι καταστροφές του περασμένου Οκτώβρη δημιούργησαν, όπως και στο Καρκινάγρι, μια ατέλειωτη αμμουδιά.

Στη γνώριμη αυλή, με περισσότερα όμως τραπέζια. Η κυρα-Καλλιόπη, ο καπετάν-Γιώργος και οι άλλοι Τραπαλιώτες, φιλόξενοι κι εξυπηρετικοί όπως πάντα, υποδέχτηκαν όλους τους καλεσμένους. Πολλοί οι γνώριμοι από το Καρκινάγρι και τις Ράχες, από το Μαγγανίτη και τον Άγιο. Σωστοί αριθμητικά ώστε το πανηγύρι να κρατάει ακόμα το χαρακτήρα του και να θυμίζει περασμένες εποχές.

Ο Γιώργης ήταν αναγκασμένος να διακόπτει συχνά το σερβίρισμα για να μεταφέρει με τη βάρκα του στη στεριά όσους κατέφθαναν με σκάφος. Ο μισός μόλος έχει χωθεί και ο υπόλοιπος δεν έχει το κατάλληλο βάθος.

Το ξεφάντωμα ήταν εγγυημένο και ο Ρούσος με το Ράπτη και την Ισιδώρα συνέβαλαν σ’ αυτό. Θα ξαναβρεθούμε σύντομα εκεί. Κάποια μέρα του καλοκαιριού θα συναντηθούμε στην ίδια αυλή για να φάμε κάτι ταπεινό αλλά σπιτικό, ίσως γόπες, βλίτα και πατατοσαλάτα με γλιστρίδα.

ikariamag

Ένα χρόνο πριν…