Στον βράχο του Να ήταν η καθιερωμένη απογευματινή βόλτα. Νομίζω ότι έχω κολυμπήσει εκεί μόνο δύο φορές στην ζωή μου και η μία ήταν σίγουρα με λαδιά. Ίσως μου είχε μείνει από παιδί ο φόβος γι’ αυτήν την θάλασσα, από την ιστορία που μου έλεγε η μάνα μου κάθε φορά που βρισκόμασταν εκεί.

Ήταν μικρό παιδί που την χτύπησε ένα μεγάλο κύμα στον βράχο, χτύπησε πολύ...και με το πόδι γεμάτο αίματα και με μία σκούφια θαλασσινό νερό για να το ξεπλένει,ανέβηκε στον Άγιο Δημήτρη με τα πόδια,από τα μονοπάτια. Η ιστορία δεν είναι και τόσο συγκλονιστική,αλλά όταν την ακούς από παιδί και βλέπεις και το μεγάλο σημάδι στο γόνατο...σου μένει.

Έτσι λοιπόν για μένα ο Νας ήταν πάντα η όμορφη απογευματινή βόλτα για το ηλιοβασίλεμα.Τύφλα να έχει η Σαντορίνη!Εγώ τον βράχο αυτόν δεν τον αλλάζω,αυτόν ονειρευόμουν τους χειμώνες στην Αθήνα.Να με φυσάει το απαλό αεράκι και να περιμένω τον ήλιο να βουτήξει στην θάλασσα...να ακούω το κύμα να χτυπάει στα βράχια από κάτω μου, τους σπαρμένους ήχους από τουμπερλέκια που έρχονται από την παραλία και να με συνεπαίρνει η μυρωδιά από το θυμάρι και το ιώδιο.Ταινία μικρού μήκους... εγώ πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης ο Αγγελόπουλος!

Κάθε φορά που είμαι εκεί, η ίδια σκέψη...πόσο σοφοί αυτοί οι αρχαίοι τελικά. Διάλεγαν πάντα τα καλύτερα σημεία για να τιμήσουν τους θεούς τους.Τυχερή η Άρτεμις...

Μυρτώ Αξαρλή
mirtax_gr@yahoo.gr

Διαβάστε σχετικά:
- Ξενάγηση στο Να
- Μαθήματα από το παρελθόν της Ικαρίας
- Η Αγγελολιβάδα στο Να της Ικαρίας

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Μυρτώς Αξαρλή.