02/11/2015 - 10:52Τα Ζιράνια
Ένα κόκκινο ικαριώτικο ζιράνι, αυτό με το σφιχτό μπουκέτο, ήταν η πρώτη μου γλάστρα, στο πρώτο μου σπίτι. Είχα κόψει ένα κλωνάρι από το πατρικό μου και το είχα χώσει άτσαλα σε ένα κουβά πλαστικού χρώματος γεμισμένο με άθλιο πασπαρόχωμα γεμάτο πέτρες. Ήταν μάλλον ενστικτώδης κίνηση, μηχανική, για να ' χει κι η αυλή μια γλάστρα.
29/10/2015 - 10:28Πέρα
Δώστου, δώστου, δώστου πέρα, μακριά πολύ όσο δεν φτάνεις και όσο δεν τους φτάνεις. Όσο δε φαντάστηκες ότι μπορεί να φτάσεις, ως εκεί που ονειρεύτηκες και ως εκεί που δε μπορεί κανείς να σε γυρίσει, δώστου πέρα και πιο πέρα, από κάθε όριο, να σε ψάχνουν και εσύ να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου και να μη γυρνάς να δείς τι αφήνεις.
21/10/2015 - 09:48«Έλα γι’ Άγιο»
Ήμουν λοιπόν στην κουζίνα μου στα Θέρμα κι έφτιαχνα φακές, με μυρωδάτη δάφνη από τα άγια χώματα του Κουντουμά, όταν άκουσα μια πολύ οικεία φωνή να φωνάζει, «Έλα-γι’-Άγιο!». Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου οι δίδυμες ανηψιές μου που έζαλαν στην αυλή μου, ακολούθησαν χορωδιακά, «Θεία, ο Σταυρής, ο Σταυρής!».
24/07/2015 - 11:42Θα θελα να ‘μουν Ικαριώτης
Από που είσαι; Πάντα με φόβιζε αυτή η ερώτηση. Ήξερα ότι η απάντηση που έδινα δεν ακουγόταν ιδιαιτέρως ελκυστική. Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπως και οι γονείς μου. Ο ένας παππούς έφτασε στην Αθήνα πολύ μικρός από την κατεστραμένη Σμύρνη και ο άλλος επίσης παιδί με την οικογένειά του από τη φτωχή Σκάλα Μεσσηνίας. Αυτό.
15/07/2015 - 11:42Ικαρία, η Γη του Επαναλαμβανόμενου τσιμπήματος
Στην Ικαρία βρήκα μια «Γη του επαναλαμβανόμενου τσιμπήματος», όπως είναι και ο τίτλος ενός βιβλίου του Ιταλού ανθρωπολόγου Ερνέστο Ντε Μαρτίνο, πάνω σε μια εθνογραφική έρευνα για τα τελετουργικά και τους χορούς των αγροτών της νότιας Ιταλίας.
13/07/2015 - 00:22Ικαρία, ένας Ιταλός ανάμεσα μας
Η Ικαριά είναι ένας τόπος που ανέκαθεν προσέλκυε κόσμο από όλο τον κόσμο. Η αγριάδα αυτού του τόπου προκαλεί ενδιαφέρον, ενώ παράλληλα και το τοπίο αλλά και οι άνθρωποί του έχουν κάτι τόσο οικείο που δύσκολα δεν θα κερδίσουν κάποιον. Η ευκολία ενσωμάτωσης ενός «ξένου» στο νησί είναι εντυπωσιακή.
25/05/2015 - 00:02Πράσινες φλόγες
Τα πράγματα αλλάζουν τελικά ή όχι; Πρέπει να πάρουμε μία απόφαση, πρέπει να λύσουμε την απορία ,εκτός αν πούμε ότι κάποιοι πιστεύουν ότι δεν αλλάζει τίποτα και οι υπόλοιποι το αντίθετο. Έτσι θα ξέρουμε ο καθένας σε ποια κατηγορία ανήκει, δηλαδή όταν θα γνωρίζουμε έναν άνθρωπο θα πρέπει να μπορούμε να τον κατατάξουμε στην μία ή στην άλλη κατηγορία, κάτι που ίσως σημαίνει ότι τον καταδικάσουμε στην μη αλλαγή του αν είναι από τους άλλους. Εγώ είμαι από αυτούς.
24/05/2015 - 15:12Από τους ουρανοξύστες της Ν.Υόρκης στα μονοπάτια της Ικαρίας
Η Charlene Caprio είναι Αμερικανίδα, δικηγόρος που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Όταν γνώρισε την Ικαρία κατάλαβε ότι η ζωή της θ’ αλλάξει δρόμο. Πριν από λίγους μήνες έγραψε και εξέδωσε μαζί με τον χαρτογράφο Λευτέρη Τσουρή, τον αγγλόφωνο ταξιδιωτικό και πεζοπορικό οδηγό «Ikaria Island: Explore and experience».
22/05/2015 - 11:23Μια φορά κι έναν καιρό στο Φουντουλάτο Ικαρίας
Όλα τα παιδιά της γενιάς μου μεγαλώσαμε με τα κλασσικά παραμύθια. Εγώ είχα τον πατέρα μου που μου έλεγε ιστορίες δίκες του. Δεν ήθελε όμως να με παίρνει ο ύπνος πριν τελειώσει η ιστορία, η οποία όμως ποτέ δεν τελείωνε.
09/03/2015 - 12:34Η στολισμένη καϊσιά
Δεν είχαμε πάντα τουρίστες. Δεν μας ήξεραν παλιά. Θυμάμαι -θα ‘μουνα εφτά ή οχτώ- έναν Αύγουστο που ήρθαν στο χωριό δυο Ιταλοί. Τσακώθηκαν οι γυναίκες του χωριού για το ποια θα τους πρωτοπάρει στο σπίτι, για να τους φιλέψει κάτι.
