Άνοιξη γιατί δεν αντέχω! Η εποχή του χρόνου που σου παίρνει τα μυαλά. Και στην πόλη και στο χωριό. Στο χωριό ακόμα περισσότερο γιατί δεν οργιάζει μόνο ο εσωτερικός σου κόσμος αλλά και ο εξωτερικός. Κι αυτό που λέμε δεν σε χωράει ο τόπος, κάθε άλλο παρά αληθινό είναι.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται και στο νησί μας μια θεαματική αύξηση των αγορών μέσω διαδικτύου. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά συχνά και αδιευκρίνιστοι. Για παράδειγμα, όπως μας είπε χαρακτηριστικά αντιπρόσωπος εταιρίας ταχυμεταφορών, καταφθάνει συνεχώς στην Ικαρία, σε μεγάλη ποσότητα, συγκεκριμένος τύπος θερμάστρας που υπόσχεται χαμηλή κατανάλωση.

Μπάρκαρα το '53 με το Ολύμπια. Υπερωκεάνιο, μεγάλο βαπόρι τότε. Έκανε το Νέα Υόρκη - Πειραιάς εκείνη την εποχή. Ξενιτεμένοι χιλιάδες που ανέβαιναν τις σκάλες του. Έμπαινε και έβγαινε στο λιμάνι και γινόταν χαλασμός κόσμου! Μπάντες να παιανίζουν, να σείεται ο τόπος απ’ τους ήχους των φουγάρων, να αποχαιρετίζονται και να κλαίνε οι άνθρωποι.

Ήταν νέα και ντελικάτη, γύρω στα 28. Με κοντοκουρεμένο ξανθό μαλλί αμυγδαλωτά σπιρτόζικα μάτια, λεπτοκαμωμένο κορμί που ανέδυε πάθος για ζωή και λεπτά καλλιτεχνικά δάχτυλα. Αγαπούσε τη μοναξιά, τα ταξίδια και τη θάλασσα, Διέθετε δημιουργική φαντασία μα και ατίθαση αγάπη για τη μουσική και το χορό. Οταν χόρευε μεταμορφωνόταν από σταλαγματιά σε χείμαρρο.

Η ώρα οχτώ και εγώ τρέχω να αλλάξω κανάλι ή να κλείσω την τηλεόραση. Να την αφήσω ανοιχτή; Για να τρομάξω το παιδί μου; Στις τελευταίες εικόνες στο δελτίο ειδήσεων, τον παρατήρησα ότι είχε αφήσει το αεροπλανάκι του στο πάτωμα και με τρόμο κοιτούσε τις εικόνες από τους πρόσφυγες γαντζωμένους στα σύρματα με δάκρυα στα μάτια και εγώ παρακαλούσα μέσα μου να δώσει μια στο παιχνίδι του και να το σηκώσει στον αέρα.

Ο προπάππους μου οταν ηταν νέος ερωτεύτηκε μια κοπέλα απο το Φραντάτο. Ο πατέρας της όμως δεν έδινε την ευχή του για να παντρευτεί το ζευγάρι. Δεν τον ενέκρινε για γαμπρό γιατί δεν ήθελε η κόρη του να πάρει κάποιον με λιγότερη γή από τον ίδιο και κακοπέσει.

Και ήρθε η ώρα που έσβησαν τα φώτα στις κολώνες και άναψαν τις φωτιές. Τα μικρά σωρουδάκια απο πρωτομαγιάτικα στεφάνια και προσανάματα ξεκίνησαν να καίγονται και φώτισαν όλη την πίστα μ' ένα γλυκό διακριτικό φως. Και ξεκίνησε και το βιολί να παίζει τον Ικαριώτικο, γιατί πως θα ξεκινούσε αυτή η τελετή ''μυσταγωγίας'', έξω απο το εκκλησάκι του Άη Γιάννη, στις Ράχες, χωρίς τον Ικαριώτικο; Άλλοι μαζεύτηκαν γύρω απο τις φωτιές και άλλοι έτρεξαν στην πίστα.

16/03/2016 - 00:32Η «Παλλικαρού»

Τους καλοκαιρινούς και τελευταία και τους φθινοπωρινούς μήνες κατοικούσε ένα σπίτι-αντίκα η Μέλισσα. Κι ήταν πολύ περήφανη γι’ αυτό. Ζούσε μέσα από τους παλιούς τοίχους με το μπαγδατί και τα παλιά κάδρα με τις προσωπογραφίες, τις αρχοντικές παλιές πόρτες και ακόμη και μέσα από το περιβόλι των εκατόν και πάνω χρόνων, τις ζωές εκείνων των προγόνων της που είχαν κατοικήσει εκεί.

Κάποτε εν το μέσω του τριωδίου, στην Αθήνα στο κεντρο, δυο Καριωτίνες, προσπαθούσαν να εξηγήσουν σε μια Κερκυραία τι σημαίνει "ντύνομαι μουτσουνάρης".
Εκείνη έδειχνε να το διασκεδάζει χώρις όμως και να πολυκαταλαβαίνει την όλη διαδικασία. Ρωτούσε τι στολές φοράνε, ποια μέρα της αποκριάς βγαίνουν, πόσο καιρό πριν το προετοιμάζουν, πόσα άτομα ειναι το γκρουπ, σε ποιο μέρος γινεται το event, για να παρει απαντήσεις που δεν περίμενε.

Η Γιωργούλα είναι μικροπαντρεμένη με μωρό στην αγκαλιά. Ερωτευμένη με τον άντρα της, εκείνα τα δύσκολα χρόνια της ανέχειας και της έλλειψης εργασίας στο μικρό μας νησί.

Σελίδες

ikariastore banner