Φωτογραφία: Από συναυλία παιδιών στην Ικαρία

Πολλές φορές στην Αθήνα ή στο πλοίο, συναντώ παλιούς μου συμμαθητές και μου λένε τα νέα τους: πού βρίσκονται, πού δουλεύουν… και όλοι καταλήγουν στο ότι θέλουν να γυρίσουν στην Ικαρία, στο μέρος που μεγάλωσαν δηλαδή και δε μπορούν, δε βρίσκουν δουλειά. Στεναχωριέμαι. Όμως μετά, θυμάμαι τόσο κόσμο που τα τελευταία χρόνια έχει πάει να ζήσει στο νησί και σκέφτομαι πως αν κάτι το θέλεις πολύ τελικά το πετυχαίνεις.
 
Πριν λίγες μέρες έπεσα πάνω σε μια κουβέντα όπου ο Θοδωρής και ο Ιωσήφ συζητούσαν περί ικαριώτικου σπόρου ντομάτας και για το πότε φυτεύουν τα μαρούλια. Λίγο πριν, η φίλη τους η Λίνα έφυγε νωρίς από το πανηγύρι στο Μονοκάμπι γιατί το πρωί έπρεπε να πάει στις μέλισσες. Τα παιδία αυτά είναι τρία από τους πολλούς Ικαριώτες ή μη, που ήρθαν τα τελευταία χρόνια να ζήσουν στην Ικαρία έχοντας σπουδάσει όλοι και ζήσει για κάποια χρόνια στο εξωτερικό. Αποφάσισαν ν’ αφήσουν αυτά που σπούδασαν και να ζήσουν στην Ικαρία, την αγαπούν και την προσέχουν.
 
Αύριο στο Γυαλισκάρι κάτω από την σκιά ενός κέδρου ο Δημήτρης κάνει μάθημα tai chi και σε ένα άλλο χωρίο κάποιες γυναίκες φουσκώνουν τις μπάλες τους και πάνε για pilates.

Στο απέναντι χωρίο, η Έφη που εδώ και τόσα χρόνια έχει βάλει σε κάθε σπίτι ένα πιάνο, ένα τουμπερλέκι ή κάποιο άλλο μουσικό όργανο, μαθαίνει σε μια ομάδα παιδιών του δημοτικού ένα κομμάτι του Mozart στη φλογέρα και στο τέλος τραγουδούν ένα τραγούδι του Σαββόπουλου!

Στα Μανδριά κάνουν πρόβες για τη θεατρική παράσταση και στο σπίτι του Θανάση μιλάνε για τον επόμενο τραγουδιστή που θα φέρουν για συναυλία.

Αυτά και άλλα τόσα  κάνει ο μόνιμος πληθυσμός τις Ικαρίας των χειμώνα. Αν ζήσεις για λίγο εδώ, θα το καταλάβεις. Κάθε μέρα κάποιο γλέντι , κάποια event, υπάρχει μια κίνηση, μια δημιουργική διάθεση και η νεολαία συμμετέχει σε όλα.

Όλοι αυτοί άφησαν την Αθήνα και δηλώνουν ευτυχισμένοι. Πολλοί από αυτούς γεννήθηκαν στην Ικάρια, έφυγαν για σπουδές και μπόρεσαν να γυρίσουν. Ένας φίλος Ικαριώτης που μένει στην Αγγλία μου λέει πως «με όλα αυτά που μαθαίνω ότι γίνονται εκεί, νομίζω πως κάνετε πιο πολλά πράγματα από όσα εγώ στο Λονδίνο».

Πάλι παινεύουμε τα γένια μας, τελευταία φορά που το κάνω, όμως  είναι η πραγματικότητα: η Ικαρία είναι όμορφη και τον χειμώνα και ο κόσμος της αρκετά δραστήριος. Είναι δύσκολα, το δέχομαι, η  ζωή παραμένει χαλαρή και δεν την αντέχουν όλοι, όμως όσοι το αποφάσισαν λένε πως δε γυρνούν πίσω.
 
Το συμπέρασμα πιο είναι; Ότι αν αγαπάς κάτι, κάνεις κάποιες υποχωρήσεις και το καταφέρνεις και ότι αν έρχονται δύσκολοι καιροί, κάποιοι τουλάχιστον από εμάς στην Ικαρία και σε όποιο άλλο νησί, μπορούμε -αν επιστρέψουμε- να έχουμε μια ζωή με τις δυσκολίες της βέβαια, αλλά που… θα κυλάει ζάχαρη. Think positive!

Βάσω Καττέ
vasso_katte_96@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Βάσως Καττέ.