Ήμουν μπροστά στη βουλή, είχε και μερικά πανό μπροστά μου. Κατά τις 2 που έπεσε το σύνθημα και πήραν το δρόμο της επιστροφής, τσουπ τσουπ άδειασε κι από μπροστά και έμειναν μόνο οι ένστολοι. Στήνομαι ευθυτενής, στήνω και το πλακάτ και λέω «και τώρα οι δύο μας, να δούμε ποιος θα φύγει πρώτος». Μου έκαναν νόημα από απέναντι, πάει το στοιχηματάκι..  (χι, χι)

Τα συνθήματα μου ήταν τα εξής: της μπλούζας «Δεν είμαι ανύπαρκτη!! Θα μείνω ακόμα κι αν φύγουν όλες οι «συλλογικότητες». Θα μείνω μέχρι να εισακουστώ». Και πίσω «Η χώρα δεν ανήκει στους 300 που αποφασίζουν για μένα χωρίς εμένα. Ανήκει στα 10.000.000 Έλληνες». Και στο μπλακάτ: «Σας βάλαμε σ’ αυτήν την θέση για να κάνετε καλά τη δουλειά σας. Δεν την κάνετε καλά, δεν θα σας πληρώνουμε (αδρά) τσάμπα. Απολύεστε!!» και πίσω «Εύρηκε!! η αντιπολίτευση τρόπο να βγάλει την χώρα από το μνημόνιο.. «Το κύριο ελάττωμα της δημοκρατίας είναι ότι μόνο το κόμμα που δεν είναι στην εξουσία ξέρεις πώς πρέπει να κυβερνάει τη χώρα» Λ. Πίτερ» (ο Σαμαράς ευθύνεται, είχε το θράσος να βγει και να πει ότι βρήκε τον τρόπο. Για να κάνουμε αυτή την δουλειά όλη την ώρα. Να ψηφίζουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση και να τρώμε στην μάπα την ατελείωτη κοροϊδία). Κάθε 5 λεπτά λοιπόν, γκάριζα (ακουγόμουν σε 3 τετράγωνα): Να έρθει κάποιος να πάρει ένα μήνυμα (παύση) μιας και δεν μ’ αφήνουν να μπω στο κοινοβούλιο (παύση) κι ενώ είμαι ελληνίδα πολίτης (παύση) και ελεύθερη (το ελεύθερη το έλεγα με όσο πάθος διαθέτω).  

Πλάκωσαν οι τουρίστες. Και ήμασταν εγώ, οι τσολιάδες και οι ένστολοι έξω από την βουλή.  Έχω να πω ότι έκλεψα την παράσταση από τον τσολιά, πιο πολλές φωτό τράβηξαν εμένα οι τουρίστες. Κάποιοι ήθελαν να φωτογραφηθούν κρατώντας και το πλακάτ μου, που φυσικά δεν το άφησα, τους επέτρεψα να το πιάσουν μαζί με μένα. Δεν αφήνουμε τα όπλα μας. Όλοι έρχονταν να με ρωτήσουν γιατί διαδηλώνω (τους έκανα την μετάφραση, το «απολύεστε» έφτασε πολύ μακριά) και γιατί είμαι μόνη μου. Τους απαντούσα «είχαμε σήμερα διαδήλωση για το ασφαλιστικό, δεν ήμουν μόνη μου, πολύς κόσμος διαδήλωσε. Οι υπόλοιποι λύσανε το πρόβλημά τους κι έφυγαν, εγώ δεν το έλυσα και παραμένω εδώ».

Πολλοί συνέπασχαν μαζί μου, μου έφεραν νερό, μια τουρίστρια μου έφερε καραμέλες για τον λαιμό!! Ανοίγει την αναπνοή μου είπε (κι έκαναν πράγματι δουλειά). Και μια άλλη έρχεται διστακτικά με τον γιο της και μου δίνει ένα σακουλάκι μπέικ ρολς, της λέω ευχαριστώ πολύ, έχω φέρει τοστ και μου λέει όχι όχι κράτα το, κουράγιο!! Άπειροι ήρθαν να μου χτυπήσουν τον ώμο και να πουν κουράγιο στην ταλαίπωρη. Ήρθε κι ένας προβοκάτορας (χι, χι), μου λέει πήγαινε εσύ να τους το δώσεις, γιατί δεν πας και τους διατάζεις να έρθουν αυτοί να το πάρουν; Κι άλλος ένας παππούς προβοκάτορας ήρθε για να μου πει, εσείς τον ψηφίσατε τι διαμαρτύρεστε τώρα. Αλλά όλοι οι άλλοι ήταν super.

Κατά τις 8 έρχεται ένας με πολιτικά και μου λέει «Ρε κοπελιά δεν κουράστηκες τόση ώρα»; Όχι δεν κουράστηκα αλλά έχω έναν πονοκέφαλο, χτυπάνε τα μηνίγγια μου κάθε φορά που φωνάζω, μήπως θα μπορούσες να πας να μου πάρεις μια ασπιρίνη»; Κουφάθηκε λίγο, λέει «δουλεύω δεν μπορώ να φύγω, αστυνομία είμαι, σε βλέπω τόση ώρα από πάνω». Τα είπαμε λίγο, ώσπου έρχεται ένας ένστολος και μου λέει: Λυπάμαι κυρία μου αλλά πρέπει να σας κάνω προσαγωγή. Άντε ρε παιδιά, το έλεγα με τους φίλους μου ότι θα φύγω μόνο αν με συλλάβουν, για ποιον λόγο ακριβώς με συλλαμβάνετε, τι έκανα; Λέει, δεν κάνατε τίποτα γι’ αυτό δεν μπορώ να σας συλλάβω, μόνο προσαγωγή μπορώ να σας κάνω για εξακρίβωση στοιχείων. Μου είπε επίσης, ότι μπορώ να παραδώσω το μήνυμά μου δια της νομίμου οδού, να πάω από την άλλη είσοδο, την κεντρική και να κλείσω ραντεβού για να το παραδώσω. Λέω μπορώ να το κάνω τώρα;, λέει όχι τώρα, τώρα προσαγωγή.

Αφού εξετέλεσα την ποινή μου, πάω στη βουλή, στην κύρια είσοδο για να κλείσω ραντεβού να παραδώσω το μήνυμά μου. Ο ένστολος  εκεί εξαιρετικός (όλα τα παιδιά, και στο τμήμα ήταν όλοι ευγενέστατοι), του ανέφερα την στιχομυθία μου με τον άλλον ένστολο και μου είπε ότι δεν θα το περάσω τελικά, καλύτερα να στείλω γράμμα. Ή να κλείσω ραντεβού με κάποιον συγκεκριμένα και να πάω να του το πω (δεν είναι κακή ιδέα).

Υ.Γ. Τους ενόχλησε ένας ανύπαρκτος, μηδαμινός, κόκκος άμμου άνθρωπος και τρέξαν να τον συλλάβουν!!! Όλοι οι παρευρισκόμενοι μου έλεγαν, και τι κατάλαβες, αυτοί δεν παίρνουν χαμπάρι με τίποτα. Κι όμως, τους είπα.. έχουν έναν μικρό παραθυράκι στη βουλή, όπου από εκεί παρατηρούν το πλήθος σε κάθε διαδήλωση. Όταν δουν ότι το πλήθος το σέρνουν από τη μύτη οι κομματάρχες: «τώρα φώναξε, τώρα προχώρα, τώρα πήγαινε πίσω, τώρα φεύγουμε», αυτοί είναι ήσυχοι. Μπορούν να συνεχίσουν ακάθεκτοι να πηδάνε τη χώρα. Κανείς δεν θα τους αντισταθεί. Τώρα που είδαν ότι ένας (έστω ένας) έπραξε αυτοβούλως ετοιμάζουν τ’ άρματα.

Άρχισε αυτό που καιρό τώρα, έντρομοι, περιμένουν.

Στεφανία Λυγερού
rokos@vivodinet.gr