Περιμέναμε, και πολλοί ήταν εκείνοι που το ζήτησαν, να γίνει μία σοβαρή συζήτηση για την υπερβόσκηση. Κάτι τέτοιο δεν ήρθε ποτέ στο δημοτικό συμβούλιο. Χωρίς λοιπόν να έχει εκδηλωθεί μια διάθεση για αλλαγή πορείας που θα κάνει την κτηνοτροφία στην Ικαρία πιο σύγχρονη και αποδοτική, με λιγότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον,

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν και είναι η ώρα να διαβάσουμε κάποιο πρόγραμμα, να ακούσουμε λύσεις, να ιχνηλατήσουμε προοπτικές. Να διατυπωθούν δηλαδή ιδέες με θετικό πρόσιμο (και όχι απλώς αντί-θεσεις), σχεδιασμοί και... διαθέσεις για τη λύση των τοπικών προβλημάτων, με τρόπο παρεμβατικό, συγκεκριμένο, φυσικά αγωνιστικό, προοδευτικό, τολμηρό και ριζοσπαστικό, κόντρα στη δυσκοιλιότητα της εποχής.

Μόλις και μετά βίας μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου στην ηλικιά των δεκατριών ετών. Αλλά θυμάμαι καλά τον δάσκαλό μου. Ένας νεαρός άνδρας, μάλλον γύρω στα τριάντα του. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιό μάθημα μας έκανε, αλλά μπορώ να θυμηθώ τι μας είπε: «Δεν μπορείτε να επαναπαύεστε αν επιθυμείτε να ζείτε σε μια δημοκρατία.

Πρόσφατα διαβάσαμε την είδηση για την εισήγηση που πρόκειται να γίνει στο Περιφερειακό Συμβούλιο για την ένταξη στο ΕΣΠΑ 2014-2020 του κόστους σύνταξης της μελέτης και κατασκευής του Ερευνητικού Ινστιτούτου για την Μακροζωία στην Ικαρία, και ότι ένα τέτοιο έργο θα συμβάλλει «στην πρόληψη των ασθενειών, την καλυτέρευση της ποιότητας και την επιμήκυνση της ζωής».

Πριν 50 ίσως χρονια, η κυρά Αργυρώ, η δασκάλα φύτεψε μαζί με τους μαθητές της, πεύκα σε όλο τον λόφο «Καστελι», γύρω από το σχολείο των Βρακώδων. Για το καλό του χωριού.

Ευτυχώς ή δυστυχώς ως παιδάκι και δροσερό κορίτσι, ρατσισμό δεν είχα νιώσει. Είχαμε έναν άραβα στην πολυκατοικία και πολλούς ρώσους, καλημέρα ο ένας, καλημερα ο άλλος, κυλούσε η ζωή.

Στην Ελλάδα των Μνημονιών, το να είναι κανείς “μνημονιακός” ακούγεται σαν ανάθεμα ή ρετσινιά που κανείς δεν θέλει στην πλάτη του, ιδίως μάλιστα όταν ετοιμάζεται να αγωνιστεί στον πολιτικό στίβο των επερχόμενων εκλογών.

Υπάρχει μια οκνή πραγματικότητα της ρέκλας και όσων κατ’ επιλογή στη ζωή τους δεν κάνουν τίποτα -ή δεν κάνουν όσα θα έπρεπε για να την καλυτερέψουν- αλλά υπάρχει, χειρότερα, το οκνό της κριτικής και της κόντρας χωρίς νόημα. Και δόξα το μεγαλοδύναμο, χωρίς όλα αυτά να είναι η επικρατέστερη λογική στον τόπο μας, αλλά μια αδιαμφισβήτητα υπάρχουσα λογική, έχουμε θαρρώ πιει όλοι από αυτό το ξινισμένο κρασί.

10/03/2014 - 00:01Ικαριάτιδα

Έχετε ακούσει για τη διαρροή εγκεφάλων; Είναι η «πάθηση» που παρουσιάζεται σε μια χώρα όπου τα πιο δημιουργικά και ικανά μυαλά της, «την κάνουν» για αλλού.

Είναι ωραίο να ζεις σ’ ένα μικρό νησί του Αιγαίου που έχει ομορφιές αλλά εγκαταλειμμένο και βρόμικο. Είναι ακόμα πιο ωραίο να ζεις με ανθρώπους που έχουν ο καθένας το χαβά του ή δεν έχουν κανέναν χαβά. H συμβίωση γίνεται παράλογη, τουλάχιστον είναι πιο ενδιαφέρουσα.

Σελίδες

ikariastore banner