29/05/2015 - 11:08Ο Κερατούκλης

-Τι αγαπημένο ζευγάρι που είστε... Μαλώσατε ποτέ; τη ρωτάει η νύφη της.
-Βρε κάθε μέρα μαλώνουμε, μα είναι για λίγο. Μια φορά μόνο ηκράτησε παραπάνω.

Όλα τα παιδιά της γενιάς μου μεγαλώσαμε με τα κλασσικά παραμύθια. Εγώ είχα τον πατέρα μου που μου έλεγε ιστορίες δίκες του. Δεν ήθελε όμως να με παίρνει ο ύπνος πριν τελειώσει η ιστορία, η οποία όμως ποτέ δεν τελείωνε.

Δεν είχαμε πάντα τουρίστες. Δεν μας ήξεραν παλιά. Θυμάμαι -θα ‘μουνα εφτά ή οχτώ- έναν Αύγουστο που ήρθαν στο χωριό δυο Ιταλοί. Τσακώθηκαν οι γυναίκες του χωριού για το ποια θα τους πρωτοπάρει στο σπίτι, για να τους φιλέψει κάτι.

20/02/2015 - 00:22Τα λόγια

Πάνε χρόνια, μα το θυμάται εκείνο το απόγευμα ο Σιδερής. Τον θυμάται. Θα ταν κοντά στα ογδόντα πια ο θείος του. Από του πατέρα του το σόι. Καλός συγγενής, καλός άνθρωπος και παντρεμένος με μια όμορφη καριωτίνα από το διπλανό χωριό που είχε σταθεί δίπλα του, όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια.

Ο Σταμάτης Κρόκος -κοινώς Σταματάκης- ήλθε αργά στο καφεπαντοπωλείο της Αργυρώς στο Στελί της Ικαρίας. Στο μαγαζί υπήρχε το αδιαχώρητο. Πάνω από πενήντα χωριανοί είχαν κάνει κυριολεκτικά κατάληψη. Η κυρα-Αργυρώ είχε αναγκαστεί να κουβαλήσει καρέκλες και σκαμπό από το σπίτι της που ήταν πίσω από το μαγαζί, γιατί το κατάστημα δεν διέθετε τόσα πολλά καθίσματα.

14/01/2015 - 10:55Ψαριά κομπλέ

Καλοκαίρι, δεκαετία του 90. Ο Άγιος Κήρυκος δεν έχει αλλάξει ακόμα. Εκεί που τώρα είναι η τσιμεντένια πλατφόρμα για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα κάτω από τα καφενεία, ήταν μια αμμουδερή παραλία. Η μαρίνα στ’ αριστερά ήταν ακόμα μικρή, δεν είχε επεκταθεί.

09/01/2015 - 09:29Ήρτεν η Ούντρα

Ήρθε που λες κάποτε μια αποστολή της Ούντρας στον Άγιο Κήρυκο και οι καθηγητές κλείδωσαν τα πράγματα σε ένα δωμάτιο του Σχολείου. Θα διάλεγαν πρώτα οι ίδιοι τι χρειάζονταν; Θα τα μοίραζαν αργότερα στα παιδιά αναλόγως τις ανάγκες τους; Ποιος ξέρει...;

30/12/2014 - 11:03Η Χιλιομουδού

Ήρθε και φέτος η εποχή του λιωμαζώματος. Καθώς τρέχω στις ελιές στρώνοντας τα δίχτυα, τινάζοντας και μαζεύοντας, γεμίζοντας κουβάδες και καλάθια με τον πολύτιμο καρπό, μου έρχονται στο νου κάτι χρόνια παλιά και περασμένα, όταν ήμουν μικρή.

Πριν από εκατό περίπου χρόνια, σ΄ένα χωριό της Ικαριάς, κάποιος που είχε διαφορές με μια γυναίκα χωριανή του, σκέφτηκε να κάνει κάτι για να τη διασύρει. Έτσι πήγε και... λέρωσε μέσα στην εκκλησία και άρχισε να διαδίδει ότι τη δουλειά την είχε κάνει η κερά-Λιλή! Ήρθε η αστυνομία και μη έχοντας άλλα στοιχεία, έγινε μήνυση στη γυναίκα για ασέβεια.

Πέρασα πολλά καλοκαίρια στον Άγιο Κήρυκο ψαρεύοντας. Και εκτός από μερικές φορές που με πήρε μαζί για συρτή και καλαμάρια με τη βάρκα ο Κώστας ο Καρράς, έκανα κυρίως ψάρεμα στεριανό από το λιμάνι! Δεν ήμουν ούτε ιδιαίτερα καλός ψαράς, ούτε ιδιαίτερα τυχερός! Είχα δοκιμάσει όλα τα δολώματα όλα τα αγκίστρια και τις σαλαγκιές, καλάμια και πετονιές αλλά η “ψαριά” μου ήταν πάντα από ανύπαρκτη εώς μικρή!

Σελίδες

ikariastore banner

ikariaki-agora.gr