Πάντα απορούσα και θαύμαζα τους ανθρώπους μιας κάποιας ηλικίας, που χόρευαν με το απαιτούμενο πάθος τα "τανγκό" στους γάμους, στις γιορτές στα πανηγύρια της Ικαρίας.

Θυμάμαι μέχρι διαγωνισμό χορού ταγκό, βαλς, φοξ στο Καραβόσταμο, στης Ασούτας. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς είχαν διαδοθεί αυτοί οι χοροί και πώς είχε μπει η "κομπαρσίτα", το "μπλου τάγκο", τα "κύματα του Δουνάβεως" ή το "λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου" και αργότερα το με "φωνάζουνε τρελή" στο ρεπερτόριο των βιολιτζήδων

Όταν είμαι στον Άγιο, πίνω τον καφέ μου με το κύριο Νίκο Καρίμαλη συγγραφέα, απολαμβάνω τις ιστορίες που μου λέει, αλλά δεν αποκαλύπτω την ηλικία του. Ο κύριος Νίκος μου έδωσε ένα αντίγραφο του θεατρικού έργου:

Η ΙΚΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩ 1912,
ΔΡΑΜΑ ΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΡΕΙΣ
τύποις αδελφών Μενικίδου Εν Καΐρω 1912
Ο πονήσας Νικόλαος Παππά Ιωάννου.

Γράφτηκε αμέσως μετά την επανάσταση "τεκμήριον αδελφικής αγάπης" και έχει την αξία του. Την αξία του έχει ακόμη ότι ενώ τα πρόσωπα του δράματος είναι πολλά, Ικαριώτες, Τούρκοι μέχρι και ο Κωνσταντίνος Μυριανθόπουλος Κύπριος ή ο τελευταίος καϊμακάμης Θουκυδίδης Δημητριάδης, δεν αναφέρει τον Γεώργιο Φουντούλη που ήταν ο αρχηγός "πασών των στρατιωτικών δυνάμεων" της επανάστασης.

«Ο Νικόλαος (Νικολάκης) Παππά Ιωάννου ήταν γιος του παπά Ιωάννη Κούσκου, ο οποίος είχε 9 παιδιά, Δέσποινα, Αργυρώ, Νικόλαος (Νικολάκης ή Νικολαΐδης), Μαρία, Ασιμίνα, Θέκλα, Κωνσταντίνος (παπάς) και Βασίλης. Η καταγωγή του Κούσκου ήταν Μαλαχιάς. Ο Νικολάκης ήταν διανοούμενος, ζούσε στην Αίγυπτο, εκεί εξέδιδε την εφημερίδα "Ίκαρος" και τον "Ταχυδρόμο Αιγύπτου". Εκεί έγραψε και το "Δράμα". Όταν επέστρεψε από την Αίγυπτο στην Ικαρία, στο Μάραθο, έφερε και τους χορούς τους "κολλητούς", το φοξ και το ταγκό, το βαλς. Σε κάποιον ζεύκι στο Φραντάτο, ο παπά Κ.Κ. (ο πληροφοριοδότης μού είπε να μην γράψω το όνομα) είχε αντιρρήσεις και δεν του άρεσαν αυτοί οι χοροί οι κολλητοί. Και επειδή όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος, πιάστηκαν στα χέρια, έπεσε πολύ ξύλο. Και επειδή είμαστε λαός θερμός, η ιστορία δεν έμεινε εκεί.  Μια Κυριακή και καθώς ο Νικολάκης έβγαινε από την εκκλησία στο Μάραθο, του πετάξαν μια πέτρα και του έσπασαν το κεφάλι. Ο γιατρός Ιωάννης Μαλαχιάς που το εξέτασε, διέγνωσε ότι δε θα ζήσει. Όπως και έγινε, ο Νικολάκης μετά από λίγες ημέρες απέθανε. Η σύζυγος του Νικολάκη  Ουρανία Τσαρνά, ήταν έγκυος, και το παιδί όταν γεννήθηκε το βάφτισαν Νικολάκη.  Ο Νικολάκης ο νεώτερος, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,  βρέθηκε να υπηρετεί στο Ελ Αλαμέιν, πήγε εθελοντής σε ένα εγχείρημα και σκοτώθηκε.»

Κάπως έτσι μου διηγήθηκε την ιστορία ο κύριος Νίκος Καρίμαλης στον Άγιο Κήρυκο κάτω από τις συκαμινιές το καλοκαίρι του 2017. 

Στην ανάλυση που ακολούθησε, βγάλαμε το συμπέρασμα ότι το περιστατικό της ‘‘δολοφονίας’’ του Νικολάκη για χάρη του ταγκό, συγκρίνεται με τα "ευαγγελικά" που καμιά δεκαριά άνθρωποι σκοτώθηκαν επειδή δεν συμφωνούσαν με την μετάφραση των ευαγγελίων. Μας έμεινε όμως το πάθος στο δικαίωμα να χορεύουμε τους "κολλητούς" χορούς και να το απολαμβάνουμε.

Στην Ικαρία χύθηκε αίμα για να χορεύουμε ελεύθεροι την "τρελή"!

Μάκης Φουντούλης
makfou@otenet.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Μάκη Φουντούλη.